SREBRZYSKO
m |
|||
| (Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''SREBRZYSKO''' (Silberhammer), Wrzeszcz, w dolinie [[STRZYŻA, potok | potoku Strzyży]]. Nazwa nawiązuje do Srebrnego Młyna (Silberhammer), który od | + | [[File:1_Srebrzysko.jpg|thumb|Dworek Srebrzysko z otoczeniem]] |
| + | [[File:Srebrzysko.png|thumb|Dworek Srebrzysko, około 1920]] | ||
| + | [[File:3_Srebrzysko.JPG|thumb|Dworek Srebrzysko, 2020]] | ||
| + | |||
| + | '''SREBRZYSKO''' (Silberhammer), Wrzeszcz, w dolinie [[STRZYŻA, potok | potoku Strzyży]]. Nazwa nawiązuje do Srebrnego Młyna (Silberhammer), kuźni do obróbki srebra, który od 1656 był własnością gdańskiego złotnika [[RENNEN PETER van den, złotnik | Petera van den Rennena]] ([[KAMIENNY MŁYN | Kamienny Młyn]]). W początkach XVIII wieku własność braci Clerck, od 1707 producenta złotego i srebrnego drutu Alexandra (16 III 1674 – pochowany 4 I 1724 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]], od 1715 Johna (29 XII 1671 – pochowany 2 XI 1741 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]]). W końcu XVIII wieku funkcjonowała tu hamernia (fabryka) wyrobów żelaznych i stalowych Roskampa i radcy górniczego z Palatynatu Heligera, w początakch XIX wieku podupadła z powodu emigracji robotników do Rosji (zob. też [[BRĘTOWO | Brętowo]]). W XVIII wieku rezydencja kupców z rodziny Soermannsów. W 1800 własność angielskiego kupca Richarda Cowla (1755-1821), mającego stajnie przy Hundegasse (ul. Ogarna 85), skonfiskowana przez Francuzów po 1807; z tego okresu pochodzi zachowany i obecnie rokokowy dworek (ul. Srebrniki 1). W 1811 zarządcą hamerni był [[RINDFLEISCH CARL FRIEDRICH THEODOR, radca prawny | Carl Friedrich Rindfleisch]]. <br/><br/> | ||
| + | W 1816 posiadłość nabył hrabia Fabian von Dohn, w dworku w 1822 i 1824 mieszkał okresowo pruski urzędnik i poeta [[EICHENDORFF JOSEPH KARL BENEDIKT von, poeta | Joseph von Eichendorff]]. Wokół dworku zbudowano obiekty gospodarcze i małą oranżerię. Od 1906 własność stowarzyszenia Brüderschaft Zoar z Rothenburga (koło Gorlic). W sierpniu 1907 stowarzyszenie otworzyło tu zakład opiekuńczo-wychowawczy dla chorych psychicznie, upośledzonych umysłowo i trudnej młodzieży. W 1922 zakład odkupiły władze [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] uruchamiając [[PAŃSTWOWY ZAKŁAD OPIEKI SPOŁECZNEJ | Państwowy Zakład Opieki Społecznej]] (Staatliche Fürsorgeanstalt Silberhammer), obecnie [[WOJEWÓDZKI SZPITAL PSYCHIATRYCZNY IM. PROF. TADEUSZA BILIKIEWICZA | Wojewódzki Szpital Psychiatryczny]]. Srebrzysko dało nazwę położonemu obok [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzowi]]. Zabudowa z XIX i początku XX wieku w latach 2009–2010 uległa likwidacji w związku z przebudową ul. Słowackiego i ul. Partyzantów ([[TRASA SŁOWACKIEGO | Trasa Słowackiego]]). {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:12, 15 paź 2024
SREBRZYSKO (Silberhammer), Wrzeszcz, w dolinie potoku Strzyży. Nazwa nawiązuje do Srebrnego Młyna (Silberhammer), kuźni do obróbki srebra, który od 1656 był własnością gdańskiego złotnika Petera van den Rennena ( Kamienny Młyn). W początkach XVIII wieku własność braci Clerck, od 1707 producenta złotego i srebrnego drutu Alexandra (16 III 1674 – pochowany 4 I 1724 w kościele św. Piotra i Pawła, od 1715 Johna (29 XII 1671 – pochowany 2 XI 1741 w kościele św. Piotra i Pawła). W końcu XVIII wieku funkcjonowała tu hamernia (fabryka) wyrobów żelaznych i stalowych Roskampa i radcy górniczego z Palatynatu Heligera, w początakch XIX wieku podupadła z powodu emigracji robotników do Rosji (zob. też Brętowo). W XVIII wieku rezydencja kupców z rodziny Soermannsów. W 1800 własność angielskiego kupca Richarda Cowla (1755-1821), mającego stajnie przy Hundegasse (ul. Ogarna 85), skonfiskowana przez Francuzów po 1807; z tego okresu pochodzi zachowany i obecnie rokokowy dworek (ul. Srebrniki 1). W 1811 zarządcą hamerni był Carl Friedrich Rindfleisch.
W 1816 posiadłość nabył hrabia Fabian von Dohn, w dworku w 1822 i 1824 mieszkał okresowo pruski urzędnik i poeta Joseph von Eichendorff. Wokół dworku zbudowano obiekty gospodarcze i małą oranżerię. Od 1906 własność stowarzyszenia Brüderschaft Zoar z Rothenburga (koło Gorlic). W sierpniu 1907 stowarzyszenie otworzyło tu zakład opiekuńczo-wychowawczy dla chorych psychicznie, upośledzonych umysłowo i trudnej młodzieży. W 1922 zakład odkupiły władze II Wolnego Miasta Gdańska uruchamiając Państwowy Zakład Opieki Społecznej (Staatliche Fürsorgeanstalt Silberhammer), obecnie Wojewódzki Szpital Psychiatryczny. Srebrzysko dało nazwę położonemu obok cmentarzowi. Zabudowa z XIX i początku XX wieku w latach 2009–2010 uległa likwidacji w związku z przebudową ul. Słowackiego i ul. Partyzantów ( Trasa Słowackiego).
