STOCZNIA JACHTOWA IM. J. CONRADA KORZENIOWSKIEGO
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Stocznia Jachtowa im. J. Conrada Korzeniowskiego.JPG|thumb|Stocznia Jachtowa im. J. Conrada Korzeniowskiego]] | [[File:Stocznia Jachtowa im. J. Conrada Korzeniowskiego.JPG|thumb|Stocznia Jachtowa im. J. Conrada Korzeniowskiego]] | ||
| − | '''STOCZNIA''' (Gdańska Stocznia) | + | |
| − | '''JACHTOWA IM. J. CONRADA KORZENIOWSKIEGO''', ul. Sienna 45. Powstała na bazie poniemieckiej firmy Boots- und Yachtwerft Friedrich Kropp Danzig | + | '''STOCZNIA''' (Gdańska Stocznia) '''JACHTOWA IM. J. CONRADA KORZENIOWSKIEGO''', ul. Sienna 45. Powstała na bazie poniemieckiej firmy Boots- und Yachtwerft Friedrich Kropp Danzig Heubude, próbującej w latach 1942–1945 rozwinąć produkcję łodzi i jachtów. Od 1945 oddział Stoczni Rybackiej w Gdyni, produkujący drewniane jednostki rybackie typu MIR-20A (w latach 1946–1948 wraz z bazą w Gdyni oddał do użytku około 20 jednostek), wybudował także po jednym kutrze typu KG-177 i KU-150 oraz kilka kadłubów kutra typu KS-150. 1 III 1951 przemianowana na Państwowe Przedsiębiorstwo Gdańska Stocznia Jachtowa. Zajmowała się remontami i produkcją mniejszych jednostek sportowych, od 1959 uruchomiła produkcję jachtów turystyczno-regatowych typu „Ametyst” i „King’s Ametyst” (cała seria 93 jachtów sprzedana w okresie 1960–1967 za granicę). Ponadto produkowała różne typy jednostek sportowych projektowanych przez osoby prywatne i własne biuro konstrukcyjne. W okresie 1963–1967 eksportowano ponad 200 jachtów rocznie. W latach następnych wytwarzano jachty typu „Hjuvik Kryssare”, „Opal”, „Szmaragd”, „Szafir” i inne. Wersja „Szmaragd” I była prototypowym jachtem z tworzyw sztucznych (z laminatu). Produkcja jachtów różnych wielkości z tworzyw sztucznych stała się podstawą eksportu tej stoczni. Od 1971 zmieniła nazwę na Gdańska Stocznia Jachtowa STOGI, w 1980 uzyskała tytułową nazwę. <br/><br/> |
| + | Lata 1989–1990 przyniosły problemy ekonomiczne; stocznię poddano restrukturyzacji, podziałowi na kilka firm oraz prywatyzacji. Na jej terenie działała firma Shipyard Maritime Europe (później Maritim-Shipyard sp.z o.o.), w 2012 przeniesiona nieopodal na ul. Siennicką 25 oraz do 2002 Polaris, budująca łodzie i kutry z laminatów poliestrowo-szklanych z wykorzystaniem form i oprzyrządowania z byłej stoczni produkującej jachty. Następnie teren działalności firm produkujących jachty i osprzęt żeglarski (zwłaszcza na eksport): dawnej stoczni pod kolejną nazwą CONRAD Shipyard, CONRAD S.A. Budowa i wyposażenie jachtów, która specjalizuje się w budowie jachtów żaglowych ze stopów aluminium, wytwarza też maszty, takielunek i żagle, oraz biura projektowego Marine-Projects Ltd Sp. z o.o. Kooperują z nimi firmy wytwarzające różnej wielkości ożaglowanie. Oprócz zakładów związanych z budową jachtów na terenie dawnej stoczni funkcjonuje Conrad Model sp. z o.o, jedyny w Gdańsku zakład specjalizujący się w budowie modeli redukcyjnych statków. {{author: JL}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 08:04, 26 mar 2022
STOCZNIA (Gdańska Stocznia) JACHTOWA IM. J. CONRADA KORZENIOWSKIEGO, ul. Sienna 45. Powstała na bazie poniemieckiej firmy Boots- und Yachtwerft Friedrich Kropp Danzig Heubude, próbującej w latach 1942–1945 rozwinąć produkcję łodzi i jachtów. Od 1945 oddział Stoczni Rybackiej w Gdyni, produkujący drewniane jednostki rybackie typu MIR-20A (w latach 1946–1948 wraz z bazą w Gdyni oddał do użytku około 20 jednostek), wybudował także po jednym kutrze typu KG-177 i KU-150 oraz kilka kadłubów kutra typu KS-150. 1 III 1951 przemianowana na Państwowe Przedsiębiorstwo Gdańska Stocznia Jachtowa. Zajmowała się remontami i produkcją mniejszych jednostek sportowych, od 1959 uruchomiła produkcję jachtów turystyczno-regatowych typu „Ametyst” i „King’s Ametyst” (cała seria 93 jachtów sprzedana w okresie 1960–1967 za granicę). Ponadto produkowała różne typy jednostek sportowych projektowanych przez osoby prywatne i własne biuro konstrukcyjne. W okresie 1963–1967 eksportowano ponad 200 jachtów rocznie. W latach następnych wytwarzano jachty typu „Hjuvik Kryssare”, „Opal”, „Szmaragd”, „Szafir” i inne. Wersja „Szmaragd” I była prototypowym jachtem z tworzyw sztucznych (z laminatu). Produkcja jachtów różnych wielkości z tworzyw sztucznych stała się podstawą eksportu tej stoczni. Od 1971 zmieniła nazwę na Gdańska Stocznia Jachtowa STOGI, w 1980 uzyskała tytułową nazwę.
Lata 1989–1990 przyniosły problemy ekonomiczne; stocznię poddano restrukturyzacji, podziałowi na kilka firm oraz prywatyzacji. Na jej terenie działała firma Shipyard Maritime Europe (później Maritim-Shipyard sp.z o.o.), w 2012 przeniesiona nieopodal na ul. Siennicką 25 oraz do 2002 Polaris, budująca łodzie i kutry z laminatów poliestrowo-szklanych z wykorzystaniem form i oprzyrządowania z byłej stoczni produkującej jachty. Następnie teren działalności firm produkujących jachty i osprzęt żeglarski (zwłaszcza na eksport): dawnej stoczni pod kolejną nazwą CONRAD Shipyard, CONRAD S.A. Budowa i wyposażenie jachtów, która specjalizuje się w budowie jachtów żaglowych ze stopów aluminium, wytwarza też maszty, takielunek i żagle, oraz biura projektowego Marine-Projects Ltd Sp. z o.o. Kooperują z nimi firmy wytwarzające różnej wielkości ożaglowanie. Oprócz zakładów związanych z budową jachtów na terenie dawnej stoczni funkcjonuje Conrad Model sp. z o.o, jedyny w Gdańsku zakład specjalizujący się w budowie modeli redukcyjnych statków.
