SCHEEFFER ERNST JONATHAN, fortepianmistrz, lutnik
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę SCHEEFFER ERNST JONATHAN na SCHEEFFER ERNST JONATHAN, fortepianmistrz, lutnik) |
|||
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''ERNST JONATHAN SCHEEFFER''' (Scheefer; XVIII wiek), fortepianmistrz, lutnik. Notowany w Gdańsku od około 1787 do 1799 | + | '''ERNST JONATHAN SCHEEFFER''' (Scheefer; XVIII wiek), fortepianmistrz, lutnik. Notowany w Gdańsku od około 1787 do 1799, początkowo przy Häkergasse (ul. Straganiarska), w latach 1794–1795 przy 4. Damm 1129 (ul. Grobla IV), w 1799 ponownie przy Häkergasse 1467. W 1787 oferował udoskonalony przez siebie (korekta menzury) Clavecin Royal na wzór Wagnera z Drezna, a także naprawy wszelkich instrumentów strunowych; w latach 1794–1795 Clavecin Royal, fortepiany stołowe, klawesyny, klawikordy w obudowach z „pięknego drewna”, smyczki skrzypcowe i wiolonczelowe z żabkami z kości słoniowej, struny rzymskie szlifowane i nieszlifowane oraz inne instrumenty dęte i strunowe, a także ich wynajem i naprawę; w 1799 fortepiany skrzydłowe, stołowe, Clavecin Royal oraz klawikordy z drewna mahoniowego i dębowego. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Vogiel Benjamin, ''Fortepiany gdańskie do 1815'', „Studia Musicologica Calisensia. W kręgu fortepianu i muzyki fortepianowej”, red. Krzysztof Rottrmund, Poznań 2019, s. 217.<br/> | ||
| + | Vogel Beniamin, ''Słownik lutników działających na historycznych i obecnych ziemiach polskich oraz lutników polskich działających za granicą do 1950 roku'', Bydgoszcz 2019, s. 190. | ||
Aktualna wersja na dzień 20:02, 19 paź 2022
ERNST JONATHAN SCHEEFFER (Scheefer; XVIII wiek), fortepianmistrz, lutnik. Notowany w Gdańsku od około 1787 do 1799, początkowo przy Häkergasse (ul. Straganiarska), w latach 1794–1795 przy 4. Damm 1129 (ul. Grobla IV), w 1799 ponownie przy Häkergasse 1467. W 1787 oferował udoskonalony przez siebie (korekta menzury) Clavecin Royal na wzór Wagnera z Drezna, a także naprawy wszelkich instrumentów strunowych; w latach 1794–1795 Clavecin Royal, fortepiany stołowe, klawesyny, klawikordy w obudowach z „pięknego drewna”, smyczki skrzypcowe i wiolonczelowe z żabkami z kości słoniowej, struny rzymskie szlifowane i nieszlifowane oraz inne instrumenty dęte i strunowe, a także ich wynajem i naprawę; w 1799 fortepiany skrzydłowe, stołowe, Clavecin Royal oraz klawikordy z drewna mahoniowego i dębowego.
Bibliografia:
Vogiel Benjamin, Fortepiany gdańskie do 1815, „Studia Musicologica Calisensia. W kręgu fortepianu i muzyki fortepianowej”, red. Krzysztof Rottrmund, Poznań 2019, s. 217.
Vogel Beniamin, Słownik lutników działających na historycznych i obecnych ziemiach polskich oraz lutników polskich działających za granicą do 1950 roku, Bydgoszcz 2019, s. 190.
