RUDELSKI JAN, koszykarz, trener
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JAN RUDELSKI''' (13 III 1907 | + | '''JAN RUDELSKI''' (13 III 1907 Ryga, Łotwa – 20 VIII 1999 Gdynia), koszykarz, trener koszykówki. Do 1939 występował w I-ligowych zespołach Startu Ryga i w Kownie (Litwa). Podczas II wojny światowej na robotach przymusowych pod Monachium w Niemczech. Od 1945 mieszał w Wałbrzychu, od 1947 w Gdańsku. Jeden sezon grał i trenował zespół YMCA Gdańsk, przemianowany w 1948 na Zryw Gdańsk, występujący w lidze pod firmą Spójni Gdańsk. W sezonach 1947/1948 i 1949/1950 rozegrał osiem spotkań w reprezentacji Polski. W YMCA grał też w 1947 w zespole siatkarskim.<br/><br/> |
| + | Od sezonu 1950/1951 tylko trener, początkowo Zrywu Gdańsk, wprowadził do I ligi zespół Spójni Gdańsk (zdobył z nią wicemistrzostwo Polski w sezonie 1950/1951 – pierwszy taki tytuł gdańskich koszykarzy). Trenował także zespół koszykarek Spójni, również uzyskując awans do I ligi, opiekował się ponadto siatkarzami Spójni (zdobywając wicemistrzostwo Polski w sezonie 1950/1951, w tym samym prawie składzie co zespół koszykarski).<br/><br/> | ||
| + | W latach 1951–1953 trener męskiej reprezentacji Polski w koszykówce (prowadził kadrę w 25 spotkaniach), w 1954–1976 trener początkowo Gwardii Gdańsk (1954–1957), przemianowanej następnie na [[GKS WYBRZEŻE | GKS Wybrzeże Gdańsk]]. W 1959 wprowadził męski zespół koszykarski do I ligi. Autor największych koszykarskich sukcesów tego klubu. Zdobył z nim w latach 1972 i 1973 mistrzostwo Polski, w 1970 wicemistrzostwo, w 1964, 1968 i 1975 zajmował trzecie miejsce. W jego zespole występowali [[MŁYNARCZYK JERZY MARIAN, prezydent Gdańska | Jerzy Młynarczyk]], [[DREGIER ZBIGNIEW, koszykarz, olimpijczyk | Zbigniew Dregier]], [[JURKIEWICZ EDWARD, koszykarz, olimpijczyk | Edward Jurkiewicz]], Edward Wysocki, Andrzej Jezierski i inni. <br/><br/> | ||
| + | Trenował też przez dwa sezony Start Gdynia, grał krótko w zespołach w Australii. W okresie 1976–1977 trenował drugoligową Siarkę Tarnobrzeg. W sezonach 1981/1982 (spadek do II ligi), 1982/1983 (awans do I ligi) i 1983/1984 ponownie trener GKS Wybrzeże. Odznaczony m.in. Brązowym (1955) i Złotym (1970) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1981), pośmiertnie medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu” (2018).<br/><br/> | ||
| + | W plebiscycie [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]] wybrany najlepszym trenerem Wybrzeża za rok 1963 i 1970, za 1964 i 1965 uplasował się na drugim miejscu. W 1971 w plebiscytach [[GŁOS WYBRZEŻA, gazeta | „Głosu Wybrzeża”]] na najlepszego trenera 25-lecia GKS Wybrzeże uplasował się na drugim miejscu (za [[ANTKIEWICZ ALEKSY, bokser, olimpijczyk | Aleksym Antkiewiczem]]). Mieszkał najpierw w Gdańsku, później w Gdyni. Mąż Jadwigi (27 IV 1917 – 1 XI 1997), pochowany wraz z nią na cmentarzu w Kosakowie pod Gdynią. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:42, 11 lip 2023
JAN RUDELSKI (13 III 1907 Ryga, Łotwa – 20 VIII 1999 Gdynia), koszykarz, trener koszykówki. Do 1939 występował w I-ligowych zespołach Startu Ryga i w Kownie (Litwa). Podczas II wojny światowej na robotach przymusowych pod Monachium w Niemczech. Od 1945 mieszał w Wałbrzychu, od 1947 w Gdańsku. Jeden sezon grał i trenował zespół YMCA Gdańsk, przemianowany w 1948 na Zryw Gdańsk, występujący w lidze pod firmą Spójni Gdańsk. W sezonach 1947/1948 i 1949/1950 rozegrał osiem spotkań w reprezentacji Polski. W YMCA grał też w 1947 w zespole siatkarskim.
Od sezonu 1950/1951 tylko trener, początkowo Zrywu Gdańsk, wprowadził do I ligi zespół Spójni Gdańsk (zdobył z nią wicemistrzostwo Polski w sezonie 1950/1951 – pierwszy taki tytuł gdańskich koszykarzy). Trenował także zespół koszykarek Spójni, również uzyskując awans do I ligi, opiekował się ponadto siatkarzami Spójni (zdobywając wicemistrzostwo Polski w sezonie 1950/1951, w tym samym prawie składzie co zespół koszykarski).
W latach 1951–1953 trener męskiej reprezentacji Polski w koszykówce (prowadził kadrę w 25 spotkaniach), w 1954–1976 trener początkowo Gwardii Gdańsk (1954–1957), przemianowanej następnie na GKS Wybrzeże Gdańsk. W 1959 wprowadził męski zespół koszykarski do I ligi. Autor największych koszykarskich sukcesów tego klubu. Zdobył z nim w latach 1972 i 1973 mistrzostwo Polski, w 1970 wicemistrzostwo, w 1964, 1968 i 1975 zajmował trzecie miejsce. W jego zespole występowali Jerzy Młynarczyk, Zbigniew Dregier, Edward Jurkiewicz, Edward Wysocki, Andrzej Jezierski i inni.
Trenował też przez dwa sezony Start Gdynia, grał krótko w zespołach w Australii. W okresie 1976–1977 trenował drugoligową Siarkę Tarnobrzeg. W sezonach 1981/1982 (spadek do II ligi), 1982/1983 (awans do I ligi) i 1983/1984 ponownie trener GKS Wybrzeże. Odznaczony m.in. Brązowym (1955) i Złotym (1970) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1981), pośmiertnie medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu” (2018).
W plebiscycie „Dziennika Bałtyckiego” wybrany najlepszym trenerem Wybrzeża za rok 1963 i 1970, za 1964 i 1965 uplasował się na drugim miejscu. W 1971 w plebiscytach „Głosu Wybrzeża” na najlepszego trenera 25-lecia GKS Wybrzeże uplasował się na drugim miejscu (za Aleksym Antkiewiczem). Mieszkał najpierw w Gdańsku, później w Gdyni. Mąż Jadwigi (27 IV 1917 – 1 XI 1997), pochowany wraz z nią na cmentarzu w Kosakowie pod Gdynią.
