KĘSOWSKI ALEKSANDER, opat oliwski
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Kęsowski Aleksander.JPG|thumb|Aleksander Kęsowski]] | [[File:Kęsowski Aleksander.JPG|thumb|Aleksander Kęsowski]] | ||
| − | '''ALEKSANDER KĘSOWSKI''' (Bautzendorf-Kęsowski; 1590 Kęsowo – 9 III 1667 Oliwa), opat oliwski. Syn Stanisława. W 1610 | + | '''ALEKSANDER KĘSOWSKI''' (Bautzendorf-Kęsowski; 1590 Kęsowo – 9 III 1667 Oliwa), [[OPACTWO CYSTERSÓW W OLIWIE | opat oliwski]]. Syn Stanisława. W 1610 złożył profesję zakonną w [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztorze oliwskim]], w 1619 uzyskał święcenia kapłańskie. W latach 1627–1630, za zgodą opata [[TREBNIC ADAM, opat oliwski | Adama Trebnica]], przebywał na Litwie, regulując sprawy spadkowe po śmierci brata Macieja. W 1635–1638 cellerariusz, zdjęty z urzędu za niesubordynację.<br/><br/> |
| + | W 1641, po śmierci Michała Konarskiego (20 maja tegoż roku), został opatem. W 1646 podejmował w klasztorze przybywającą lądem przez Księstwo Pomorskie do Polski królową Ludwikę Marię. W 1647 zakończył spór z Gdańskiem o własność terenu, na którym zbudowano Szaniec Zachodni ([[FORTYFIKACJE | fortyfikacje]], [[NOWY PORT | Nowy Port]]). W czasie wojny polsko-szwedzkiej w latach 1655–1660 zdeponował dobytek klasztoru w Gdańsku, wystawił oddział strażniczy do jego obrony. W 1660 był gospodarzem rokowań w Oliwie, uwieńczonych podpisaniem w klasztorze 3 V 1660 [[POKÓJ OLIWSKI | pokoju oliwskiego]] (ufundował tablicę upamiętniającą miejsce wymiany traktatów).<br/><br/> | ||
| + | Ufundował liczne ołtarze boczne i portale w kościele klasztornym([[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościół Trójcy Świętej]]), był także fundatorem nowego [[SZPITAL ŚW. ŁAZARZA W OLIWIE | szpitala św. Łazarza w Oliwie]] i kościoła w Starzynie. {{author: AK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 21:16, 2 gru 2022
ALEKSANDER KĘSOWSKI (Bautzendorf-Kęsowski; 1590 Kęsowo – 9 III 1667 Oliwa), opat oliwski. Syn Stanisława. W 1610 złożył profesję zakonną w klasztorze oliwskim, w 1619 uzyskał święcenia kapłańskie. W latach 1627–1630, za zgodą opata Adama Trebnica, przebywał na Litwie, regulując sprawy spadkowe po śmierci brata Macieja. W 1635–1638 cellerariusz, zdjęty z urzędu za niesubordynację.
W 1641, po śmierci Michała Konarskiego (20 maja tegoż roku), został opatem. W 1646 podejmował w klasztorze przybywającą lądem przez Księstwo Pomorskie do Polski królową Ludwikę Marię. W 1647 zakończył spór z Gdańskiem o własność terenu, na którym zbudowano Szaniec Zachodni ( fortyfikacje, Nowy Port). W czasie wojny polsko-szwedzkiej w latach 1655–1660 zdeponował dobytek klasztoru w Gdańsku, wystawił oddział strażniczy do jego obrony. W 1660 był gospodarzem rokowań w Oliwie, uwieńczonych podpisaniem w klasztorze 3 V 1660 pokoju oliwskiego (ufundował tablicę upamiętniającą miejsce wymiany traktatów).
Ufundował liczne ołtarze boczne i portale w kościele klasztornym( kościół Trójcy Świętej), był także fundatorem nowego szpitala św. Łazarza w Oliwie i kościoła w Starzynie.
