HERRNSDORFF JOHANN, organmistrz, fortepianmistrz
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę HERRNSDORFF JOHANN na HERRNSDORFF JOHANN, organmistrz, fortepianmistrz) |
|||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JOHANN HERRNSDORFF''' (Herrensdorff, Hernsdorff; XIX wiek), organmistrz, fortepianmistrz. Od sierpnia 1800 do około 1806 | + | '''JOHANN HERRNSDORFF''' (Herrensdorff, Hernsdorff; XIX wiek), organmistrz, fortepianmistrz. Od sierpnia 1800 do około 1806 notowany w Gdańsku, u stolarza i instrumentarza Johanna Fuhrmanna przy Töpfergasse 74 (ul. Garncarska), w 1805 przy Ankerschmiedegasse 183 (ul. Kotwiczników), w 1806 przy Hosennähergasse 680 (ul. Pończoszników lub Dziana). <br/><br/> |
| + | W 1800 wystawił na sprzedaż dwa własne skrzydłowe fortepiany najnowszego typu, z rejestrem fagotowym i harfowym oraz klawiaturą z kości słoniowej, a także instrumenty innego wytwórcy: fortepian stołowy i klawikord, w 1805 fortepiany stołowe, w 1806 podobne mahoniowe, bejcowane, z klawiaturą okładaną kością słoniową i hebanem, o skali F<sup>1</sup>–c<sup>4</sup>. Oferował również wyrób i naprawę podobnych instrumentów z rejestrami fletowymi (klawiorganów). Ożeniony w październiku 1804 z Marianną Wilhelminą Caroliną z domu Gehlert. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Vogiel Benjamin, ''Fortepiany gdańskie do 1815'', „Studia Musicologica Calisensia. W kręgu fortepianu i muzyki fortepianowej”, red. Krzysztof Rottrmund, Poznań 2019, s. 212. | ||
Aktualna wersja na dzień 18:35, 28 wrz 2022
JOHANN HERRNSDORFF (Herrensdorff, Hernsdorff; XIX wiek), organmistrz, fortepianmistrz. Od sierpnia 1800 do około 1806 notowany w Gdańsku, u stolarza i instrumentarza Johanna Fuhrmanna przy Töpfergasse 74 (ul. Garncarska), w 1805 przy Ankerschmiedegasse 183 (ul. Kotwiczników), w 1806 przy Hosennähergasse 680 (ul. Pończoszników lub Dziana).
W 1800 wystawił na sprzedaż dwa własne skrzydłowe fortepiany najnowszego typu, z rejestrem fagotowym i harfowym oraz klawiaturą z kości słoniowej, a także instrumenty innego wytwórcy: fortepian stołowy i klawikord, w 1805 fortepiany stołowe, w 1806 podobne mahoniowe, bejcowane, z klawiaturą okładaną kością słoniową i hebanem, o skali F1–c4. Oferował również wyrób i naprawę podobnych instrumentów z rejestrami fletowymi (klawiorganów). Ożeniony w październiku 1804 z Marianną Wilhelminą Caroliną z domu Gehlert.
Bibliografia:
Vogiel Benjamin, Fortepiany gdańskie do 1815, „Studia Musicologica Calisensia. W kręgu fortepianu i muzyki fortepianowej”, red. Krzysztof Rottrmund, Poznań 2019, s. 212.
