GÓRSKA WŁADYSŁAWA, szachistka
| (Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''WŁADYSŁAWA GÓRSKA''' ( | + | [[File:Gorska.jpg|thumb|Władysława Górska]] |
| + | |||
| + | '''WŁADYSŁAWA GÓRSKA''' (10 III 1920 Dąbrówka, gmina Dziemiany – 23 IV 2014), z domu Czarnowska, szachistka. Córka Władysława, wojskowego, starszego sierżanta w 65. Pułku Piechoty w Grudziądzu. Wykształcenie średnie. W czasie II wojny światowej wysiedlona z rodziną z Grudziądza do wsi Huszlew (województwo mazowieckie), gdzie wyszła za mąż za [[GÓRSKI ANDRZEJ, obrońca Poczty Polskiej w 1939, honorowy obywatel Gdańska | Andrzeja Górskiego]], ukrywającego się [[OBRONA POCZTY POLSKIEJ 1 IX 1939 | obrońcę Poczty Polskiej w Gdańsku]]. <br/><br/> | ||
| + | Wraz z mężem przybyła do Gdańska w 1945. Od 1946 grała w szachy w drużynowych rozgrywkach szachowych w klubach Pocztowiec, Budowlani ([[LECHIA | Lechia]]) Gdańsk, Portowiec Gdańsk, Flota Gdynia. W 1958, z zespołem Portowca (jako beniaminkiem) występowała (w drużynie musiała występować kobieta) w polskiej I lidze szachowej (indywidualnie zdobyła 6,5 punktu na 11 możliwych – czwarta pozycja wśród pań, w stawce 12 zespół Portowiec zajął 6 miejsce w lidze). W 1959, zdobywając 5,5 punktu (na 11 możliwych) z zespołem Portowca uplasowała się na siódmym miejscu w I lidze. W maju 1968 z zespołem Floty Gdynia awansowała do I ligi szachowej (w decydującym turnieju zdobyła 3,5 punktu) i zajęła w niej z drużyną dziewiąte miejsc. Po spadku zespołu w 1970 brała udział w rozgrywkach II ligi, w której zespół Floty zajął drugie miejsce, była najlepszym reprezentantem tego zespołu (zdobyła 6,5 punktu). W 1971 ponownie z Flotą uzyskała awans do I ligi. Trzykrotna uczestniczka finałów szachowych mistrzostw Polski: w 1950 w Toruniu zdobyła brązowy medal, w 1952 w Krynicy zajęła ósme miejsce, w 1954 w Gdańsku (jako zawodniczka Budowlanych Gdańsk) zdobyła złoty medal. W 1951 została mistrzynią Wybrzeża. Występowała w reprezentacji Gdańska (m.in. w grudniu 1955 w spotkaniu z Bydgoszczą, zakończonym wynikiem 6,5:3,5, zdobyła punkt). W 1964 wygrała w Malborku turniej w ramach V Wojewódzkiej Spartakiady Tysiąclecia. Mieszkała w Dziemianach. <br/><br/> | ||
| + | Szachistą był też jej syn Leszek (18 VI 1948 – 23 V 2014), szachowy mistrz Wybrzeża juniorów (w 1964 jako zawodnik [[POLONIA GDAŃSK, klub sportowy | Polonii Gdańsk]], w 1967 jako zawodnik [[GEDANIA, klub sportowy | Gedanii Gdańsk]]). W 1963 (Polonia) i w 1968 (Gedania) brązowy medalista. Następnie jako zawodnik LKS Neptun Pruszcz dwukrotny mistrz Polski Ludowych Zespołów Sportowych. Reprezentował też Flotę Gdynia, Arkę Gdynia, Gedanię w II i I lidze, następnie Zryw Dąbrówka (III liga, grupa województwa kujawsko-pomorskiego), UKS Ósemki Chojnice (III liga okręgowa i II liga ogólnopolska). Był reprezentantem Gdańska (m.in. 17 II 1974 w spotkaniu z Bydgoszczą, zakończonym wynikiem 6:6). {{author: ZCZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 07:16, 11 wrz 2024
WŁADYSŁAWA GÓRSKA (10 III 1920 Dąbrówka, gmina Dziemiany – 23 IV 2014), z domu Czarnowska, szachistka. Córka Władysława, wojskowego, starszego sierżanta w 65. Pułku Piechoty w Grudziądzu. Wykształcenie średnie. W czasie II wojny światowej wysiedlona z rodziną z Grudziądza do wsi Huszlew (województwo mazowieckie), gdzie wyszła za mąż za Andrzeja Górskiego, ukrywającego się obrońcę Poczty Polskiej w Gdańsku.
Wraz z mężem przybyła do Gdańska w 1945. Od 1946 grała w szachy w drużynowych rozgrywkach szachowych w klubach Pocztowiec, Budowlani ( Lechia) Gdańsk, Portowiec Gdańsk, Flota Gdynia. W 1958, z zespołem Portowca (jako beniaminkiem) występowała (w drużynie musiała występować kobieta) w polskiej I lidze szachowej (indywidualnie zdobyła 6,5 punktu na 11 możliwych – czwarta pozycja wśród pań, w stawce 12 zespół Portowiec zajął 6 miejsce w lidze). W 1959, zdobywając 5,5 punktu (na 11 możliwych) z zespołem Portowca uplasowała się na siódmym miejscu w I lidze. W maju 1968 z zespołem Floty Gdynia awansowała do I ligi szachowej (w decydującym turnieju zdobyła 3,5 punktu) i zajęła w niej z drużyną dziewiąte miejsc. Po spadku zespołu w 1970 brała udział w rozgrywkach II ligi, w której zespół Floty zajął drugie miejsce, była najlepszym reprezentantem tego zespołu (zdobyła 6,5 punktu). W 1971 ponownie z Flotą uzyskała awans do I ligi. Trzykrotna uczestniczka finałów szachowych mistrzostw Polski: w 1950 w Toruniu zdobyła brązowy medal, w 1952 w Krynicy zajęła ósme miejsce, w 1954 w Gdańsku (jako zawodniczka Budowlanych Gdańsk) zdobyła złoty medal. W 1951 została mistrzynią Wybrzeża. Występowała w reprezentacji Gdańska (m.in. w grudniu 1955 w spotkaniu z Bydgoszczą, zakończonym wynikiem 6,5:3,5, zdobyła punkt). W 1964 wygrała w Malborku turniej w ramach V Wojewódzkiej Spartakiady Tysiąclecia. Mieszkała w Dziemianach.
Szachistą był też jej syn Leszek (18 VI 1948 – 23 V 2014), szachowy mistrz Wybrzeża juniorów (w 1964 jako zawodnik Polonii Gdańsk, w 1967 jako zawodnik Gedanii Gdańsk). W 1963 (Polonia) i w 1968 (Gedania) brązowy medalista. Następnie jako zawodnik LKS Neptun Pruszcz dwukrotny mistrz Polski Ludowych Zespołów Sportowych. Reprezentował też Flotę Gdynia, Arkę Gdynia, Gedanię w II i I lidze, następnie Zryw Dąbrówka (III liga, grupa województwa kujawsko-pomorskiego), UKS Ósemki Chojnice (III liga okręgowa i II liga ogólnopolska). Był reprezentantem Gdańska (m.in. 17 II 1974 w spotkaniu z Bydgoszczą, zakończonym wynikiem 6:6).
