FRANTZIUS THEODOR CHRISTIAN, kupiec, armator
| (Nie pokazano 20 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''THEODOR CHRISTIAN FRANTZIUS''' (28 IX 1771 Gdańsk – 20 IV 1835 Gdańsk), kupiec zbożowy i armator. Syn [[FRANTZIUS THEODOSIUS CHRISTIAN | Theodosiusa Christiana Frantziusa]]. W 1808 | + | '''THEODOR CHRISTIAN FRANTZIUS''' (28 IX 1771 Gdańsk – 20 IV 1835 Gdańsk), kupiec zbożowy i armator. Syn [[FRANTZIUS THEODOSIUS CHRISTIAN, kupiec, armator | Theodosiusa Christiana Frantziusa]], brat m.in. [[FRANTZIUS JOHANN GOTTHARD von, kupiec, senator | Johanna Gottharda]]. W 1808 i 1817 właściciel 15 żaglowych statków handlowych o łącznej pojemności 4000 łasztów: „Newton” (415 łasztów), „Hercules” (380 łasztów), „Aeolus” (365 łasztów), „Friedrich Wilhelm III” (390 łasztów), „Urania” (340 łasztów), „Perseverance” (280 łasztów), „Der Friede von 1801” (275 łasztów), „Perpetuum Mobile” (264 łasztów), „Copernicus” (209 łasztów), „Nekao” (420 łasztów), „Kepler” (176 łasztów), „Infantigable” (300 łasztów), „De J. Hamma” (200 łasztów). W 1822 ich liczba zmniejszyła się do sześciu statków o łącznej pojemności 2238 łasztów.<br/><br/> |
| + | W 1797 został akcjonariuszem spółki, która pod kierunkiem [[KABRUN JAKOB, kupiec, kolekcjoner | Jakoba Kabruna]], przystąpiła do budowy w Gdańsku [[TEATR MIEJSKI | Teatru Miejskiego]]. Wraz z bratem Johannem Gotthardem należał do tych gdańszczan, którzy spotkali się z Napoleonem podczas jego pobytu w Gdańsku 1–2 VI 1807. W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] kwatermistrz [[KWARTAŁY | Kwartału Rybackiego]] w [[TRZECI ORDYNEK | Trzecim Ordynku]], członek m.in. [[KOLEGIUM SZKOLNE | Kolegium Szkolnego]], prowizor (witryk) [[KOŚCIÓŁ ZBAWICIELA (I) | kościoła Zbawiciela]] (Salwatora) na [[ZAROŚLAK | Zaroślaku]]. W jego domu stał kwaterą generał artylerii Thomas Mignot de Lamartinière (1768–1813). <br/><br/> | ||
| + | Mieszkał i miał kantor (1817 i 1831) we własnym domu przy Heilige-Geist-Gasse 83 (ul. św. Ducha 107). W październiku i listopadzie 1813, | ||
| + | podczas [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1813 ROKU | oblężenia Gdańska]] przez wojska prusko-rosyjskie i ostrzału [[SPICHLERZE | Spichlerzy]], z 11 należących do niego i rodziny spichlerzy część uległa zniszczeniu, w tym Gloria i Soli przy Hopfengasse (ul. Chmielna), Fuchs, Bunte Kuh, Landstier, Tuersch, Abend Stern, Kleine Zander, Schwarze Falck, Rothe Hahn.<br/><br/> | ||
| + | W 1799 ożenił się z Anna Elisabeth (23 VII 1776 – 3 XI 1809), córką Carla Gottlieba Lesse, jako wdowiec w końcu marca 1811 zawarł w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] drugi związek małżeński, z siostrą zmarłej, panną Marią Louisą (10 VIII 1785 – 15 IX 1852). Jego synami byli gdańscy kupcy: Karl Robert (1800 – 1874), m.in. w 1830 zasiadającego w zarządzie [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja)| kościoła Bożego Ciała]], i Friedrich Wilhelm (25 XII 1817 – 1891), od 10 VII 1878 żonaty z Friedericke Florentine Engelmann, córką balwierza. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> <br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | ''Das jetztlebende Danzig. Nach der im Monat März gehaltenen Verführung der Aemter'', Dantzig 1810, s. 9, 11, 68.<br/> | ||
| + | Altpreuss. Biogr., Bd. 1, s. 192.<br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 3, 216; 5, 48. | ||
Aktualna wersja na dzień 15:38, 8 lis 2024
THEODOR CHRISTIAN FRANTZIUS (28 IX 1771 Gdańsk – 20 IV 1835 Gdańsk), kupiec zbożowy i armator. Syn Theodosiusa Christiana Frantziusa, brat m.in. Johanna Gottharda. W 1808 i 1817 właściciel 15 żaglowych statków handlowych o łącznej pojemności 4000 łasztów: „Newton” (415 łasztów), „Hercules” (380 łasztów), „Aeolus” (365 łasztów), „Friedrich Wilhelm III” (390 łasztów), „Urania” (340 łasztów), „Perseverance” (280 łasztów), „Der Friede von 1801” (275 łasztów), „Perpetuum Mobile” (264 łasztów), „Copernicus” (209 łasztów), „Nekao” (420 łasztów), „Kepler” (176 łasztów), „Infantigable” (300 łasztów), „De J. Hamma” (200 łasztów). W 1822 ich liczba zmniejszyła się do sześciu statków o łącznej pojemności 2238 łasztów.
W 1797 został akcjonariuszem spółki, która pod kierunkiem Jakoba Kabruna, przystąpiła do budowy w Gdańsku Teatru Miejskiego. Wraz z bratem Johannem Gotthardem należał do tych gdańszczan, którzy spotkali się z Napoleonem podczas jego pobytu w Gdańsku 1–2 VI 1807. W okresie I Wolnego Miasta Gdańska kwatermistrz Kwartału Rybackiego w Trzecim Ordynku, członek m.in. Kolegium Szkolnego, prowizor (witryk) kościoła Zbawiciela (Salwatora) na Zaroślaku. W jego domu stał kwaterą generał artylerii Thomas Mignot de Lamartinière (1768–1813).
Mieszkał i miał kantor (1817 i 1831) we własnym domu przy Heilige-Geist-Gasse 83 (ul. św. Ducha 107). W październiku i listopadzie 1813,
podczas oblężenia Gdańska przez wojska prusko-rosyjskie i ostrzału Spichlerzy, z 11 należących do niego i rodziny spichlerzy część uległa zniszczeniu, w tym Gloria i Soli przy Hopfengasse (ul. Chmielna), Fuchs, Bunte Kuh, Landstier, Tuersch, Abend Stern, Kleine Zander, Schwarze Falck, Rothe Hahn.
W 1799 ożenił się z Anna Elisabeth (23 VII 1776 – 3 XI 1809), córką Carla Gottlieba Lesse, jako wdowiec w końcu marca 1811 zawarł w kościele Najświętszej Marii Panny drugi związek małżeński, z siostrą zmarłej, panną Marią Louisą (10 VIII 1785 – 15 IX 1852). Jego synami byli gdańscy kupcy: Karl Robert (1800 – 1874), m.in. w 1830 zasiadającego w zarządzie kościoła Bożego Ciała, i Friedrich Wilhelm (25 XII 1817 – 1891), od 10 VII 1878 żonaty z Friedericke Florentine Engelmann, córką balwierza.
Bibliografia:
Das jetztlebende Danzig. Nach der im Monat März gehaltenen Verführung der Aemter, Dantzig 1810, s. 9, 11, 68.
Altpreuss. Biogr., Bd. 1, s. 192.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 3, 216; 5, 48.
