ROESSLER GUSTAV, profesor Technische Hochschule Danzig
(Utworzył nową stronę „{{paper}} ROESSLER GUSTAV (1 II 1869 Berlin – 29 i 1928 Gdańsk), naukowiec. Od 29 II 1892 dr elektrotechniki (uniw. w Zurychu). Od 1892 asystent w Technische Hoch...”) |
|||
| (Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | + | '''GUSTAV ROESSLER''' (1 II 1869 Berlin – 29 I 1928 Gdańsk), elektrotechnik, profesor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD). Od 29 II 1892 doktor elektrotechniki (uniwersytet w Zurychu). Od 1892 asystent w Technische Hochschule w Berlinie, po habilitacji w 1894 początkowo docent prywatny, od 1 IV 1899 docent etatowy tej uczelni.<br/><br/> | |
| + | W początkach 1898 zaproszony, wraz z doc. dr Konradem Simonsem (1873–1918) oraz dr Carlem Vollmerem, przez ministra do spraw wyznań, oświaty i medycyny do kierowania projektowaniem wyposażenia Instytutu Elektrotechnicznego, który miałby wejść w skład przyszłej uczelnu technicznej w Gdańsku, i sprecyzowania założeń do projektu jego budynku (stworzone według ich projektu Laboratorium Wysokich Napięć funkcjonowało do 1950). 8 VI 1904 powołany na profesora elektrotechniki THD, dyrektor Instytutu Elektrotechniki. W latach 1904–1906 oraz 1916–1918 dziekan Wydziału III Maszynoznawstwa i Elektrotechniki, następnie do 1923 dyrektor Instytutu Elektrotechniki.<br/><br/> | ||
| + | Autor m.in. ''Elektromotoren für Gleichström'' (''Silniki elektryczne prądu stałego''; Breslau 1902). 27 I 1914, dla uczczenia urodzin cesarza Wilhelma II, wygłosił w auli THD uroczysty wykład ''Die elektrische Energie'' (''Energia elektryczna''), wydany następnie drukiem.<br/><br/> | ||
| + | 22 V 1907 odznaczony przez cesarza Wilhelma II Orderem Czerwonego Orła IV klasy (Roter Adlerorden 4. Klasse), a 16 I 1920 Krzyżem Żelaznym II klasy na czarno-białej wstążce (Eisernes Kreuz 2. Klasse mit schwarzweißem Band) za pracę na rzecz armii w I wojnie światowej. W latach 1912–1928 mieszkał we Wrzeszczu przy Steffensweg 2 (ul. Batorego). Zmarł po nieudanej operacji. Od 1908 żonaty z Else Huch (zm. po 1935), potomstwa nie zostawił. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | |||
| + | |||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk, sygn. 988, t. 471–474 (akta osobowe, zespoł Technische Hochschule Danzig); Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, nr 187/28 (akt zgonu). <br/> | ||
| + | „Danziger Neueste Nachrichten”, 30 I 1928 (nekrolog). <br/> | ||
| + | ''Beiträge und Dokumente zur Geschichte der Technischen Hochschule Danzig 1904–1945'', Hannover 1979, s. 157.<br/> | ||
| + | Chrzan Krystian Leonard, Olesz Marek, Wojtas Stanisław, ''Pierwsze laboratoria wysokich napięć na ziemiach polskich'' Przegląd Elektrotechniczny, t. 96, 2020, nr 9, s. 176.<br/> | ||
| + | Musiał Edward, ''Dzieje Wydziału Elektrotechniki i Automatyki (1904–2004)'', http://www.edwardmusial.info/pliki/lata_1904_1945.pdf. | ||
Aktualna wersja na dzień 16:47, 28 cze 2024
GUSTAV ROESSLER (1 II 1869 Berlin – 29 I 1928 Gdańsk), elektrotechnik, profesor Technische Hochschule Danzig (THD). Od 29 II 1892 doktor elektrotechniki (uniwersytet w Zurychu). Od 1892 asystent w Technische Hochschule w Berlinie, po habilitacji w 1894 początkowo docent prywatny, od 1 IV 1899 docent etatowy tej uczelni.
W początkach 1898 zaproszony, wraz z doc. dr Konradem Simonsem (1873–1918) oraz dr Carlem Vollmerem, przez ministra do spraw wyznań, oświaty i medycyny do kierowania projektowaniem wyposażenia Instytutu Elektrotechnicznego, który miałby wejść w skład przyszłej uczelnu technicznej w Gdańsku, i sprecyzowania założeń do projektu jego budynku (stworzone według ich projektu Laboratorium Wysokich Napięć funkcjonowało do 1950). 8 VI 1904 powołany na profesora elektrotechniki THD, dyrektor Instytutu Elektrotechniki. W latach 1904–1906 oraz 1916–1918 dziekan Wydziału III Maszynoznawstwa i Elektrotechniki, następnie do 1923 dyrektor Instytutu Elektrotechniki.
Autor m.in. Elektromotoren für Gleichström (Silniki elektryczne prądu stałego; Breslau 1902). 27 I 1914, dla uczczenia urodzin cesarza Wilhelma II, wygłosił w auli THD uroczysty wykład Die elektrische Energie (Energia elektryczna), wydany następnie drukiem.
22 V 1907 odznaczony przez cesarza Wilhelma II Orderem Czerwonego Orła IV klasy (Roter Adlerorden 4. Klasse), a 16 I 1920 Krzyżem Żelaznym II klasy na czarno-białej wstążce (Eisernes Kreuz 2. Klasse mit schwarzweißem Band) za pracę na rzecz armii w I wojnie światowej. W latach 1912–1928 mieszkał we Wrzeszczu przy Steffensweg 2 (ul. Batorego). Zmarł po nieudanej operacji. Od 1908 żonaty z Else Huch (zm. po 1935), potomstwa nie zostawił.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, sygn. 988, t. 471–474 (akta osobowe, zespoł Technische Hochschule Danzig); Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, nr 187/28 (akt zgonu).
„Danziger Neueste Nachrichten”, 30 I 1928 (nekrolog).
Beiträge und Dokumente zur Geschichte der Technischen Hochschule Danzig 1904–1945, Hannover 1979, s. 157.
Chrzan Krystian Leonard, Olesz Marek, Wojtas Stanisław, Pierwsze laboratoria wysokich napięć na ziemiach polskich Przegląd Elektrotechniczny, t. 96, 2020, nr 9, s. 176.
Musiał Edward, Dzieje Wydziału Elektrotechniki i Automatyki (1904–2004), http://www.edwardmusial.info/pliki/lata_1904_1945.pdf.
