RAUSCHER JOHANN FRIEDRICH, organmistrz, fortepianmistrz
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JOHANN FRIEDRICH RAUSCHER''' ( | + | '''JOHANN FRIEDRICH RAUSCHER''' (zm. po 1772), organmistrz, fortepianmistrz, trąbomistrz i lutnik z Altenberg koło Drezna. 22 V 1765 za 100 florenów otrzymał pracownicze (robotnicze) [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Notowany początkowo przy Sandgrube (ul. Rogaczewskiego), od około 1768 przy Neugarten (ul. Nowe Ogrody) „koło żółtego lwa”, od około 1770 przy Poggenpfuhl (ul. Żabi Kruk), w 1772 przy Fleischergasse (ul. Rzeźnicka). Oferował głównie klawikordy, klawesyny i fortepiany, w tym z głosami fletowymi, a także przenośne instrumenty organowe (pozytywy), klawiszowe i mechaniczne, w 1771 strojenie, naprawy oraz wymianę piórek klawesynów na trzykrotnie wytrzymalsze niż piórka stosowane zazwyczaj (z dutki kruczego pióra), ponadto wykonane przez siebie monochordy i kamertony fletowe według prac teoretycznych Johanna Philippa Kirnbergera i Georga Andreasa Sorgego dla klientów chcących samodzielnie stroić swoje instrumenty. <br/><br/> |
| + | Ożeniony przed 4 V 1767 z Marią Elisabeth z domu Tönniges, kiedy to w testamencie zapisali swoje mienie sobie nawzajem oraz ewentualnemu potomstwu. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 126; t. VII, s. 353.<br/> | ||
| + | Kołaczkowski Julian, ''Wiadomości tyczące się przemysłu i sztuki w dawnej Polsce'', Kraków 1888 s. 22.<br/> | ||
| + | Vogel Beniamin, ''Słownik lutników działających na historycznych i obecnych ziemiach polskich oraz lutników polskich działających za granicą do 1950 roku'', Bydgoszcz 2019, s. 176-177. | ||
Aktualna wersja na dzień 21:11, 18 sty 2024
JOHANN FRIEDRICH RAUSCHER (zm. po 1772), organmistrz, fortepianmistrz, trąbomistrz i lutnik z Altenberg koło Drezna. 22 V 1765 za 100 florenów otrzymał pracownicze (robotnicze) obywatelstwo Gdańska. Notowany początkowo przy Sandgrube (ul. Rogaczewskiego), od około 1768 przy Neugarten (ul. Nowe Ogrody) „koło żółtego lwa”, od około 1770 przy Poggenpfuhl (ul. Żabi Kruk), w 1772 przy Fleischergasse (ul. Rzeźnicka). Oferował głównie klawikordy, klawesyny i fortepiany, w tym z głosami fletowymi, a także przenośne instrumenty organowe (pozytywy), klawiszowe i mechaniczne, w 1771 strojenie, naprawy oraz wymianę piórek klawesynów na trzykrotnie wytrzymalsze niż piórka stosowane zazwyczaj (z dutki kruczego pióra), ponadto wykonane przez siebie monochordy i kamertony fletowe według prac teoretycznych Johanna Philippa Kirnbergera i Georga Andreasa Sorgego dla klientów chcących samodzielnie stroić swoje instrumenty.
Ożeniony przed 4 V 1767 z Marią Elisabeth z domu Tönniges, kiedy to w testamencie zapisali swoje mienie sobie nawzajem oraz ewentualnemu potomstwu.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 126; t. VII, s. 353.
Kołaczkowski Julian, Wiadomości tyczące się przemysłu i sztuki w dawnej Polsce, Kraków 1888 s. 22.
Vogel Beniamin, Słownik lutników działających na historycznych i obecnych ziemiach polskich oraz lutników polskich działających za granicą do 1950 roku, Bydgoszcz 2019, s. 176-177.
