ORUŃSKIE PRZEDMIEŚCIE
(Utworzył nową stronę „{{paper}} ORUŃSKIE PRZEDMIEŚCIE (Stadtgebiet), os. w dzielnicy Orunia-Święty Wojciech-Lipce. Od XVII w. nazwa nadana q Chmielnikom Oruńskim, sięgającym wówcz...”) |
|||
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | ORUŃSKIE PRZEDMIEŚCIE (Stadtgebiet), | + | '''ORUŃSKIE PRZEDMIEŚCIE''' (Stadtgebiet), osiedle w dzielnicy Orunia-Święty Wojciech-Lipce. Od XVII wieku nazwa nadana [[CHMIELNIKI ORUŃSKIE | Chmielnikom Oruńskim]], sięgającym wówczas na wschód od [[KANAŁ RADUNI | Kanału Raduni]], od obecnej ul. Sandomierskiej po obecną ul. Równą. Nazwa Stadtgebiet (Teren Miasta) odróżniać miała osiedle od sąsiednich terenów będących własnością kościelną. Od XVI wieku miejsce osiedlenia rodzin [[MENONICI | menonickich]] (płóciennicy, drelicharze – w 1660 było ich tutaj ponad 50). Rozwijało się tu zwłaszcza gorzelnictwo i destylatorstwo (produkcja lepszych gatunkowo wódek), co ułatwiały znacznie niższe niż w obrębie miasta Gdańska ceny zakupu zboża i słodu, brak obowiązku korzystania przy śrutowaniu zboża z droższego [[WIELKI MŁYN | Wielkiego Młyna]], niższe podatki. W wyniku działań wojennych osada kilkakrotnie niszczona bądź wyburzana z polecenia władz Gdańska po wcześniejszym oszacowaniu jej stanu (co umożliwiało mieszkańcom starania o odszkodowanie), m.in. podczas wojny polsko–szwedzkiej w 1656. W granicach administracyjnych miasta Gdańska od 1814.<br/><br/> |
| + | Położone w wąskiej pradolinie (szerokość 100 m) między Wzgórzem Ptaszników a Chełmem. Zachowało ciąg zabudowy kamienic czynszowych z początku XX wieku wzdłuż ul. Podmiejskiej i początkowo ul. Raduńskiej. W 1. połowie lat 70. XX wieku na skarpie Wzgórza Ptaszników wzniesiono 10 punktowców (ul. Granitowa, Koralowa, Perłowa, Piaskowa). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:59, 6 sie 2023
ORUŃSKIE PRZEDMIEŚCIE (Stadtgebiet), osiedle w dzielnicy Orunia-Święty Wojciech-Lipce. Od XVII wieku nazwa nadana Chmielnikom Oruńskim, sięgającym wówczas na wschód od Kanału Raduni, od obecnej ul. Sandomierskiej po obecną ul. Równą. Nazwa Stadtgebiet (Teren Miasta) odróżniać miała osiedle od sąsiednich terenów będących własnością kościelną. Od XVI wieku miejsce osiedlenia rodzin menonickich (płóciennicy, drelicharze – w 1660 było ich tutaj ponad 50). Rozwijało się tu zwłaszcza gorzelnictwo i destylatorstwo (produkcja lepszych gatunkowo wódek), co ułatwiały znacznie niższe niż w obrębie miasta Gdańska ceny zakupu zboża i słodu, brak obowiązku korzystania przy śrutowaniu zboża z droższego Wielkiego Młyna, niższe podatki. W wyniku działań wojennych osada kilkakrotnie niszczona bądź wyburzana z polecenia władz Gdańska po wcześniejszym oszacowaniu jej stanu (co umożliwiało mieszkańcom starania o odszkodowanie), m.in. podczas wojny polsko–szwedzkiej w 1656. W granicach administracyjnych miasta Gdańska od 1814.
Położone w wąskiej pradolinie (szerokość 100 m) między Wzgórzem Ptaszników a Chełmem. Zachowało ciąg zabudowy kamienic czynszowych z początku XX wieku wzdłuż ul. Podmiejskiej i początkowo ul. Raduńskiej. W 1. połowie lat 70. XX wieku na skarpie Wzgórza Ptaszników wzniesiono 10 punktowców (ul. Granitowa, Koralowa, Perłowa, Piaskowa).
