STOCZNIA DANZIG-KÖNIGLICHE MASCHINENBAUINSPEKTION

'''STOCZNIA DANZIG-KÖNIGLICHE MASCHINENBAUINSPEKTION''' (Danzig Maschinenbauinspektion), obecnie Górki Zachodnie. Po powstaniu w 1840 roku Wisły Śmiałej, przy wzmagającym się ruchu turystycznym i dążeniu do dostępności portu gdańskiego w okresie zimowym (do czego skłaniało pojawienie się nowych parowych statków wykorzystywanych w charakterze holowników i lodołamaczy), od lat 70. XIX wieku rozważano ewentualność założenia na terenie obecnych Górek Zachodnich państwowej rzecznej stoczni remontowej dla jednostek korzystających dotychczas z usług prywatnych stoczni Gdańska i Elbląga. Z rąk prywatnych do 1874 roku wykupiony został teren przy wiślanej śluzie w Płoni Wielkiej, plany budowy pierwszej u ujścia Wisły stoczni remontowej przygotowano w 1887, w 1888 wybudowano tymczasowe warsztaty szkutniczo-mechaniczne i plac węglowy. Na przełomie lat 1888 i 1889 naprzeciwko, na północnym brzegu Wisły (obecny obszar Górek Zachodnich), wybudowano warsztaty remontowe i urządzono tzw. port zimowy dla lodołamaczy, holowników i innych jednostek (do 300 ton nośności). Wszystko to pozostawało w dyspozycji Königliche Preußische Weichsel-Strombauverwaltung (Zarządu Regulacji Wisły) z siedzibą w Gdańsku, dysponującego do I wojny światowej 13 lodołamaczami (zbudowanymi w gdańskich stoczniach Schichaua, Devrienta i Klawittera, z nazwami od dopływów Wisły, czwarty w kolejności budowania „Ferse” – „Wierzyca”, istnieje nadal ([[STOCZNIA DEVRIENTA | stocznia Devrienta]])), 31 parowcami i pogłębiarkami, jednostką specjalną do prac podwodnych. Po powstaniu przekopu Wisły (1895) bazą statków stała się Przegalina. W Górkach Zachodnich pozostała stocznia remontowa. W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] stocznia przekazana została [[RADA PORTU I DRÓG WODNYCH W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Radzie Portu i Dróg Wodnych]]. Remontowała statki należące do Rady i podległe jej urządzenia portowe. Zatrudniała około 200 pracowników stałych i do 50 sezonowych. W latach 1939–1945 podlegała Głównemu Zarządowi Dróg Wodnych. W 1945 roku zniszczona; odbudowę rozpoczęto 9 maja, od 14 czerwca jako Stocznia nr 11 pozostawała pod zarządem [[STOCZNIE PO 1945. ZJEDNOCZENIE STOCZNI POLSKICH | Zjednoczenia Stoczni Polskich]] z siedzibą w Gdańsku, które przekazało ją Zarządowi Dróg Wodnych (następnie [[STOCZNIA WISŁA | Stocznia Wisła]]). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]]