SZCZODROWSKA-PEPLIŃSKA ELŻBIETA, artystka rzeźbiarka
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File:Płaskorzeźba Elżbiety Szczodrowskiej Peplińskiej i Roberta Peplińskiego, pomnik Poległych Stoczniowców 1970.JPG|thumb|Płaskorzeźba Elżbiety Szczodrowskiej-Peplińskiej i Roberta Peplińskiego, pomnik Poległych Stoczniowców 1970]] |
| − | '''ELŻBIETA SZCZODROWSKA-PEPLIŃSKA''' (5 IX 1921 Tczew – 30 V 2009 Sopot), artysta rzeźbiarz, pedagog. Od 1934 roku w Gdańsku. W 1937 rozpoczęła naukę w Pomorskiej Szkole Sztuk Pięknych Wacława Szczeblewskiego w Gdyni. W okresie 1945–1949 studiowała rzeźbę u prof. [[WNUK MARIAN | Mariana Wnuka]] w | + | |
| + | '''ELŻBIETA SZCZODROWSKA-PEPLIŃSKA''' (5 IX 1921 Tczew – 30 V 2009 Sopot), artysta rzeźbiarz, pedagog. Od 1934 roku w Gdańsku. W 1937 rozpoczęła naukę w Pomorskiej Szkole Sztuk Pięknych Wacława Szczeblewskiego w Gdyni. W okresie 1945–1949 studiowała rzeźbę u prof. [[WNUK MARIAN, profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Mariana Wnuka]] w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]]). Wystawiała w Sopocie w latach 1958, 1968 i 1969, 1964 – 65 w NRD, Danii, Francji, Lublinie w 1969, Muzeum Stutthof w Sztutowie od 1970. w 1952–1976 nauczała rzeźby w Liceum Plastycznym w Gdyni-Orłowie. Posługiwała się rozpoznawalnym stylem, prace w metalu, drewnie, odlewy w cemencie, nawiązywały często do przeżyć jej i rodziny w czasie II wojny światowej. Cykl poświęcony martyrologii znajduje się na stałej wystawie w Muzeum Stutthof w Sztutowie.<br/><br/> | ||
| + | Z mężem Robertem Peplińskim (1 III 1941 Tczew – 9 XII 2015 Wejherowo) stworzyła m.in.: tabernakulum, chrzcielnicę, elementy ołtarzowe oraz drzwi z brązu (od strony ul. Mniszki) w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY | kościele św. Brygidy]] (po 1970), figurę Chrystusa Ukrzyżowanego w [[KOŚCIÓŁ ŚW. ANDRZEJA BOBOLI | kościele św. Andrzeja Boboli]] (1973), cykl rzeźb ołtarzowych oraz ambonę w [[KOŚCIÓŁ ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU | kościele św. Franciszka]] (1974–1975), poza Gdańskiem po 1970 powstały rzeźby do kaplicy kościoła Sióstr Niepokalanek w Kościerzynie i kościoła parafialnego w Jodłownie koło Kolbud. W 1980 zaprojektowała i wykonała z mężem rzeźby w dolnej partii [[POMNIK POLEGŁYCH STOCZNIOWCÓW 1970 | pomnika Poległych Stoczniowców]] w Gdańsku, autorka rzeźb z tablicy pamiątkowej żołnierzy 3 Wileńskiej Brygady AK w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] w Gdańsku]].<br/><br/> | ||
| + | Pośmiertnie uhonorowana [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem Księcia Mściwoja II]] w 2015 roku. Pochowana na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie (grób jej męża znajduje się na Cmentarzu Parafialnym przy ul. 30 stycznia w Tczewie). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 18:55, 24 wrz 2024
ELŻBIETA SZCZODROWSKA-PEPLIŃSKA (5 IX 1921 Tczew – 30 V 2009 Sopot), artysta rzeźbiarz, pedagog. Od 1934 roku w Gdańsku. W 1937 rozpoczęła naukę w Pomorskiej Szkole Sztuk Pięknych Wacława Szczeblewskiego w Gdyni. W okresie 1945–1949 studiowała rzeźbę u prof. Mariana Wnuka w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie ( Akademia Sztuk Pięknych). Wystawiała w Sopocie w latach 1958, 1968 i 1969, 1964 – 65 w NRD, Danii, Francji, Lublinie w 1969, Muzeum Stutthof w Sztutowie od 1970. w 1952–1976 nauczała rzeźby w Liceum Plastycznym w Gdyni-Orłowie. Posługiwała się rozpoznawalnym stylem, prace w metalu, drewnie, odlewy w cemencie, nawiązywały często do przeżyć jej i rodziny w czasie II wojny światowej. Cykl poświęcony martyrologii znajduje się na stałej wystawie w Muzeum Stutthof w Sztutowie.
Z mężem Robertem Peplińskim (1 III 1941 Tczew – 9 XII 2015 Wejherowo) stworzyła m.in.: tabernakulum, chrzcielnicę, elementy ołtarzowe oraz drzwi z brązu (od strony ul. Mniszki) w kościele św. Brygidy (po 1970), figurę Chrystusa Ukrzyżowanego w kościele św. Andrzeja Boboli (1973), cykl rzeźb ołtarzowych oraz ambonę w kościele św. Franciszka (1974–1975), poza Gdańskiem po 1970 powstały rzeźby do kaplicy kościoła Sióstr Niepokalanek w Kościerzynie i kościoła parafialnego w Jodłownie koło Kolbud. W 1980 zaprojektowała i wykonała z mężem rzeźby w dolnej partii pomnika Poległych Stoczniowców w Gdańsku, autorka rzeźb z tablicy pamiątkowej żołnierzy 3 Wileńskiej Brygady AK w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Gdańsku]].
Pośmiertnie uhonorowana Medalem Księcia Mściwoja II w 2015 roku. Pochowana na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie (grób jej męża znajduje się na Cmentarzu Parafialnym przy ul. 30 stycznia w Tczewie).
