SCHONAW ANDREAS, kanonik
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu {{author: RK}}”) |
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę SCHONAW ANDREAS na SCHONAW ANDREAS, kanonik) |
||
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[ | + | '''ANDREAS SCHONAW''' (zm. 26 VII 1444 Rzym), kanonik warmiński i wrocławski, pleban kościołów parafialnych w diecezjach pruskich. Miał brata Ambrosiusa, również duchownego. Ich nieznana z imienia matka zmarła przed wrześniem 1434 – informował wówczas [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] Gdańska o zgodzie na dopisanie bratu czynszów, które otrzymali w spadku. Był duchownym diecezji włocławskiej. Tytułował się magistrem sztuk wyzwolonych, jednak nie wiadomo, gdzie ów stopień uzyskał. W 1410 podjął studia na uniwersytecie w Lipsku, podając, że pochodzi z Gdańska. Razem z nim zapisał się na uniwersytet jego bliski krewny Nikolaus Schonaw.<br/><br/> |
| − | {{author: RK}} | + | W latach 1417–1423 był pisarzem wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. W 1419 starał się o kanonię w Pradze. W 1422, najpewniej w nagrodę za pracę na rzecz wielkiego mistrza, otrzymał urząd proboszcza w kościele parafialnym w Steblewie. W latach 1423–1424 był jednocześnie proboszczem w Świętej Siekierce (Heiligenbeil, także Świętomiejsce, obecnie Mamonowo, obwód kaliningradzki) w diecezji warmińskiej. W 1424 jako proboszcz w Steblewie studiował na uniwersytecie w Wiedniu, w 1426 (dalej jako proboszcz w Steblewie) wpisał się do metryki uniwersytetu w Bolonii.<br/><br/> |
| + | Od 1427 związany był z kurią rzymską, gdzie pracował jako notariusz apostolski i pisarz listów papieskich. W Rzymie wstąpił do bractwa Santa Maria dell’ Anima, na którego rzecz zapisał 36 dukatów. W 1429, podczas pobytu w Rzymie, otrzymał kanonię wrocławską, przy tamtejszej katedrze posiadał również altarię św. Michała. We Wrocławiu nie rezydował. W 1431 otrzymał prowizję na archidiakonat w Žatcu (archidiecezja praska) i wieczną wikarię ''in eccl. Verdensi'' (francuskie Verdun?). W 1434 zrezygnował z probostwa w Steblewie, które przejął jego brat Ambrosius. W tym roku był już kanonikiem warmińskim. W 1437, jako kanonik warmiński, został też proboszczem w Lidzbarku Warmińskim. Objęcie parafii lidzbarskiej wiązało się z faktem, że znał język pruski. W Prusach był jeszcze w 1441, przed śmiercią powrócił do Rzymu. Pochowany w rzymskim kościele Santa Maria del Popolo. {{author: RK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 13:53, 21 paź 2022
ANDREAS SCHONAW (zm. 26 VII 1444 Rzym), kanonik warmiński i wrocławski, pleban kościołów parafialnych w diecezjach pruskich. Miał brata Ambrosiusa, również duchownego. Ich nieznana z imienia matka zmarła przed wrześniem 1434 – informował wówczas Radę Miejską Gdańska o zgodzie na dopisanie bratu czynszów, które otrzymali w spadku. Był duchownym diecezji włocławskiej. Tytułował się magistrem sztuk wyzwolonych, jednak nie wiadomo, gdzie ów stopień uzyskał. W 1410 podjął studia na uniwersytecie w Lipsku, podając, że pochodzi z Gdańska. Razem z nim zapisał się na uniwersytet jego bliski krewny Nikolaus Schonaw.
W latach 1417–1423 był pisarzem wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. W 1419 starał się o kanonię w Pradze. W 1422, najpewniej w nagrodę za pracę na rzecz wielkiego mistrza, otrzymał urząd proboszcza w kościele parafialnym w Steblewie. W latach 1423–1424 był jednocześnie proboszczem w Świętej Siekierce (Heiligenbeil, także Świętomiejsce, obecnie Mamonowo, obwód kaliningradzki) w diecezji warmińskiej. W 1424 jako proboszcz w Steblewie studiował na uniwersytecie w Wiedniu, w 1426 (dalej jako proboszcz w Steblewie) wpisał się do metryki uniwersytetu w Bolonii.
Od 1427 związany był z kurią rzymską, gdzie pracował jako notariusz apostolski i pisarz listów papieskich. W Rzymie wstąpił do bractwa Santa Maria dell’ Anima, na którego rzecz zapisał 36 dukatów. W 1429, podczas pobytu w Rzymie, otrzymał kanonię wrocławską, przy tamtejszej katedrze posiadał również altarię św. Michała. We Wrocławiu nie rezydował. W 1431 otrzymał prowizję na archidiakonat w Žatcu (archidiecezja praska) i wieczną wikarię in eccl. Verdensi (francuskie Verdun?). W 1434 zrezygnował z probostwa w Steblewie, które przejął jego brat Ambrosius. W tym roku był już kanonikiem warmińskim. W 1437, jako kanonik warmiński, został też proboszczem w Lidzbarku Warmińskim. Objęcie parafii lidzbarskiej wiązało się z faktem, że znał język pruski. W Prusach był jeszcze w 1441, przed śmiercią powrócił do Rzymu. Pochowany w rzymskim kościele Santa Maria del Popolo.
