EGGERT JOHANN CARL WILHELM, fortepianmistrz
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu {{author: BV}}”) |
|||
| (Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[ | + | '''JOHANN CARL WILHELM EGGERT''' (31 V 1827 Gdańsk – 8 XI 1895 Gdańsk), fortepianmistrz, organmistrz. Wnuk [[EGGERT SIMON DANIEL WILHELM, organista | Simona Daniela Wilhelma Eggerta]], syn mieszkającego przy Breitgasse 15 (ul. Szeroka) Carla Simona (1794 – 9 VII 1831) drugiego organisty [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] i regulatora carillonu zegara [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]] Gdańska oraz poślubionej przez niego 5 XI 1826 w kościele NMP Sabiny Renaty (1794–1880) z domu Gröning (1-voto Neumann – rozwiedziona), w latach 1867–1874 prowadzącej sklep z galanterią przy Breitgasse 1 (ul Szeroka). Brat Marii Henrietty (15 III 1829 – 3 XI 1897), żony [[SIEGEL HUGO EUGEN, budowniczy fortepianów | Hugona Eugena Siegela]].<br/><br/> |
| − | {{author: BV}} | + | Od około 1857 notowany jako stroiciel i reparator w zakładzie przy Beutlergasse 4 (ul. Kaletnicza), od 1858 przy Pfefferstadt 41 (ul. Korzenna), od 1871 przy Baumgartschegasse 49 (ul. Heweliusza), od 1890 właściciel składu fortepianów przy Heilige-Geist-Gasse 129 (ul. św. Ducha), w 1895 notowany przy Reitbahn 14 (ul. Bogusławskiego). W 1877 wygłosił odczyt ''Erfindung und Vervollkommnung des Klaviers'' (''Wynalezienie i udoskonalanie fortepianu''). W 1870 naprawiał klawikord z 1754 należący do Johanna Adolfa Hassa z Hamburga (obecnie w Muzeum Instrumentów w Poznaniu, nr inw. MNP I 1481). Był autorem zaginionego w czasie II wojny światowej rękopisu na temat gdańskich budowniczych instrumentów z lat 1741–1895 (2 tomy, 600 stron, rysunki, przykłady nutowe, reklamy i fotografie).<br/><br/> |
| + | Żonaty był z Pauliną Louisą (12 II 1831 – 25 IX 1859, zmarła na gorączkę połogową), siostrą Hugona Eugena Siegela, ojciec Jenny Louisy Constantii (26 IV 1858 – 11 X 1858) i syna (7–17 IX 1859). Ożenił ponownie 4 VII 1861 z Amalie Wilhelmine (około 1824 – przed 1895), córką gdańskiego igielnika Salomona Benjamina Restina i Henrietty z domu Brunatii (12 II 1796 – 17 I 1877). {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk 1459/56 s. 65 nr 88; 1460/45 nr 167 s. 13-4; /55 nr 159; /133 nr 221 s. 19-20; /134 nr 260 s. 21-2; nr 265 s. 21-2; 1461/14, s. 13 nr 92; /71, s. 6 nr 59; /105 s. 15 nr 32; 1609/516 nr 2924.<br/> | ||
| + | „Danziger Intelligenzblatt”, 1857 nr 277 s. 4008; 1864 nr 243 s. 4521. <br/> | ||
| + | „Danziger Zeitung”, 1871 nr 7026, ogłoszenia. | ||
Aktualna wersja na dzień 11:42, 18 maj 2024
JOHANN CARL WILHELM EGGERT (31 V 1827 Gdańsk – 8 XI 1895 Gdańsk), fortepianmistrz, organmistrz. Wnuk Simona Daniela Wilhelma Eggerta, syn mieszkającego przy Breitgasse 15 (ul. Szeroka) Carla Simona (1794 – 9 VII 1831) drugiego organisty kościoła Najświętszej Marii Panny i regulatora carillonu zegara Ratusza Głównego Miasta Gdańska oraz poślubionej przez niego 5 XI 1826 w kościele NMP Sabiny Renaty (1794–1880) z domu Gröning (1-voto Neumann – rozwiedziona), w latach 1867–1874 prowadzącej sklep z galanterią przy Breitgasse 1 (ul Szeroka). Brat Marii Henrietty (15 III 1829 – 3 XI 1897), żony Hugona Eugena Siegela.
Od około 1857 notowany jako stroiciel i reparator w zakładzie przy Beutlergasse 4 (ul. Kaletnicza), od 1858 przy Pfefferstadt 41 (ul. Korzenna), od 1871 przy Baumgartschegasse 49 (ul. Heweliusza), od 1890 właściciel składu fortepianów przy Heilige-Geist-Gasse 129 (ul. św. Ducha), w 1895 notowany przy Reitbahn 14 (ul. Bogusławskiego). W 1877 wygłosił odczyt Erfindung und Vervollkommnung des Klaviers (Wynalezienie i udoskonalanie fortepianu). W 1870 naprawiał klawikord z 1754 należący do Johanna Adolfa Hassa z Hamburga (obecnie w Muzeum Instrumentów w Poznaniu, nr inw. MNP I 1481). Był autorem zaginionego w czasie II wojny światowej rękopisu na temat gdańskich budowniczych instrumentów z lat 1741–1895 (2 tomy, 600 stron, rysunki, przykłady nutowe, reklamy i fotografie).
Żonaty był z Pauliną Louisą (12 II 1831 – 25 IX 1859, zmarła na gorączkę połogową), siostrą Hugona Eugena Siegela, ojciec Jenny Louisy Constantii (26 IV 1858 – 11 X 1858) i syna (7–17 IX 1859). Ożenił ponownie 4 VII 1861 z Amalie Wilhelmine (około 1824 – przed 1895), córką gdańskiego igielnika Salomona Benjamina Restina i Henrietty z domu Brunatii (12 II 1796 – 17 I 1877).
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk 1459/56 s. 65 nr 88; 1460/45 nr 167 s. 13-4; /55 nr 159; /133 nr 221 s. 19-20; /134 nr 260 s. 21-2; nr 265 s. 21-2; 1461/14, s. 13 nr 92; /71, s. 6 nr 59; /105 s. 15 nr 32; 1609/516 nr 2924.
„Danziger Intelligenzblatt”, 1857 nr 277 s. 4008; 1864 nr 243 s. 4521.
„Danziger Zeitung”, 1871 nr 7026, ogłoszenia.
