MUZEUM DOM UPHAGENA
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File:Portal Domu Uphagena, 1920–1940.JPG|thumb|Portal Domu Uphagena, 1920–1940]] |
| − | [[File: | + | [[File:Wnętrze Domu Uphagena, przed 1945.JPG|thumb|Wnętrze Domu Uphagena, przed 1945]] |
| − | '''MUZEUM | + | |
| + | '''MUZEUM [[DOM UPHAGENA | DOM UPHAGENA]].''' Muzeum wnętrz mieszczańskich, utworzone po zawarciu 17 XII 1909 umowy między rodziną Uphagenów a magistratem miasta Gdańska o wynajęcie na cele muzealne kamienicy należącej do [[ZWIĄZEK RODZINNY UPHAGENÓW | Związku Rodzinnego Uphagenów]] przy Langgasse 12 (ul. Długa). W latach 1910–1911 prowadzono prace rewaloryzacyjne w kamienicy. Przedsięwzięcie sfinansowano dzięki darowiźnie [[FÜRSTENBERG CARL, bankowiec | Carla Fürstenberga]], który podarował nieruchomość przy Brotbänkengasse 36 (ul. Chlebnicka) i przekazał łącznie 72 000 marek. Pracami mającymi na celu przywrócenie dawnego stanu pomieszczeń kierował miejski inspektor budowlany Richard Dähne. W trakcie prac usunięto przemalowanie boazerii i drzwi oraz pobiały z dekoracji sztukatorskiej, wymieniono tkaniny ścienne. Pomieszczenia wyposażono w meble i sprzęty należące do rodziny Uphagenów, uzupełniając przedmiotami muzealnymi. Niektóre przedmioty zakupiono w 1912 na berlińskiej aukcji kolekcji [[GIEŁDZIŃSKI LESSER, kupiec, kolekcjoner | Lessera Giełdzińskiego]].<br/><br/> | ||
| + | Od 1 XI 1911 otwarte dla zwiedzających; początkowo zwiedzać można było sień, herbaciarnię i pokoje na I piętrze. W okresie I wojny światowej udostępniono kolejne: kuchnię, spiżarnię i kantor oraz pokoje na II piętrze. Fasada powróciła do pierwotnej ceglastoczerwonej kolorystyki. W latach 30. XX wieku ponownie wykonano konserwację wystroju i wyposażenia (m.in. wymiana tkanin ściennych, konserwacja boazerii). W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] jedno z najpopularniejszych miejsc w Gdańsku. W 1944 roku zrobiono inwentaryzację i zdemontowano wystrój oraz wywieziono wyposażenie; pracami kierował [[DEURER PETER JAKOB, architekt, konserwator | Jacob Deurer]].<br/><br/> | ||
| + | Kamienica znacznie zniszczona w 1945, wystrój (boazerie i drzwi, piece) częściowo zachowane. W latach 1949–1950 kamienicę odbudowano; do 1993 wnętrza pozostały w stanie surowym. W 1981 przekazana przez władze miasta [[MUZEUM HISTORYCZNE MIASTA GDAŃSKA | Muzeum Historycznemu Miasta Gdańska]] jako oddział. W okresie 1985–1989 rozpoczęto odbudowę oficyn. W latach 1993–1998 przeprowadzono rewaloryzację i prace konserwatorskie w całej kamienicy; wtedy zrekonstruowano dekorację sztukatorską oraz tkaniny ścienne, wykonano prace posadzkarskie, zamontowano zachowane elementy wystroju i zrekonstruowano brakujące. Przedsięwzięcie sfinansowały władze Gdańska wraz z Fundacją Współpracy Polsko-Niemieckiej. Muzeum otwarto 7 VI 1998. Gromadzi muzealia artystyczne z XVIII i początku XIX wieku, dokumentujące kulturę materialną Gdańska i muzealia historyczne, przede wszystkim związane z rodziną Uphagenów i Domem Uphagena. Od 1990 działa Towarzystwo Dom Uphagena, wspierające prace muzeum i zajmujące się działalnością popularyzatorską z zakresu kultury Gdańska i regionu. {{author: EBSZ}} {{author: WS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 21:46, 6 lis 2022
MUZEUM DOM UPHAGENA. Muzeum wnętrz mieszczańskich, utworzone po zawarciu 17 XII 1909 umowy między rodziną Uphagenów a magistratem miasta Gdańska o wynajęcie na cele muzealne kamienicy należącej do Związku Rodzinnego Uphagenów przy Langgasse 12 (ul. Długa). W latach 1910–1911 prowadzono prace rewaloryzacyjne w kamienicy. Przedsięwzięcie sfinansowano dzięki darowiźnie Carla Fürstenberga, który podarował nieruchomość przy Brotbänkengasse 36 (ul. Chlebnicka) i przekazał łącznie 72 000 marek. Pracami mającymi na celu przywrócenie dawnego stanu pomieszczeń kierował miejski inspektor budowlany Richard Dähne. W trakcie prac usunięto przemalowanie boazerii i drzwi oraz pobiały z dekoracji sztukatorskiej, wymieniono tkaniny ścienne. Pomieszczenia wyposażono w meble i sprzęty należące do rodziny Uphagenów, uzupełniając przedmiotami muzealnymi. Niektóre przedmioty zakupiono w 1912 na berlińskiej aukcji kolekcji Lessera Giełdzińskiego.
Od 1 XI 1911 otwarte dla zwiedzających; początkowo zwiedzać można było sień, herbaciarnię i pokoje na I piętrze. W okresie I wojny światowej udostępniono kolejne: kuchnię, spiżarnię i kantor oraz pokoje na II piętrze. Fasada powróciła do pierwotnej ceglastoczerwonej kolorystyki. W latach 30. XX wieku ponownie wykonano konserwację wystroju i wyposażenia (m.in. wymiana tkanin ściennych, konserwacja boazerii). W okresie II Wolnego Miasta Gdańska jedno z najpopularniejszych miejsc w Gdańsku. W 1944 roku zrobiono inwentaryzację i zdemontowano wystrój oraz wywieziono wyposażenie; pracami kierował Jacob Deurer.
Kamienica znacznie zniszczona w 1945, wystrój (boazerie i drzwi, piece) częściowo zachowane. W latach 1949–1950 kamienicę odbudowano; do 1993 wnętrza pozostały w stanie surowym. W 1981 przekazana przez władze miasta Muzeum Historycznemu Miasta Gdańska jako oddział. W okresie 1985–1989 rozpoczęto odbudowę oficyn. W latach 1993–1998 przeprowadzono rewaloryzację i prace konserwatorskie w całej kamienicy; wtedy zrekonstruowano dekorację sztukatorską oraz tkaniny ścienne, wykonano prace posadzkarskie, zamontowano zachowane elementy wystroju i zrekonstruowano brakujące. Przedsięwzięcie sfinansowały władze Gdańska wraz z Fundacją Współpracy Polsko-Niemieckiej. Muzeum otwarto 7 VI 1998. Gromadzi muzealia artystyczne z XVIII i początku XIX wieku, dokumentujące kulturę materialną Gdańska i muzealia historyczne, przede wszystkim związane z rodziną Uphagenów i Domem Uphagena. Od 1990 działa Towarzystwo Dom Uphagena, wspierające prace muzeum i zajmujące się działalnością popularyzatorską z zakresu kultury Gdańska i regionu.
