KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA''', Kiełpino Górne, ul. Goplańska 20. Pierwotnie luterański, jednonawowy, w stylu tzw. bazylikowym, z drewnianym płaskim stropem i niewielką wieżyczką w dachu. Wybudowany w 1926 | + | [[File:Kościół_św._Jana_Chrzciciela.jpeg|thumb|Kościół św. Jana Chrzciciela, 2010]] |
| + | |||
| + | '''KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA''', Kiełpino Górne, ul. Goplańska 20. Pierwotnie luterański, jednonawowy, w stylu tzw. bazylikowym, z drewnianym płaskim stropem i niewielką wieżyczką w dachu. Wybudowany w 1926 przez Ewangelicki Kościół Unii Staropruskiej dla mieszkańców [[KIEŁPINO GÓRNE | Kiełpina Górnego]] i Otomina, przybyszów z włączonego do Polski Pomorza, obsługiwany przez pastora [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]].<br/><br/> | ||
| + | W 1945 częściowo uszkodzony przez żołnierzy radzieckich, którzy drewniane elementy konstrukcji wykorzystali na opał. W 1948, w zmienionej sytuacji społeczno-politycznej, osiedlający się tu katolicy podjęli starania o przejęcie świątyni; powstał społeczny komitet odbudowy kościoła. W 1958 kościół odbudowano i utworzono przy nim samodzielny wikariat w ramach parafii przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU | kościele św. Franciszka z Asyżu]] w [[EMAUS | Emaus]], obejmujący między innymi Jasień i Kiełpino Górne. Wtedy też nadano obecne wezwanie. W 1963 administrację wikariatu przeniesiono z Emaus do Kiełpina Górnego, a w 1970, po wybudowaniu w Jasieniu prowizorycznej kaplicy, wikariat trafił tamże, by w 1979 stać się ośrodkiem osobnej parafii przy [[KOŚCIÓŁ BŁ. DOROTY Z MĄTÓW | kościele bł. Doroty z Mątów]], której początkowo podporządkowano także Kiełpino Górne z kościołem św. Jana Chrzciciela jako filialnym. W latach 1980–1985 wybudowano przy tym ostatnim kostnicę. W 1994 ustanowiono osobną parafię dla tego osiedla pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela. W okresie 2000–2005 na północ od poewangelickiej świątyni według projektu inżynierów architektów Marii Żurek i Macieja Abramskiego wybudowano przestronny i nowoczesny kościół docelowy, który przejął wezwanie parafii. Konsekrowany w 2005 przez [[GOCŁOWSKI TADEUSZ, arcybiskup gdański | abp. Tadeusza Gocłowskiego]].<br/><br/> | ||
| + | Stojący bezpośrednio przy ul. Goplańskiej stary kościół pełni obecnie funkcję świątyni pomocniczej. W ołtarzu stylizowany na gotyk tryptyk z centralnym malowidłem przedstawiającym chrzest Chrystusa w Jordanie. Zbudowany na planie krzyża łacińskiego z poprzecznym transeptem, trzynawowy kościół nowy, również nawiązujący do stylu bazylikowego, ale o znacznie większej kubaturze, wieńczy od fasady wysoka wieża dzwonnicy z trzema dzwonami, wzniesiona na planie kwadratu nad kruchtą i chórem. Na chórze wyjątkowej klasy 21-głosowe organy piszczałkowe zbudowała firma organmistrzowska Zdzisława Mollina w Odrach koło Chojnic. Nawy rozświetla zespół okien z witrażami przedstawiającymi popularnych, głównie polskich, świętych, jedynie witraż nad wyjątkowo oszczędnie zdobionym prezbiterium nawiązuje do wezwania świątyni. {{author: SK}} <br/><br/> | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- | ||
| − | |+ Proboszczowie kościoła <br /> św. Jana Chrzciciela | + | |+ Proboszczowie kościoła <br/> św. Jana Chrzciciela |
|- | |- | ||
| − | | | + | | 24 VI 1994 – 26 VI 1996 |
| − | | ks. Tadeusz Markiewicz | + | | ks. Tadeusz Markiewicz (4 I 1945 Odrzywołek koło Grójca – 3 III 2011 Gdańsk) |
|- | |- | ||
| 1996– | | 1996– | ||
| Linia 12: | Linia 16: | ||
|- | |- | ||
| class="authorEgTab" | {{author: MrGl}} | | class="authorEgTab" | {{author: MrGl}} | ||
| − | |} [[Category: Encyklopedia]] | + | |} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] |
Aktualna wersja na dzień 17:18, 31 lip 2023
KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA, Kiełpino Górne, ul. Goplańska 20. Pierwotnie luterański, jednonawowy, w stylu tzw. bazylikowym, z drewnianym płaskim stropem i niewielką wieżyczką w dachu. Wybudowany w 1926 przez Ewangelicki Kościół Unii Staropruskiej dla mieszkańców Kiełpina Górnego i Otomina, przybyszów z włączonego do Polski Pomorza, obsługiwany przez pastora kościoła św. Jana.
W 1945 częściowo uszkodzony przez żołnierzy radzieckich, którzy drewniane elementy konstrukcji wykorzystali na opał. W 1948, w zmienionej sytuacji społeczno-politycznej, osiedlający się tu katolicy podjęli starania o przejęcie świątyni; powstał społeczny komitet odbudowy kościoła. W 1958 kościół odbudowano i utworzono przy nim samodzielny wikariat w ramach parafii przy kościele św. Franciszka z Asyżu w Emaus, obejmujący między innymi Jasień i Kiełpino Górne. Wtedy też nadano obecne wezwanie. W 1963 administrację wikariatu przeniesiono z Emaus do Kiełpina Górnego, a w 1970, po wybudowaniu w Jasieniu prowizorycznej kaplicy, wikariat trafił tamże, by w 1979 stać się ośrodkiem osobnej parafii przy kościele bł. Doroty z Mątów, której początkowo podporządkowano także Kiełpino Górne z kościołem św. Jana Chrzciciela jako filialnym. W latach 1980–1985 wybudowano przy tym ostatnim kostnicę. W 1994 ustanowiono osobną parafię dla tego osiedla pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela. W okresie 2000–2005 na północ od poewangelickiej świątyni według projektu inżynierów architektów Marii Żurek i Macieja Abramskiego wybudowano przestronny i nowoczesny kościół docelowy, który przejął wezwanie parafii. Konsekrowany w 2005 przez abp. Tadeusza Gocłowskiego.
Stojący bezpośrednio przy ul. Goplańskiej stary kościół pełni obecnie funkcję świątyni pomocniczej. W ołtarzu stylizowany na gotyk tryptyk z centralnym malowidłem przedstawiającym chrzest Chrystusa w Jordanie. Zbudowany na planie krzyża łacińskiego z poprzecznym transeptem, trzynawowy kościół nowy, również nawiązujący do stylu bazylikowego, ale o znacznie większej kubaturze, wieńczy od fasady wysoka wieża dzwonnicy z trzema dzwonami, wzniesiona na planie kwadratu nad kruchtą i chórem. Na chórze wyjątkowej klasy 21-głosowe organy piszczałkowe zbudowała firma organmistrzowska Zdzisława Mollina w Odrach koło Chojnic. Nawy rozświetla zespół okien z witrażami przedstawiającymi popularnych, głównie polskich, świętych, jedynie witraż nad wyjątkowo oszczędnie zdobionym prezbiterium nawiązuje do wezwania świątyni.
| 24 VI 1994 – 26 VI 1996 | ks. Tadeusz Markiewicz (4 I 1945 Odrzywołek koło Grójca – 3 III 2011 Gdańsk) |
| 1996– | ks. Andrzej Rozmus |
