MĘCLEWSKI ALOJZY KAZIMIERZ, redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”

Aktualna wersja na dzień 19:08, 11 paź 2022

Alojzy Męclewski

Okładka książki Alojzego Męclewskiego

ALOJZY KAZIMIERZ MĘCLEWSKI (24 II 1920 Poznań – 24 II 2013 Gdańsk), dziennikarz, redaktor. W latach 1937–1939 studiował na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego, 1943–1944 na Tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich w Warszawie, 1938–1939 współpracował z dziennikiem „Orędownik” w Poznaniu. W grudniu 1939 wysiedlony do Częstochowy, rozpoczął współpracę z wielkopolską organizacją podziemną Ojczyzna (kryptonim Omega), a po przeniesieniu się do Warszawy od 1941 był etatowym pracownikiem Sekcji Zachodniej Departamentu Informacji Delegatury Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Kraj. Jako członek tajnego Zrzeszenia Dziennikarzy Ziem Zachodnich był sekretarzem kursów dla przyszłych dziennikarzy prasowo-radiowych na Ziemiach Odzyskanych. W okresie powstania warszawskiego pełnił funkcję sekretarza tajnej, a następnie ujawnionej redakcji Polskiej Agencji Telegraficznej PAT – agencji Delegata Rządu RP (odznaczony Krzyżem Armii Krajowej i Warszawskim Krzyżem Powstańczym).

Od czerwca do września 1945 był poznańskim korespondentem „Kuriera Codziennego”. Założył gdyński oddział „Ilustrowanego Kuriera Polskiego” z Bydgoszczy i kierował nim od października 1945 do 1947. W latach 1947–1948 był sekretarzem redakcji „Kuriera Morskiego” w Sopocie, 1949–1968 kierownikiem działu gospodarczo-morskiego „Dziennika Bałtyckiego”, 1968–1974 gdańskim przedstawicielem Polskiej Agencji Interpress, 1974–1981 korespondentem Interpressu w Chicago, 1977–1981 kierownikiem działu morskiego „Wieczoru Wybrzeża”, w 1982 redaktorem naczelnym „Dziennika Bałtyckiego”. Był też gdańskim korespondentem Zachodniej Agencji Prasowej (Poznań–Warszawa), założycielem i redaktorem pierwszego i jedynego w Polsce „Biuletynu Żeglugowo-Morskiego ZAP”, korespondentem morskim „Dziennika Zachodniego” (Katowice), „Kuriera Szczecińskiego” i „Słowa Powszechnego” (Warszawa). Od 1983 na emeryturze.

Jako publicysta specjalizował się w problematyce gospodarki morskiej Polski i świata oraz odbudowy i rozwoju ziem północno-zachodnich. Kierując działem ekonomicznym „Dziennika Bałtyckiego” w latach 1956–1958, skupił wokół redakcji grono czołowych ekonomistów, którzy na fali popaździernikowej odnowy wywierali nacisk na szybką modernizację gospodarki morskiej. Drugi nurt zainteresowań publicystycznych to stosunki polsko-niemieckie na Pomorzu od końca XIX wieku, przede wszystkim tematyka zbrodni hitlerowskich na tym obszarze. Autor książek: Pelplińska jesień (1971), Celnicy Wolnego Miasta (1971), Neugarten 27 – z dziejów gdańskiego gestapo (1974).

W latach 1945–1947 członek Oddziału Morskiego Syndykatu Dziennikarzy RP, następnie Związku Zawodowego Dziennikarzy RP i od 1951 Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Współzałożyciel i kilkakrotnie przewodniczący Klubu Publicystów Morskich i Klubu Dziennikarzy Motorowych w Gdańsku. Od 1982 w Stowarzyszeniu Dziennikarzy PRL (po 1989 przekształconym w Stowarzyszenie Dziennikarzy RP), w latach 1986–1990 działacz Stowarzyszenia Wisła–Odra o nastawieniu narodowym. Po 2005 wiele cennych materiałów i zdjęć ze swego bogatego archiwum przekazał do zbiorów gdańskich muzeów i bibliotek.

Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1973), złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza” (1985), odznaką „Za Zasługi dla Gdańska” (1966), w 1972 Medalem 25 Lat Pracy w Dziennikarstwie SDP w PRL. Od 25 IX 1962 do 22 I 1990 zarejestrowany przez Wydział II KW MO w Gdańsku jako TW „Wiktor”.

Brat Edmund (1913–1992) był znanym polskim publicystą oraz komentatorem prasowym i telewizyjnym. JRD