CRUSEN GEORG, prawnik, sędzia
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[ | + | [[File:Georg_Crusen.png|thumb|Georg Crusen]] |
| + | |||
| + | '''GEORG CRUSEN''' (15 V 1867 Meinersen, powiat Gifhorn koło Hanoweru – 14 XI 1949 Gerlingen koło Stuttgartu), prawnik. W 1886 roku ukończył gimnazjum (Ratsgymnasium) w Hanowerze, następnie studiował prawo na uniwersytetach w Lozannie (1886–1889), Berlinie, Lipsku, Marburgu i Halle, gdzie w 1890 obronił doktorat. W latach 1890–1895 sędzia, 1895–1899 pracownik niemieckiego ministerstwa sprawiedliwości. Od końca 1899 do 1919 w dyspozycji Ministerstwa Spraw Zagranicznych.<br/><br/> | ||
| + | W okresie 1900–1902 wykładowca w akademii dla pracowników policji i więziennictwa w Tokio, następnie sędzia w wydzierżawionym w 1897 Cesarstwu Niemieckiemu przez Chiny regionie i porcie wojenno-handlowym Qingdao (Tsingtau), bazie dalekowschodniej floty niemieckiej. Po zajęciu przez wojska japońsko-angielskie w 1914 tego miasta był pracownikiem konsulatu niemieckiego w Szanghaju. Zajmował się opieką nad kolonią niemiecką w tym mieście i okolicy. Prywatnie znawca muzyki, dawał recitale pianistyczne, dyrygował chórami tworzonymi przez niemieckich mieszkańców Szanghaju.<br/><br/> | ||
| + | W 1919 powrócił z rodziną do Niemiec. Od 1 I 1920 tajny radca w ministerstwie sprawiedliwości. Kierował referatem do spraw rozmów pokojowych i realizacji postanowień traktatu wersalskiego. Od 1 II 1925 do 30 IX 1932 prezydent Sądu Najwyższego i Sądu Krajowego (Obergericht und Landgericht) w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]] (WMG). Zachował strukturę organizacyjną wprowadzoną przez swojego poprzednika [[KIRCHNER PAUL, prawnik | Paula Kirchnera]], zwiększając tylko liczbę etatów sędziowskich i personelu administracyjnego. Mieszkał w należącej do [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu II WMG]] willi w Sopocie przy Büllowallee 11 (ul. Mickiewicza). <br/><br/> | ||
| + | Po rezygnacji ze stanowiska (jak się przypuszcza z powodów politycznych) przeszedł na emeryturę i powrócił do Niemiec, osiedlając się w Gerlingen, gdzie wybudował sobie dom. Po 1945 do śmierci pracował jako sędzia izby arbitrażowej (Spruchkammer) w Ludwigsburgu.{{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:13, 19 gru 2022
GEORG CRUSEN (15 V 1867 Meinersen, powiat Gifhorn koło Hanoweru – 14 XI 1949 Gerlingen koło Stuttgartu), prawnik. W 1886 roku ukończył gimnazjum (Ratsgymnasium) w Hanowerze, następnie studiował prawo na uniwersytetach w Lozannie (1886–1889), Berlinie, Lipsku, Marburgu i Halle, gdzie w 1890 obronił doktorat. W latach 1890–1895 sędzia, 1895–1899 pracownik niemieckiego ministerstwa sprawiedliwości. Od końca 1899 do 1919 w dyspozycji Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
W okresie 1900–1902 wykładowca w akademii dla pracowników policji i więziennictwa w Tokio, następnie sędzia w wydzierżawionym w 1897 Cesarstwu Niemieckiemu przez Chiny regionie i porcie wojenno-handlowym Qingdao (Tsingtau), bazie dalekowschodniej floty niemieckiej. Po zajęciu przez wojska japońsko-angielskie w 1914 tego miasta był pracownikiem konsulatu niemieckiego w Szanghaju. Zajmował się opieką nad kolonią niemiecką w tym mieście i okolicy. Prywatnie znawca muzyki, dawał recitale pianistyczne, dyrygował chórami tworzonymi przez niemieckich mieszkańców Szanghaju.
W 1919 powrócił z rodziną do Niemiec. Od 1 I 1920 tajny radca w ministerstwie sprawiedliwości. Kierował referatem do spraw rozmów pokojowych i realizacji postanowień traktatu wersalskiego. Od 1 II 1925 do 30 IX 1932 prezydent Sądu Najwyższego i Sądu Krajowego (Obergericht und Landgericht) w II Wolnym Mieście Gdańsku (WMG). Zachował strukturę organizacyjną wprowadzoną przez swojego poprzednika Paula Kirchnera, zwiększając tylko liczbę etatów sędziowskich i personelu administracyjnego. Mieszkał w należącej do Senatu II WMG willi w Sopocie przy Büllowallee 11 (ul. Mickiewicza).
Po rezygnacji ze stanowiska (jak się przypuszcza z powodów politycznych) przeszedł na emeryturę i powrócił do Niemiec, osiedlając się w Gerlingen, gdzie wybudował sobie dom. Po 1945 do śmierci pracował jako sędzia izby arbitrażowej (Spruchkammer) w Ludwigsburgu.
