LIEPMANN MORITZ, prawnik
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''MORITZ LIEPMANN''' (8 IX 1869 Gdańsk – 26 VIII 1928 Hamburg), prawnik. Syn Leopolda Liepmanna. W 1887 ukończył Gimnazjum Królewskie; studiował prawo na | + | '''MORITZ LIEPMANN''' (8 IX 1869 Gdańsk – 26 VIII 1928 Hamburg), prawnik. Syn [[LIEPMANN LEOPOLD, kupiec | Leopolda Liepmanna]], brat [[LIEPMANN FRITZ, bankowiec | Fritza Liepmanna]] i [[LIEPMANN WILHELM GUSTAV, lekarz | Wilhelma Gustava Liepmanna]]. W 1887 ukończył [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody) | Gimnazjum Królewskie]]; studiował prawo na uniwersytecie w Getyndze, Lipsku i Kilonii; od 1891 doktor prawa (uniwersytet w Jenie) na podstawie rozprawy ''Die Entstehung des Schuldbegriffs'' (''Pojawienie się pojęcia winy''), od 1896 doktor filozofii na podstawie rozprawy ''Die Staatstheorie des Contrat social'' (''Teoria państwa umowy społecznej''). Jako jeden z pierwszych uczestników należał do seminarium wykładającego m.in. w Halle austriackiego prawnika, profesora prawa karnego i międzynarodowego Franza von Liszta (1851–1919) i za jego namową habilitował się w 1897 na uniwersytecie w Halle z filozofii prawa, prawa karnego i postępowania karnego. W 1902 został mianowany profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie Christiana Albrechta w Kilonii. W 1910 został profesorem zwyczajnym. Wykładał także w Kilonii w Akademii i Szkole Marynarki Wojennej.<br/><br/> |
| + | Autor wielu projektów aktów prawnych obowiązujących, po przyjęciu przez parlament, na terenie Niemiec oraz licznych prac naukowych z zakresu prawa karnego. Żonaty z Helene, córką profesora filologii klasycznej Carla Roberta (1850–1922). Mieli czwórkę dzieci. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 18:52, 16 sie 2023
MORITZ LIEPMANN (8 IX 1869 Gdańsk – 26 VIII 1928 Hamburg), prawnik. Syn Leopolda Liepmanna, brat Fritza Liepmanna i Wilhelma Gustava Liepmanna. W 1887 ukończył Gimnazjum Królewskie; studiował prawo na uniwersytecie w Getyndze, Lipsku i Kilonii; od 1891 doktor prawa (uniwersytet w Jenie) na podstawie rozprawy Die Entstehung des Schuldbegriffs (Pojawienie się pojęcia winy), od 1896 doktor filozofii na podstawie rozprawy Die Staatstheorie des Contrat social (Teoria państwa umowy społecznej). Jako jeden z pierwszych uczestników należał do seminarium wykładającego m.in. w Halle austriackiego prawnika, profesora prawa karnego i międzynarodowego Franza von Liszta (1851–1919) i za jego namową habilitował się w 1897 na uniwersytecie w Halle z filozofii prawa, prawa karnego i postępowania karnego. W 1902 został mianowany profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie Christiana Albrechta w Kilonii. W 1910 został profesorem zwyczajnym. Wykładał także w Kilonii w Akademii i Szkole Marynarki Wojennej.
Autor wielu projektów aktów prawnych obowiązujących, po przyjęciu przez parlament, na terenie Niemiec oraz licznych prac naukowych z zakresu prawa karnego. Żonaty z Helene, córką profesora filologii klasycznej Carla Roberta (1850–1922). Mieli czwórkę dzieci.
