RINCK FRIEDRICH THEODOR, rektor Gimnazjum Akademickiego
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File: F._T._Rinck.jpg |thumb| Strona tytułowa rozprawy Friedricha Theodora Rincka o pedagogice Immanuela Kanta]] |
| − | '''FRIEDRICH THEODOR RINCK''' (Rink) (8 IV 1770 Sławno – 27 IV 1811 Gdańsk), rektor gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. W 1785 immatrykulowany na uniwersytet w Królewcu, uczeń | + | |
| + | '''FRIEDRICH THEODOR RINCK''' (Rink) (8 IV 1770 Sławno – 27 IV 1811 Gdańsk), rektor gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. W 1785 immatrykulowany na uniwersytet w Królewcu, uczeń znakomitego filozofa schyłku oświecenia, Immanuela Kanta, w 1789 uzyskał magisterium z filozofii. Studiował jeszcze w Lejdzie u wybitnego holenderskiego arabisty Alberta Schultena. W 1794 został profesorem filozofii w Królewcu, w 1801 uzyskał doktort z teologii. <br/><br/> | ||
Po 1801 profesor teologii w gdańskim Gimnazjum Akademickim. Na żądanie gminy luterańskiej [[STARE PRZEDMIEŚCIE | Starego Przedmieścia]] powołany jednocześnie na pastora w [[KOŚCIÓŁ ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. W latach 1810–1811 rektor Gimnazjum Akademickiego. Zasłynął z prac dotyczących świata islamu, zwłaszcza w Afryce, m.in. przetłumaczył na łacinę i wydał w 1790 w Lejdzie historię islamskich władców Abisynii, autorstwa etiopskiego kronikarza Macriziego (1790), opublikował tekst ''Tabulae geographicae'' arabskiego podróżnika Abulfedy (1791). Zajmował się także recepcją i krytyką filozofii Immanuela Kanta (''Ansichten aus Immanuel Kant’s Leben'', 1805). Był członkiem zespołu pracującego nad przygotowaniek trzeciego oficjalnego [[KANCJONAŁ | kancjonału]] gdańskiego, był autorem 10 utworów poetyckich, które posłużyły do skomponowania [[KANTATA| kantat]]. Zaprzyjaźniony z Immanuelem Kantem, na jego prośby przygotował do wydania jego wykłady z geografii (''Immanuel Kants physische Geographie'', Królewiec 1802) i z pedagogiki (''Über Pädagogik'', Królewiec 1803). Pośmiertny utwór na jego cześć przygotował [[BLECH EPHRAIM PHILIPP WILHELM, lekarz | Ephraim Philipp Blech]]. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Po 1801 profesor teologii w gdańskim Gimnazjum Akademickim. Na żądanie gminy luterańskiej [[STARE PRZEDMIEŚCIE | Starego Przedmieścia]] powołany jednocześnie na pastora w [[KOŚCIÓŁ ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. W latach 1810–1811 rektor Gimnazjum Akademickiego. Zasłynął z prac dotyczących świata islamu, zwłaszcza w Afryce, m.in. przetłumaczył na łacinę i wydał w 1790 w Lejdzie historię islamskich władców Abisynii, autorstwa etiopskiego kronikarza Macriziego (1790), opublikował tekst ''Tabulae geographicae'' arabskiego podróżnika Abulfedy (1791). Zajmował się także recepcją i krytyką filozofii Immanuela Kanta (''Ansichten aus Immanuel Kant’s Leben'', 1805). Był członkiem zespołu pracującego nad przygotowaniek trzeciego oficjalnego [[KANCJONAŁ | kancjonału]] gdańskiego, był autorem 10 utworów poetyckich, które posłużyły do skomponowania [[KANTATA| kantat]]. Zaprzyjaźniony z Immanuelem Kantem, na jego prośby przygotował do wydania jego wykłady z geografii (''Immanuel Kants physische Geographie'', Królewiec 1802) i z pedagogiki (''Über Pädagogik'', Królewiec 1803). Pośmiertny utwór na jego cześć przygotował [[BLECH EPHRAIM PHILIPP WILHELM, lekarz | Ephraim Philipp Blech]]. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:40, 14 lis 2024
FRIEDRICH THEODOR RINCK (Rink) (8 IV 1770 Sławno – 27 IV 1811 Gdańsk), rektor gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. W 1785 immatrykulowany na uniwersytet w Królewcu, uczeń znakomitego filozofa schyłku oświecenia, Immanuela Kanta, w 1789 uzyskał magisterium z filozofii. Studiował jeszcze w Lejdzie u wybitnego holenderskiego arabisty Alberta Schultena. W 1794 został profesorem filozofii w Królewcu, w 1801 uzyskał doktort z teologii.
Po 1801 profesor teologii w gdańskim Gimnazjum Akademickim. Na żądanie gminy luterańskiej Starego Przedmieścia powołany jednocześnie na pastora w kościele św. Trójcy. W latach 1810–1811 rektor Gimnazjum Akademickiego. Zasłynął z prac dotyczących świata islamu, zwłaszcza w Afryce, m.in. przetłumaczył na łacinę i wydał w 1790 w Lejdzie historię islamskich władców Abisynii, autorstwa etiopskiego kronikarza Macriziego (1790), opublikował tekst Tabulae geographicae arabskiego podróżnika Abulfedy (1791). Zajmował się także recepcją i krytyką filozofii Immanuela Kanta (Ansichten aus Immanuel Kant’s Leben, 1805). Był członkiem zespołu pracującego nad przygotowaniek trzeciego oficjalnego kancjonału gdańskiego, był autorem 10 utworów poetyckich, które posłużyły do skomponowania kantat. Zaprzyjaźniony z Immanuelem Kantem, na jego prośby przygotował do wydania jego wykłady z geografii (Immanuel Kants physische Geographie, Królewiec 1802) i z pedagogiki (Über Pädagogik, Królewiec 1803). Pośmiertny utwór na jego cześć przygotował Ephraim Philipp Blech.
