KAISMANN JOSEPH, cukiernik
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''JOSEPH KAISMANN''' (1804 Santa Maria im Münstertal, Szwajcaria – 2 X 1863 Gdańsk), cukiernik, jeden z kilku fachowców tej branży przybyłych do Gdańska po 1820 ze Szwajcarii. To oni wprowadzili dotychczas nieznane w Gdańsku rozwiązania produkcyjne i wyroby, jako pierwsi serwowali gościom lody. <br/><br/> | '''JOSEPH KAISMANN''' (1804 Santa Maria im Münstertal, Szwajcaria – 2 X 1863 Gdańsk), cukiernik, jeden z kilku fachowców tej branży przybyłych do Gdańska po 1820 ze Szwajcarii. To oni wprowadzili dotychczas nieznane w Gdańsku rozwiązania produkcyjne i wyroby, jako pierwsi serwowali gościom lody. <br/><br/> | ||
| − | Do Gdańska przyjechał wraz z żoną przed 1830 już jako wyuczony cukiernik. W latach 1830–1854 prowadził cukiernię (Conditorei) „J. Kaismann & Companie”, przy Langgasse 393 (ul. Długa 28), na parterze kamienicy zwanej „Adam i Ewa” (w której wedle [[LEGENDY GDAŃSKIE| legend gdańskich]] straszyło i przez lata stała | + | Do Gdańska przyjechał wraz z żoną przed 1830 już jako wyuczony cukiernik. W latach 1830–1854 prowadził cukiernię (Conditorei) „J. Kaismann & Companie”, przy Langgasse 393 (ul. Długa 28), na parterze kamienicy zwanej „Adam i Ewa” (w której wedle [[LEGENDY GDAŃSKIE| legend gdańskich]] straszyło i przez lata stała niezamieszkała), należącej do [[STEFFENS CARL WILHELM GUSTAV, kupiec, radca | Carla Wilhelma Steffensa]]. W oficynie zainstalował piece i urządzenia do przygotowywania mas cukierniczych. W 1834 i 1842 odwiedzał rodzinną Szwajcarię, zatrzymując się po drodze m.in. w Monachium. <br/><br/> |
W 1858 odkupił od stolarza Johanna Gottlieba Schäfera (1791–1863) kamienicę przy Langgasse 30 (ul. Długa), prawie na wprost [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA| Ratusza Głównego Miasta]] i przeniósł tam na parter swoją cukiernię. Podawał w niej torty, ciastka, zimne i gorące napoje: różne gatunki kawy, herbaty oraz modną wówczas gorącą czekoladę. Latem oferował także lody o różnym smaku. Do kamienicy należał też dom tylny przy Hundegasse 110 (ul. Ogarna). W jego zakładzie odbywało praktykę kilku znanych gdańskich cukierników, wśród nich w 1830 [[SEBASTIANI JOHANN, cukiernik | Johann Sebastiani]]. Reklamował się jako „Hoflieferant des Prinzen Friedrich Wilhelm” (dostawca księcia Fryderyka Wilhelma Hohenzollerna). <br/><br/> | W 1858 odkupił od stolarza Johanna Gottlieba Schäfera (1791–1863) kamienicę przy Langgasse 30 (ul. Długa), prawie na wprost [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA| Ratusza Głównego Miasta]] i przeniósł tam na parter swoją cukiernię. Podawał w niej torty, ciastka, zimne i gorące napoje: różne gatunki kawy, herbaty oraz modną wówczas gorącą czekoladę. Latem oferował także lody o różnym smaku. Do kamienicy należał też dom tylny przy Hundegasse 110 (ul. Ogarna). W jego zakładzie odbywało praktykę kilku znanych gdańskich cukierników, wśród nich w 1830 [[SEBASTIANI JOHANN, cukiernik | Johann Sebastiani]]. Reklamował się jako „Hoflieferant des Prinzen Friedrich Wilhelm” (dostawca księcia Fryderyka Wilhelma Hohenzollerna). <br/><br/> | ||
Był żonaty z Anną Cathariną Largiadèr (Santa Maria im Münstertal, Szwajcaria – 1872), która jako wdowa do 1870 mieszkała w kamienicy przy Langgasse 30 z domem tylnym przy Hundegasse. Brak informacji o ich potomstwie. Kamienice przeszły około 1870 w posiadanie Moritza Süssmanna, który w miejsce cukierni urządził sklep z towarami przemysłowymi.{{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Był żonaty z Anną Cathariną Largiadèr (Santa Maria im Münstertal, Szwajcaria – 1872), która jako wdowa do 1870 mieszkała w kamienicy przy Langgasse 30 z domem tylnym przy Hundegasse. Brak informacji o ich potomstwie. Kamienice przeszły około 1870 w posiadanie Moritza Süssmanna, który w miejsce cukierni urządził sklep z towarami przemysłowymi.{{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 13:51, 28 lip 2024
JOSEPH KAISMANN (1804 Santa Maria im Münstertal, Szwajcaria – 2 X 1863 Gdańsk), cukiernik, jeden z kilku fachowców tej branży przybyłych do Gdańska po 1820 ze Szwajcarii. To oni wprowadzili dotychczas nieznane w Gdańsku rozwiązania produkcyjne i wyroby, jako pierwsi serwowali gościom lody.
Do Gdańska przyjechał wraz z żoną przed 1830 już jako wyuczony cukiernik. W latach 1830–1854 prowadził cukiernię (Conditorei) „J. Kaismann & Companie”, przy Langgasse 393 (ul. Długa 28), na parterze kamienicy zwanej „Adam i Ewa” (w której wedle legend gdańskich straszyło i przez lata stała niezamieszkała), należącej do Carla Wilhelma Steffensa. W oficynie zainstalował piece i urządzenia do przygotowywania mas cukierniczych. W 1834 i 1842 odwiedzał rodzinną Szwajcarię, zatrzymując się po drodze m.in. w Monachium.
W 1858 odkupił od stolarza Johanna Gottlieba Schäfera (1791–1863) kamienicę przy Langgasse 30 (ul. Długa), prawie na wprost Ratusza Głównego Miasta i przeniósł tam na parter swoją cukiernię. Podawał w niej torty, ciastka, zimne i gorące napoje: różne gatunki kawy, herbaty oraz modną wówczas gorącą czekoladę. Latem oferował także lody o różnym smaku. Do kamienicy należał też dom tylny przy Hundegasse 110 (ul. Ogarna). W jego zakładzie odbywało praktykę kilku znanych gdańskich cukierników, wśród nich w 1830 Johann Sebastiani. Reklamował się jako „Hoflieferant des Prinzen Friedrich Wilhelm” (dostawca księcia Fryderyka Wilhelma Hohenzollerna).
Był żonaty z Anną Cathariną Largiadèr (Santa Maria im Münstertal, Szwajcaria – 1872), która jako wdowa do 1870 mieszkała w kamienicy przy Langgasse 30 z domem tylnym przy Hundegasse. Brak informacji o ich potomstwie. Kamienice przeszły około 1870 w posiadanie Moritza Süssmanna, który w miejsce cukierni urządził sklep z towarami przemysłowymi.
