REINICK GABRIEL GOTTLIEB, lekarz
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''GABRIEL GOTTLIEB REINICK''' (chrzest 11 XI 1756 Gdańsk – 10 V 1833 Gdańsk), lekarz. Syn Anny Reginy z domu Beonghusen i Johanna Eilharda (12 IX 1711 Gdańsk – 2 II 1791 Gdańsk), lekarza z Breitgasse (ul. Szeroka), profesora [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] (zob. [[OBSERWACJE METEOROLOGICZNE I STACJE OBSERWACYJNE | obserwacje meteorologiczne i stacje obserwacyjne]]), w 1762 dyrektora [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]]. Brat m.in. kupca i radnego [[REINICK DANIEL FRIEDRICH, kupiec, radny | Daniela Friedricha Reinicka]] (tam też bliższa prezentacja rodziny).<br/><br/> | + | '''GABRIEL GOTTLIEB REINICK''' (chrzest 11 XI 1756 Gdańsk – 10 V 1833 Gdańsk), lekarz. Syn Anny Reginy z domu Beonghusen i Johanna Eilharda (12 IX 1711 Gdańsk – 2 II 1791 Gdańsk), lekarza z Breitgasse (ul. Szeroka), profesora [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] (zob. [[OBSERWACJE METEOROLOGICZNE I STACJE OBSERWACYJNE | obserwacje meteorologiczne i stacje obserwacyjne]]), w 1760 wicedyrektora, w 1762 dyrektora [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]]. Brat m.in. kupca i radnego [[REINICK DANIEL FRIEDRICH, kupiec, radny | Daniela Friedricha Reinicka]] (tam też bliższa prezentacja rodziny).<br/><br/> |
| − | W 1779 uzyskał dyplom doktorski w Getyndze. W Gdańsku działał po 1780 jako lekarz prywatny. Mieszkał oraz miał gabinet w 1797 przy Johannisgasse 1379 (ul. Świętojańska 62), w 1817–1831 przy Rittergaasse 1632 (ul. Rycerska 4). 30 IV 1793 wystarał się o potwierdzenie | + | Bez wątpienia uczeń gdańskiego Gimnazjum Akademickiego (brak wpisów uczniów przyjętych między 1757 a 1769). W 1779 uzyskał dyplom doktorski w Getyndze. W Gdańsku działał po 1780 jako lekarz prywatny. Mieszkał oraz miał gabinet w 1797 przy Johannisgasse 1379 (ul. Świętojańska 62), w 1817–1831 przy Rittergaasse 1632 (ul. Rycerska 4). 30 IV 1793 wystarał się o potwierdzenie |
kupieckiego [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), od 1797 był członkiem, sekretarzem i bibliotekarzem Towarzystwa Przyrodniczego. {{author:MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | kupieckiego [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), od 1797 był członkiem, sekretarzem i bibliotekarzem Towarzystwa Przyrodniczego. {{author:MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 14:16, 24 sie 2024
GABRIEL GOTTLIEB REINICK (chrzest 11 XI 1756 Gdańsk – 10 V 1833 Gdańsk), lekarz. Syn Anny Reginy z domu Beonghusen i Johanna Eilharda (12 IX 1711 Gdańsk – 2 II 1791 Gdańsk), lekarza z Breitgasse (ul. Szeroka), profesora Gimnazjum Akademickiego (zob. obserwacje meteorologiczne i stacje obserwacyjne), w 1760 wicedyrektora, w 1762 dyrektora Towarzystwa Przyrodniczego. Brat m.in. kupca i radnego Daniela Friedricha Reinicka (tam też bliższa prezentacja rodziny).
Bez wątpienia uczeń gdańskiego Gimnazjum Akademickiego (brak wpisów uczniów przyjętych między 1757 a 1769). W 1779 uzyskał dyplom doktorski w Getyndze. W Gdańsku działał po 1780 jako lekarz prywatny. Mieszkał oraz miał gabinet w 1797 przy Johannisgasse 1379 (ul. Świętojańska 62), w 1817–1831 przy Rittergaasse 1632 (ul. Rycerska 4). 30 IV 1793 wystarał się o potwierdzenie
kupieckiego obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), od 1797 był członkiem, sekretarzem i bibliotekarzem Towarzystwa Przyrodniczego.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Księga zgonów kościoła św. Jana.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VIII, s. 302.
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 109, 11 V 1833, s. 1054 (nekrolog od realizatorów testamentu J.H.Heina i G. Meyera).
Schumann Eduard, Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892, „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, nr 2, s. 88.
