SZPITAL ŚW. BARBARY

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
 
(Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
−
'''SZPITAL ŚW. BARBARY''' (St. Barbara Hospital), na q Długich Ogrodach, powstał prawdopodobnie 1385–87. Związany pocz. z kaplicą, nast. od ok. 1430/36 z q kośc. św. Barbary. W 1499 spalony (q Maternowie), prawdopodobnie powtórnie 1545. W 1617–18 wzniesiono nowy budynek sz. z 8 mieszkaniami. Spłonął 5/6 I 1765; odbudowany. Przyjmował ubogich, także zamożnych, wykupujących dożywotnie miejsce (prebendariusze). W ordynacji ubogich z 1551 nakazano przyjmowanie chorych Polaków oraz osoby ze schorzeniami budzącymi odrazę. Według statutu z 1881, wkupne dawało im prawo do utrzymania. Za pojedynczą stawkę wkupnego pensjonariusz otrzymywał wsparcie finans., za podwójną – własny pokój z kuchnią. W przeciwieństwie do innych szpitali, przy przyjmowaniu nie dyskryminowano osób odmiennych wyznań i religii. Początkowo zarządzany przez 5, a w XIX i pocz. XX w. przez 4 prowizorów. Za pełnioną honorowo funkcję każdy z nich otrzymywał corocznie dar w postaci srebrnej łyżeczki. Zniszczony 1945.{{author: ASZ}} <br /><br /> Tabela: Prezesi zarządu szpitala św. Barbary [[Category: Encyklopedia]]
+
'''SZPITAL ŚW. BARBARY''' (St. Barbara Hospital), na [[DŁUGIE OGRODY | Długich Ogrodach]], powstał prawdopodobnie w latach 1385–1387. Związany początkowo z kaplicą, następnie od około 1430/1436 z [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościołem św. Barbary]]. W 1499 spalony ([[MATERN GEORG i SIMON, kupcy, rozbójnicy | Maternowie]]), prawdopodobnie powtórnie w 1545. W latach 1617–1618 wzniesiono nowy budynek szpitala z ośmioma mieszkaniami. Spłonął 5/6 I 1765; odbudowany. Przyjmował ubogich, także zamożnych, wykupujących dożywotnie miejsce (prebendariusze). W ordynacji ubogich z 1551 nakazano przyjmowanie chorych Polaków oraz osoby ze schorzeniami budzącymi odrazę. W 1681  przebywało w nim 65 pacjentów, w 1700 – 71, w 1764 – 63, w 1788 – 51. W XIX wieku oraz w 1. połowie XX wieku szpital opiekował się około 170 pensjonariuszami obojga płci powyżej 50. roku życia. Według statutu z 1881 wkupne dawało im prawo do utrzymania. Za pojedynczą stawkę wkupnego pensjonariusz otrzymywał wsparcie finansowe, za podwójną – własny pokój z kuchnią. W przeciwieństwie do innych szpitali przy przyjmowaniu nie dyskryminowano osób odmiennych wyznań i religii. Początkowo zarządzany przez pięciu, a w XIX i początku XX wieku przez czterech prowizorów. Za pełnioną honorowo funkcję każdy z nich otrzymywał corocznie dar w postaci srebrnej łyżeczki. Po reformacji posługę duchową pełniło w szpitalu dwóch luterańskich kaznodziejów. W latach 70. XIX wieku doszło do sporu kompetencyjnego między zarządem a duchownymi o prawo dysponowania funduszami szpitala i kościoła, zakończonego ugodą 29 III 1879. Zniszczony w 1945. {{author: ASZ}} <br/><br/>  
 +
{| class="tableGda"
 +
|-
 +
|+ Prowizorzy (prezesi) szpitala św. Barbary
 +
|-
 +
! Notowany w roku
 +
! Imię i nazwisko
 +
! Zawód
 +
|-
 +
| 1797
 +
| [[SCHMIDT JOHANN HEINRICH, radny | Johann Heinrich Schmidt]]
 +
| urzędnik
 +
|-
 +
| 1817
 +
| J.C. Marcks
 +
| kupiec
 +
|-
 +
| 1839, 1858
 +
| [[MIX JOHANN FRIEDRICH,  aptekarz, radny | Johann Friedrich Mix]]
 +
| właściciel apteki
 +
|-
 +
| 1869, 1892
 +
| [[OLSCHEWSKI ALEXANDER JULIUS, kupiec, radny | Alexander Julius Olschewski]]
 +
| bankowiec
 +
|-
 +
| 1874, 1884
 +
| Julius Aleksander Halbritter (1823 – po 1885)
 +
| mistrz budowlany
 +
|-
 +
| 1897
 +
| Hermann August Laubmeyer (1848–1928)
 +
| przemysłowiec
 +
|-
 +
| 1908, 1914, 1928, 1939
 +
| Walter Otto Gronau (1861 – po 1939)
 +
| kupiec
 +
|-
 +
| class="authorEgTab" | {{author:  MrGl}}
 +
|}
 +
[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]]

Aktualna wersja na dzień 14:13, 1 lip 2024

SZPITAL ŚW. BARBARY (St. Barbara Hospital), na Długich Ogrodach, powstał prawdopodobnie w latach 1385–1387. Związany początkowo z kaplicą, następnie od około 1430/1436 z kościołem św. Barbary. W 1499 spalony ( Maternowie), prawdopodobnie powtórnie w 1545. W latach 1617–1618 wzniesiono nowy budynek szpitala z ośmioma mieszkaniami. Spłonął 5/6 I 1765; odbudowany. Przyjmował ubogich, także zamożnych, wykupujących dożywotnie miejsce (prebendariusze). W ordynacji ubogich z 1551 nakazano przyjmowanie chorych Polaków oraz osoby ze schorzeniami budzącymi odrazę. W 1681 przebywało w nim 65 pacjentów, w 1700 – 71, w 1764 – 63, w 1788 – 51. W XIX wieku oraz w 1. połowie XX wieku szpital opiekował się około 170 pensjonariuszami obojga płci powyżej 50. roku życia. Według statutu z 1881 wkupne dawało im prawo do utrzymania. Za pojedynczą stawkę wkupnego pensjonariusz otrzymywał wsparcie finansowe, za podwójną – własny pokój z kuchnią. W przeciwieństwie do innych szpitali przy przyjmowaniu nie dyskryminowano osób odmiennych wyznań i religii. Początkowo zarządzany przez pięciu, a w XIX i początku XX wieku przez czterech prowizorów. Za pełnioną honorowo funkcję każdy z nich otrzymywał corocznie dar w postaci srebrnej łyżeczki. Po reformacji posługę duchową pełniło w szpitalu dwóch luterańskich kaznodziejów. W latach 70. XIX wieku doszło do sporu kompetencyjnego między zarządem a duchownymi o prawo dysponowania funduszami szpitala i kościoła, zakończonego ugodą 29 III 1879. Zniszczony w 1945. ASZ

Prowizorzy (prezesi) szpitala św. Barbary
Notowany w roku Imię i nazwisko Zawód
1797 Johann Heinrich Schmidt urzędnik
1817 J.C. Marcks kupiec
1839, 1858 Johann Friedrich Mix właściciel apteki
1869, 1892 Alexander Julius Olschewski bankowiec
1874, 1884 Julius Aleksander Halbritter (1823 – po 1885) mistrz budowlany
1897 Hermann August Laubmeyer (1848–1928) przemysłowiec
1908, 1914, 1928, 1939 Walter Otto Gronau (1861 – po 1939) kupiec
MrGl
Źródło „https://gdansk.gedanopedia.pl/index.php?title=SZPITAL_%C5%9AW._BARBARY&oldid=137144”
⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania