BAŁA MACIEJ, prorektor Gdańskiego Seminarium Duchownego
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | + | [[File: 1_Ks._Maciej_Bała.jpg |thumb| Ks. Maciej Bała na zakończeniu rekolekcji dla inteligencji Pomorza w oliwskiej [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | archikatedrze Trójcy Świętej]], 20 IV 2011]] | |
| − | '''MACIEJ PAWEŁ BAŁA''' (ur. 21 X 1966 Toruń), prorektor [[GDAŃSKIE SEMINARIUM DUCHOWNE | Gdańskiego Seminarium Duchownego]]. Syn Wacława (23 IX 1937 Żnin – 13 III 2020 Toruń), fizyka, doktora hab., profesora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (UMK), Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy i Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu, polskiego prekursora wytwarzania cienkich warstw półprzewodnikowych metodą wiązek molekularnych, w latach 1996–1998 radnego | + | [[File: 2_Ks._Maciej_Bała.jpg |thumb| Ks. Maciej Bała podczas 16. Dialogów Świętojańskich w [[EUROPEJSKIE CENTRUM SOLIDARNOŚCI (ECS)| Europejskim Centrum Solidarności]] (ECS), 11 V 2024]] |
| − | W 1991 absolwent teologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Święcenia kapłańskie przyjął 25 V 1991 z rąk biskupa chełmińskiego Mariana Przykuckiego w Pelplinie. Od 1 VII 1991 wikariusz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni oraz dekanalny duszpasterz młodzieży dekanatu Gdynia Śródmieście. 25 III 1992 inkardynowany do diecezji gdańskiej. 1 VII 1992 skierowany na studia filozoficzne w Instytucie Katolickim w Paryżu (1 X 1992 – 30 VI 1995 i 1 X 1995 – 30 VI 1997). Od 1 X 1996 wykładowca Gdańskiego Seminarium Duchownego (GSD). Od 1998 doktor na podstawie rozprawy ''Zarys filozofii religijnej Dominique | + | '''MACIEJ PAWEŁ BAŁA''' (ur. 21 X 1966 Toruń), prorektor [[GDAŃSKIE SEMINARIUM DUCHOWNE | Gdańskiego Seminarium Duchownego]]. Syn Wacława (23 IX 1937 Żnin – 13 III 2020 Toruń), fizyka, doktora hab., profesora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (UMK), Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy i Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu, polskiego prekursora wytwarzania cienkich warstw półprzewodnikowych metodą wiązek molekularnych, w latach 1996–1998 radnego Torunia. Brat Piotra (ur. 21 IX 1964 Gdańsk), absolwenta fizyki na UMK (1988), profesora Wydziału Matematyki i Informatyki UMK i Interdyscyplinarnego Centrum Modelowania Matematycznego i Komputerowego Uniwersytetu Warszawskiego.<br/><br/> |
| + | W 1991 absolwent teologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Święcenia kapłańskie przyjął 25 V 1991 z rąk biskupa chełmińskiego Mariana Przykuckiego w Pelplinie. Od 1 VII 1991 wikariusz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni oraz dekanalny duszpasterz młodzieży dekanatu Gdynia Śródmieście. 25 III 1992 inkardynowany do diecezji gdańskiej. 1 VII 1992 skierowany na studia filozoficzne w Instytucie Katolickim w Paryżu (1 X 1992 – 30 VI 1995 i 1 X 1995 – 30 VI 1997). Od 1 X 1996 wykładowca Gdańskiego Seminarium Duchownego (GSD). Od 1998 doktor na podstawie rozprawy ''Zarys filozofii religijnej Dominique Dubarle’a'' (przewód na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego (UKSW) w Warszawie) i od 1 lipca tego roku prorektor do spraw studiów GSD. Od 2001 członek Komisji Głównej III Synodu Gdańskiego. Od 28 IV 2001 kanonik honorowy gdańskiej [[KAPITUŁA KATEDRALNA I ARCHIKATEDRALNA GDAŃSKA | Kapituły Katedralnej]]. 1 VII 2005 zwolniony z urzędu prorektora ds. studiów GSD i oddelegowany do pracy w UKSW.<br/><br/> | ||
3 VII 2008 habilitował się na UKSW na podstawie pracy ''O możliwości hermeneutycznej filozofii religii. Propozycja Paula Ricoeura'', profesor nadzwyczajny w Instytucie Filozofii na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej UKSW, w latach 2012–2018 prorektor ds. ogólnych i rozwoju tej uczelni, od 2020 dziekan Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej oraz kierownik Katedry Filozofii Kultury i Religii w jednostce Wydział Filozofii Chrześcijańskiej. Członek Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej.<br/><br/> | 3 VII 2008 habilitował się na UKSW na podstawie pracy ''O możliwości hermeneutycznej filozofii religii. Propozycja Paula Ricoeura'', profesor nadzwyczajny w Instytucie Filozofii na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej UKSW, w latach 2012–2018 prorektor ds. ogólnych i rozwoju tej uczelni, od 2020 dziekan Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej oraz kierownik Katedry Filozofii Kultury i Religii w jednostce Wydział Filozofii Chrześcijańskiej. Członek Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej.<br/><br/> | ||
| − | Autor i współautor m.in. prac ''Trzecia fala ateizmu'' (2010), ''Paul Ricoeur czyta Biblię'' (2013), z Joanną Skurzak ''Wokół doświadczenia'' (2013) oraz ''W poszukiwaniu szczęścia. Propozycja filozoficzna'' (2018), ze Stanisławem Dziekońskim ''Strategia i metoda digitalizacji i udostępniania zbiorów kościelnych'' (2012), podręcznika do filozofii ''Pokochać mądrość. Zarys dydaktyki filozofii i etyki, I nadziwić się nie | + | Autor i współautor m.in. prac ''Trzecia fala ateizmu'' (2010), ''Paul Ricoeur czyta Biblię'' (2013), z Joanną Skurzak ''Wokół doświadczenia'' (2013) oraz ''W poszukiwaniu szczęścia. Propozycja filozoficzna'' (2018), ze Stanisławem Dziekońskim ''Strategia i metoda digitalizacji i udostępniania zbiorów kościelnych'' (2012), podręcznika do filozofii ''Pokochać mądrość. Zarys dydaktyki filozofii i etyki, I nadziwić się nie mogę…, Filozofia w ćwiczeniach''), scenariuszy teatralnych (''Dialogi Jerozolimskie'' (2004), ''Zło na ławie oskarżonych'' (2011)). Twórca Akademii Młodego Filozofa (2008). Członek Société Francophone de Philosophie de la Religion, Conférence Mondiale des Institutions Universitaires Catholiques de Philosophie, [[POMORSKIE TOWARZYSTWO FILOZOFICZNO-TEOLOGICZNE | Pomorskiego Towarzystwa Filozoficzno-Teologicznego]] oraz Stowarzyszenia Nauczycieli Filozofii. {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
| − | Członek Société Francophone de Philosophie de la Religion, Conférence Mondiale des Institutions Universitaires Catholiques de Philosophie, Pomorskiego Towarzystwa Filozoficzno-Teologicznego oraz Stowarzyszenia Nauczycieli Filozofii. {{author:JANSZ}} | + | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | [[Category: | + | |
Aktualna wersja na dzień 17:31, 11 cze 2024
MACIEJ PAWEŁ BAŁA (ur. 21 X 1966 Toruń), prorektor Gdańskiego Seminarium Duchownego. Syn Wacława (23 IX 1937 Żnin – 13 III 2020 Toruń), fizyka, doktora hab., profesora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (UMK), Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy i Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu, polskiego prekursora wytwarzania cienkich warstw półprzewodnikowych metodą wiązek molekularnych, w latach 1996–1998 radnego Torunia. Brat Piotra (ur. 21 IX 1964 Gdańsk), absolwenta fizyki na UMK (1988), profesora Wydziału Matematyki i Informatyki UMK i Interdyscyplinarnego Centrum Modelowania Matematycznego i Komputerowego Uniwersytetu Warszawskiego.
W 1991 absolwent teologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Święcenia kapłańskie przyjął 25 V 1991 z rąk biskupa chełmińskiego Mariana Przykuckiego w Pelplinie. Od 1 VII 1991 wikariusz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni oraz dekanalny duszpasterz młodzieży dekanatu Gdynia Śródmieście. 25 III 1992 inkardynowany do diecezji gdańskiej. 1 VII 1992 skierowany na studia filozoficzne w Instytucie Katolickim w Paryżu (1 X 1992 – 30 VI 1995 i 1 X 1995 – 30 VI 1997). Od 1 X 1996 wykładowca Gdańskiego Seminarium Duchownego (GSD). Od 1998 doktor na podstawie rozprawy Zarys filozofii religijnej Dominique Dubarle’a (przewód na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego (UKSW) w Warszawie) i od 1 lipca tego roku prorektor do spraw studiów GSD. Od 2001 członek Komisji Głównej III Synodu Gdańskiego. Od 28 IV 2001 kanonik honorowy gdańskiej Kapituły Katedralnej. 1 VII 2005 zwolniony z urzędu prorektora ds. studiów GSD i oddelegowany do pracy w UKSW.
3 VII 2008 habilitował się na UKSW na podstawie pracy O możliwości hermeneutycznej filozofii religii. Propozycja Paula Ricoeura, profesor nadzwyczajny w Instytucie Filozofii na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej UKSW, w latach 2012–2018 prorektor ds. ogólnych i rozwoju tej uczelni, od 2020 dziekan Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej oraz kierownik Katedry Filozofii Kultury i Religii w jednostce Wydział Filozofii Chrześcijańskiej. Członek Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej.
Autor i współautor m.in. prac Trzecia fala ateizmu (2010), Paul Ricoeur czyta Biblię (2013), z Joanną Skurzak Wokół doświadczenia (2013) oraz W poszukiwaniu szczęścia. Propozycja filozoficzna (2018), ze Stanisławem Dziekońskim Strategia i metoda digitalizacji i udostępniania zbiorów kościelnych (2012), podręcznika do filozofii Pokochać mądrość. Zarys dydaktyki filozofii i etyki, I nadziwić się nie mogę…, Filozofia w ćwiczeniach), scenariuszy teatralnych (Dialogi Jerozolimskie (2004), Zło na ławie oskarżonych (2011)). Twórca Akademii Młodego Filozofa (2008). Członek Société Francophone de Philosophie de la Religion, Conférence Mondiale des Institutions Universitaires Catholiques de Philosophie, Pomorskiego Towarzystwa Filozoficzno-Teologicznego oraz Stowarzyszenia Nauczycieli Filozofii.
