SABATOWSKI ZYGMUNT, działacz opozycji demokratycznej
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: Zygmunt_Sabatowski_.jpg |thumb| Zygmunt Sabatowski]] | [[File: Zygmunt_Sabatowski_.jpg |thumb| Zygmunt Sabatowski]] | ||
| − | '''ZYGMUNT SABATOWSKI''' (30 X 1931 Malachin koło Czerska – 10 IX | + | '''ZYGMUNT SABATOWSKI''' (30 X 1931 Malachin koło Czerska – 10 IX 2021), działacz opozycji demokratycznej. Syn Józefa i Wacławy z domu Raszeja. W 1952 ukończył Zasadniczą Szkołę Poligraficzną w Gdańsku w zawodzie drukarza. Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej, w 1954 rozpoczął pracę w Gdańskich Zakładach Graficznych. 15 VIII 1980, po wybuchu strajku w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, za sprawą Marii Koszarskiej, znajomej [[BORUSEWICZ BOGDAN, polityk, honorowy obywatel Gdańska | Bogdana Borusewicza]], uruchomił specjalnie zepsute maszyny drukarskie w zakładowej drukarni. Po dokonanej naprawie do końca strajku pracowała ona jako Wolna Drukarnia Stoczni Gdynia. <br/><br/> |
| − | W październiku 1981, po wysłaniu na urlop strajkujących drukarzy Zarządu Regionu Gdańskiego NSZZ [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarność]] (o okolicznościach strajku zob. [[BUTKIEWICZ ANDRZEJ, działacz opozycji demokratycznej | Andrzej Butkiewicz]]), podjął pracę w drukarni związkowej. Po ogłoszeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] (13 XII 1981) wrócił do pracy w Gdańskich Zakładach Graficznych. W styczniu 1982, wspólnie ze Stanisławem Bobrowskim i Andrzejem Friedlem, zorganizował podziemną drukarnię, drukował w niej | + | W październiku 1981, po wysłaniu na urlop strajkujących drukarzy Zarządu Regionu Gdańskiego NSZZ [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarność]] (o okolicznościach strajku zob. [[BUTKIEWICZ ANDRZEJ, działacz opozycji demokratycznej | Andrzej Butkiewicz]]), podjął pracę w drukarni związkowej. Po ogłoszeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] (13 XII 1981) wrócił do pracy w Gdańskich Zakładach Graficznych. W styczniu 1982, wspólnie ze Stanisławem Bobrowskim i Andrzejem Friedlem, zorganizował podziemną drukarnię, drukował w niej „«Solidarność» Pismo Regionu Gdańskiego”, antyrządowe ulotki i plakaty. 10 II 1982 został aresztowany, podobnie jak dwaj towarzysze. Przebywał w [[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU | Areszcie Śledczym]] w Gdańsku. 25 VIII 1982 Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni skazał go na trzy i pół roku więzienia, wyrok odbywał w Zakładzie Karnym w Potulicach. W lipcu 1983 wyszedł na wolność dzięki ustawie amnestyjnej. <br/><br/> |
| − | Po aresztowaniu zwolniony z pracy, od 1983 przebywał na rencie. W lipcu tego samego roku (1983) zaangażowany został przez Bogdana Borusewicza do tajnych drukarni w Regionie Gdańskim NSZZ „Solidarność”. Drukował pisma podziemne „Solidarność” i „Portowiec”, organizował także inne tajne drukarnie. 9 I 1986 został ponownie aresztowany w tajnej drukarni w Gdańsku-[[STOGI | Stogach]], | + | Po aresztowaniu zwolniony z pracy, od 1983 przebywał na rencie. W lipcu tego samego roku (1983) zaangażowany został przez Bogdana Borusewicza do tajnych drukarni w Regionie Gdańskim NSZZ „Solidarność”. Drukował pisma podziemne „Solidarność” i „Portowiec”, organizował także inne tajne drukarnie. 9 I 1986 został ponownie aresztowany w tajnej drukarni w Gdańsku-[[STOGI |Stogach]], przetrzymywany w Areszcie Śledczym w Gdańsku, po ośmiu miesiącach, 13 IX 1986, został uwolniony na mocy kolejnej amnestii. Razem z nim aresztowana została także jego żona Kazimiera (w areszcie do maja 1986). Po wyjściu na wolność zatrudniony został w drukarniach gdańskiej kurii biskupiej i [[GDAŃSKA STOCZNIA REMONTOWA | Gdańskiej Stoczni Remontowej]]. Od 1991 na emeryturze. <br/><br/> |
| − | W 2006 odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2103 odznaczeniem „Bohaterom Sierpnia '80 Gdynia", ustanowionym przez Prezydenta Miasta Gdyni. 18 III 2021 przyznano mu Krzyż Wolności i Solidarności, którego nie zdążył odebrać. Pochowany na cmentarzu w Masewie Dużym koło Płocka. {{author:ArKa}} | + | W 2006 odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2103 odznaczeniem „Bohaterom Sierpnia '80 Gdynia", ustanowionym przez Prezydenta Miasta Gdyni. 18 III 2021 przyznano mu Krzyż Wolności i Solidarności, którego nie zdążył odebrać (przekazany na ręce syna Andrzeja). Pochowany na cmentarzu w Masewie Dużym koło Płocka. {{author:ArKa}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| − | + | '''Bibliografia''': <br/> | |
| − | + | Relacja Zygmunta Sabatowskiego (2008).<br/> | |
| − | + | Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku, akta Prokuratury i Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni. <br/> | |
| − | + | Kazański Arkadiusz, ''Wydrukować wolność'', „Magazyn Solidarności”, 2009, nr 3, s. 16. <br/> | |
| − | + | Kazański Arkadiusz, ''Sabatowski Zygmunt'', https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/18490,Sabatowski-Zygmunt.html?search=668644353. | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
Aktualna wersja na dzień 06:27, 27 lip 2024
ZYGMUNT SABATOWSKI (30 X 1931 Malachin koło Czerska – 10 IX 2021), działacz opozycji demokratycznej. Syn Józefa i Wacławy z domu Raszeja. W 1952 ukończył Zasadniczą Szkołę Poligraficzną w Gdańsku w zawodzie drukarza. Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej, w 1954 rozpoczął pracę w Gdańskich Zakładach Graficznych. 15 VIII 1980, po wybuchu strajku w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, za sprawą Marii Koszarskiej, znajomej Bogdana Borusewicza, uruchomił specjalnie zepsute maszyny drukarskie w zakładowej drukarni. Po dokonanej naprawie do końca strajku pracowała ona jako Wolna Drukarnia Stoczni Gdynia.
W październiku 1981, po wysłaniu na urlop strajkujących drukarzy Zarządu Regionu Gdańskiego NSZZ Solidarność (o okolicznościach strajku zob. Andrzej Butkiewicz), podjął pracę w drukarni związkowej. Po ogłoszeniu stanu wojennego (13 XII 1981) wrócił do pracy w Gdańskich Zakładach Graficznych. W styczniu 1982, wspólnie ze Stanisławem Bobrowskim i Andrzejem Friedlem, zorganizował podziemną drukarnię, drukował w niej „«Solidarność» Pismo Regionu Gdańskiego”, antyrządowe ulotki i plakaty. 10 II 1982 został aresztowany, podobnie jak dwaj towarzysze. Przebywał w Areszcie Śledczym w Gdańsku. 25 VIII 1982 Sąd Marynarki Wojennej w Gdyni skazał go na trzy i pół roku więzienia, wyrok odbywał w Zakładzie Karnym w Potulicach. W lipcu 1983 wyszedł na wolność dzięki ustawie amnestyjnej.
Po aresztowaniu zwolniony z pracy, od 1983 przebywał na rencie. W lipcu tego samego roku (1983) zaangażowany został przez Bogdana Borusewicza do tajnych drukarni w Regionie Gdańskim NSZZ „Solidarność”. Drukował pisma podziemne „Solidarność” i „Portowiec”, organizował także inne tajne drukarnie. 9 I 1986 został ponownie aresztowany w tajnej drukarni w Gdańsku-Stogach, przetrzymywany w Areszcie Śledczym w Gdańsku, po ośmiu miesiącach, 13 IX 1986, został uwolniony na mocy kolejnej amnestii. Razem z nim aresztowana została także jego żona Kazimiera (w areszcie do maja 1986). Po wyjściu na wolność zatrudniony został w drukarniach gdańskiej kurii biskupiej i Gdańskiej Stoczni Remontowej. Od 1991 na emeryturze.
W 2006 odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2103 odznaczeniem „Bohaterom Sierpnia '80 Gdynia", ustanowionym przez Prezydenta Miasta Gdyni. 18 III 2021 przyznano mu Krzyż Wolności i Solidarności, którego nie zdążył odebrać (przekazany na ręce syna Andrzeja). Pochowany na cmentarzu w Masewie Dużym koło Płocka.
Bibliografia:
Relacja Zygmunta Sabatowskiego (2008).
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku, akta Prokuratury i Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni.
Kazański Arkadiusz, Wydrukować wolność, „Magazyn Solidarności”, 2009, nr 3, s. 16.
Kazański Arkadiusz, Sabatowski Zygmunt, https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/18490,Sabatowski-Zygmunt.html?search=668644353.
