ŁOKNICKI KRZYSZTOF, opat oliwski
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File: Łoknicki_Krzysztof.jpg |thumb| Dedykacja dla opata Krzysztofa Łoknickiego z dzieła jezuity Wojciecha Tylkowskiego, wydanego w drukarni oliwskiej, 1676 ]] | ||
| − | + | '''KRZYSZTOF KAROL ŁOKNICKI''' (zm. 7 XI 1683 Oliwa), opat [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztoru cystersów w Oliwie]]. Syn Stanisława Aleksandra (zm. 1637) herbu Nieczuja, dziedzica Łoknic i innych dóbr w ziemi bielskiej (Bielsk Podlaski), od 1627 wojskiego brzeskiego (Brześć Litewski) i podleśniczego bielskiego, oraz Anny Teodory, córki Wojciecha Umiastowskiego, która powtórnie wyszła za mąż za Floriana Sapiehę i po raz kolejny za wojskiego lidzkiego Jerzego Jurzyca. Brat Jerzego (1628 – 25 III 1677 Wilno), po nowicjacie w kolegium jezuickim w Wilnie (od 1644) i na studiach w Pradze (1655–1658), m.in. rektora kolegium jezuickiego w Nowogródku. Siostra Anna od 1651 była żoną szlachcica Nikodema Skindera.<br/><br/> | |
| − | '''KRZYSZTOF KAROL ŁOKNICKI''' (zm. 7 XI 1683 Oliwa), opat [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztoru cystersów w Oliwie]]. Syn Stanisława Aleksandra (zm. 1637) herbu | + | Kiedy wstępował do klasztoru cystersów w Oliwie w 1645, sprzedał przypadającą mu część rodzinnych majątków stryjowi Janowi. Oprotestowała to jego matka Anna Teodora, sprawa pozostawała nierozstrzygnięta jeszcze w 1647. W klasztorze oliwskim po raz pierwszy wzmiankowany był 18 VIII 1646, kiedy przeor konwentu kazał zamknąć go w klasztornym więzieniu za napisanie paszkwilu przeciwko przełożonym. We wrześniu 1653, podczas panującej na Pomorzu epidemii, znalazł się w grupie zakonników, wysłanych na jej przeczekanie do oliwskiej posiadłości w Radostowie. W 1664 był przeorem i koadiutorem (pomocnikiem z prawem następstwa) opata [[KĘSOWSKI ALEKSANDER, opat oliwski | Aleksandra Kęsowskiego]]. <br/><br/> |
| − | + | Od 21 III 1667 opat oliwski. Dbał o rozwój wiedzy teologicznej zakonników, w 1671 zaprosił w celach edukacyjnych specjalnego nauczyciela, bernardyna Franciszka Licherskiego. Troszczył się również o majątki klasztorne – m.in. w 1674 nakazał założenie w majątkach oliwskich cechu młynarzy, w 1679 z jego inicjatywy opracowano statut dla kowali pracujących w kuźni klasztornej. Za jego rządów uruchomiono [[DRUKARNIA OPACTWA CYSTERSÓW W OLIWIE | drukarnię opactwa]], na ten sam czas datuje się też początek kultu opata [[TREBNIC ADAM, opat oliwski | Adama Trebnica]]. Był słabego zdrowia, często chorował, zastępował go m.in. kolega z nowicjatu Ludwik Łoś, od 1679 opat pelpliński, który w Pelplinie przyjmował m.in. śluby zakonne nowych zakonników oliwskich. W 1679 na jego koadiutora wybrano [[HACKI MICHAŁ ANTONI, opat oliwski | Michała Antoniego Hackiego]]. Pochowany został 13 XII 1683 w klasztornym kościele, mszę żałobną odprawił Ludwik Łoś. {{author:BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | |
| − | Od 21 III 1667 opat oliwski. Dbał o rozwój wiedzy teologicznej zakonników, | + | |
'''Bibliografia''': | '''Bibliografia''': | ||
| − | Iwicki Zygmunt, ''Konwent oliwski ( | + | Iwicki Zygmunt, ''Konwent oliwski (1186–1831). Leksykon biograficzny'', Gdańsk–Pelplin 2010, s. 124–125.<br/> |
| − | Tęgowski Jan, ''Rodzina Łoknickich herbu Nieczuja na Podlasiu i w województwie brzesko-litewskim do połowy XVII wieku'', „Rocznik Lituanistyczny”, t. 5 | + | Tęgowski Jan, ''Rodzina Łoknickich herbu Nieczuja na Podlasiu i w województwie brzesko-litewskim do połowy XVII wieku'', „Rocznik Lituanistyczny” 2019, t. 5, s. 137–139. |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
Aktualna wersja na dzień 14:03, 8 maj 2024
KRZYSZTOF KAROL ŁOKNICKI (zm. 7 XI 1683 Oliwa), opat klasztoru cystersów w Oliwie. Syn Stanisława Aleksandra (zm. 1637) herbu Nieczuja, dziedzica Łoknic i innych dóbr w ziemi bielskiej (Bielsk Podlaski), od 1627 wojskiego brzeskiego (Brześć Litewski) i podleśniczego bielskiego, oraz Anny Teodory, córki Wojciecha Umiastowskiego, która powtórnie wyszła za mąż za Floriana Sapiehę i po raz kolejny za wojskiego lidzkiego Jerzego Jurzyca. Brat Jerzego (1628 – 25 III 1677 Wilno), po nowicjacie w kolegium jezuickim w Wilnie (od 1644) i na studiach w Pradze (1655–1658), m.in. rektora kolegium jezuickiego w Nowogródku. Siostra Anna od 1651 była żoną szlachcica Nikodema Skindera.
Kiedy wstępował do klasztoru cystersów w Oliwie w 1645, sprzedał przypadającą mu część rodzinnych majątków stryjowi Janowi. Oprotestowała to jego matka Anna Teodora, sprawa pozostawała nierozstrzygnięta jeszcze w 1647. W klasztorze oliwskim po raz pierwszy wzmiankowany był 18 VIII 1646, kiedy przeor konwentu kazał zamknąć go w klasztornym więzieniu za napisanie paszkwilu przeciwko przełożonym. We wrześniu 1653, podczas panującej na Pomorzu epidemii, znalazł się w grupie zakonników, wysłanych na jej przeczekanie do oliwskiej posiadłości w Radostowie. W 1664 był przeorem i koadiutorem (pomocnikiem z prawem następstwa) opata Aleksandra Kęsowskiego.
Od 21 III 1667 opat oliwski. Dbał o rozwój wiedzy teologicznej zakonników, w 1671 zaprosił w celach edukacyjnych specjalnego nauczyciela, bernardyna Franciszka Licherskiego. Troszczył się również o majątki klasztorne – m.in. w 1674 nakazał założenie w majątkach oliwskich cechu młynarzy, w 1679 z jego inicjatywy opracowano statut dla kowali pracujących w kuźni klasztornej. Za jego rządów uruchomiono drukarnię opactwa, na ten sam czas datuje się też początek kultu opata Adama Trebnica. Był słabego zdrowia, często chorował, zastępował go m.in. kolega z nowicjatu Ludwik Łoś, od 1679 opat pelpliński, który w Pelplinie przyjmował m.in. śluby zakonne nowych zakonników oliwskich. W 1679 na jego koadiutora wybrano Michała Antoniego Hackiego. Pochowany został 13 XII 1683 w klasztornym kościele, mszę żałobną odprawił Ludwik Łoś.
Bibliografia:
Iwicki Zygmunt, Konwent oliwski (1186–1831). Leksykon biograficzny, Gdańsk–Pelplin 2010, s. 124–125.
Tęgowski Jan, Rodzina Łoknickich herbu Nieczuja na Podlasiu i w województwie brzesko-litewskim do połowy XVII wieku, „Rocznik Lituanistyczny” 2019, t. 5, s. 137–139.
