COLLIER JEAN OTTO WILHELM, właściciel odlewni dzwonów
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''JEAN OTTO WILHELM COLLIER''' (19 IX 1856 Strasburg, Alzacja – 15 II 1925 Sopot), przedsiębiorca. Syn Luisy z domu Schmidt i ludwisarza Augusta Friedricha Wilhelma Colliera (1825 – 17 III 1870 Gdańsk), działającego w Gdańsku od 1846. Inżynier, w 1880 właściciel domów przy Pfefferstadt 49 (ul. Korzenna) – gdzie mieszkał z matką – oraz przy Büttelgasse 10/11 (ul. Pachołów). Właściciel odlewni dzwonów, w latach 1880–1892 przy Am Sande 2 (ul. Na Piaskach), następnie przy Vorstädtischer Graben 7 (ul. Podwale Przedmiejskie). <br/><br/> | '''JEAN OTTO WILHELM COLLIER''' (19 IX 1856 Strasburg, Alzacja – 15 II 1925 Sopot), przedsiębiorca. Syn Luisy z domu Schmidt i ludwisarza Augusta Friedricha Wilhelma Colliera (1825 – 17 III 1870 Gdańsk), działającego w Gdańsku od 1846. Inżynier, w 1880 właściciel domów przy Pfefferstadt 49 (ul. Korzenna) – gdzie mieszkał z matką – oraz przy Büttelgasse 10/11 (ul. Pachołów). Właściciel odlewni dzwonów, w latach 1880–1892 przy Am Sande 2 (ul. Na Piaskach), następnie przy Vorstädtischer Graben 7 (ul. Podwale Przedmiejskie). <br/><br/> | ||
| − | Wykonywał nowe zespoły dzwonów (''complete Geläute''), dzwony pojedyńcze (''einzelne Glocken'') oraz żelazne dzwonnice (eiserne Glockenstühle) oraz odtwarzał stare dzwony po ich przetopieniu. M.in. dla [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościoła (archikatedry) Trójcy Świętej]] w Oliwie wykonał trzy dzwony (wielki - o przekroju 93 cm, średni - o przekroju 80 cm, i mały - o przekroju 63 cm), skonfiskowane w 1917 na cele wojenne. Podobne konfiskaty spotkały m.in. jego dzwony w Riesenwalde (Stańkowo gmina Prabuty, z 1879), Rohdau (Rodowo gmina Prabuty, 1885), Goldau (Gałdowo gmina Iława, 1906), także trzy dzwony z kościoła św. Rocha w Osieku (przelane w 1895 | + | Wykonywał nowe zespoły dzwonów (''complete Geläute''), dzwony pojedyńcze (''einzelne Glocken'') oraz żelazne dzwonnice (''eiserne Glockenstühle'') oraz odtwarzał stare dzwony po ich przetopieniu. M.in. dla [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościoła (archikatedry) Trójcy Świętej]] w Oliwie wykonał trzy dzwony (wielki - o przekroju 93 cm, średni - o przekroju 80 cm, i mały - o przekroju 63 cm), skonfiskowane w 1917 na cele wojenne. Podobne konfiskaty spotkały m.in. jego dzwony w Riesenwalde (Stańkowo gmina Prabuty, z 1879), Rohdau (Rodowo gmina Prabuty, 1885), Goldau (Gałdowo gmina Iława, 1906), także trzy dzwony z kościoła św. Rocha w Osieku (przelane w 1895 (mały), 1896 (największy) i 1904 (średni)). W kościele św. Marii Magdaleny w Strzepczu znajduje się jego mały dzwon z 1883 (średnica 62 cm), a w kościele Matki Boskiej Szkaplerznej w Kalniku (gmina Morąg) mały dzwon o średnicy 43 cm z 1891. W 1889 przelał także dzwon kościoła św. Jakuba w Lęborku.<br/><br/> |
| − | Po 1920 właściciel willi w Sopocie przy Behrendstraße 5 (ul. Krasickiego), zapisanej na nazwisko żony. Od 1882 członek loży masońskiej Eugenia ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]). Żonaty był z Johanną z domu Küntzel. Jego spadkobiercą był syn Johannes (Jean) Collier (26 I 1896 Gdańsk – po 1945), od 1935 mieszkający przy Sandgrube 1/2 (ul. Rogaczewskiego). Córka Freda za zamążpójściu wyjechała do Koszalina. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Po 1920 właściciel willi w Sopocie przy Behrendstraße 5 (ul. Krasickiego), zapisanej na nazwisko żony. Od 1882 członek loży masońskiej Eugenia ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]). Żonaty był z Johanną z domu Küntzel. Jego spadkobiercą był syn Johannes (Jean) Collier (26 I 1896 Gdańsk – po 1945), od 1935 mieszkający przy Sandgrube 1/2 (ul. Rogaczewskiego). Córka Freda za zamążpójściu wyjechała do Koszalina. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Kowalski Krzysztof Maciej, ''Dzieje dzwonów parafii św. Rocha w Osieku do lat trzydziestych XX w.'', w: tegoż, ''Tuba Dei. Studia kampanologiczne'', Gdańsk 2006, s. 137–152.<br/> | ||
| + | Schmidt Bernhard, ''Die Bau- und Kunstdenkmäler der Provinz Westrepussen'', Danzig 1910. | ||
Aktualna wersja na dzień 12:14, 1 kwi 2024
JEAN OTTO WILHELM COLLIER (19 IX 1856 Strasburg, Alzacja – 15 II 1925 Sopot), przedsiębiorca. Syn Luisy z domu Schmidt i ludwisarza Augusta Friedricha Wilhelma Colliera (1825 – 17 III 1870 Gdańsk), działającego w Gdańsku od 1846. Inżynier, w 1880 właściciel domów przy Pfefferstadt 49 (ul. Korzenna) – gdzie mieszkał z matką – oraz przy Büttelgasse 10/11 (ul. Pachołów). Właściciel odlewni dzwonów, w latach 1880–1892 przy Am Sande 2 (ul. Na Piaskach), następnie przy Vorstädtischer Graben 7 (ul. Podwale Przedmiejskie).
Wykonywał nowe zespoły dzwonów (complete Geläute), dzwony pojedyńcze (einzelne Glocken) oraz żelazne dzwonnice (eiserne Glockenstühle) oraz odtwarzał stare dzwony po ich przetopieniu. M.in. dla kościoła (archikatedry) Trójcy Świętej w Oliwie wykonał trzy dzwony (wielki - o przekroju 93 cm, średni - o przekroju 80 cm, i mały - o przekroju 63 cm), skonfiskowane w 1917 na cele wojenne. Podobne konfiskaty spotkały m.in. jego dzwony w Riesenwalde (Stańkowo gmina Prabuty, z 1879), Rohdau (Rodowo gmina Prabuty, 1885), Goldau (Gałdowo gmina Iława, 1906), także trzy dzwony z kościoła św. Rocha w Osieku (przelane w 1895 (mały), 1896 (największy) i 1904 (średni)). W kościele św. Marii Magdaleny w Strzepczu znajduje się jego mały dzwon z 1883 (średnica 62 cm), a w kościele Matki Boskiej Szkaplerznej w Kalniku (gmina Morąg) mały dzwon o średnicy 43 cm z 1891. W 1889 przelał także dzwon kościoła św. Jakuba w Lęborku.
Po 1920 właściciel willi w Sopocie przy Behrendstraße 5 (ul. Krasickiego), zapisanej na nazwisko żony. Od 1882 członek loży masońskiej Eugenia ( wolnomularstwo). Żonaty był z Johanną z domu Küntzel. Jego spadkobiercą był syn Johannes (Jean) Collier (26 I 1896 Gdańsk – po 1945), od 1935 mieszkający przy Sandgrube 1/2 (ul. Rogaczewskiego). Córka Freda za zamążpójściu wyjechała do Koszalina.
Bibliografia:
Kowalski Krzysztof Maciej, Dzieje dzwonów parafii św. Rocha w Osieku do lat trzydziestych XX w., w: tegoż, Tuba Dei. Studia kampanologiczne, Gdańsk 2006, s. 137–152.
Schmidt Bernhard, Die Bau- und Kunstdenkmäler der Provinz Westrepussen, Danzig 1910.
