SCHUBERT GOTTFRIED, złotnik
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''GOTTFRIED SCHUBERT''' (zm. 1693 Gdańsk), złotnik. Pochodził | + | '''GOTTFRIED SCHUBERT''' (zm. 1693 Gdańsk), złotnik. Pochodził z Düben w Saksonii-Anhalt. W latach 1659–1660 był zatrudniony jako czeladnik w warsztacie Henninga Probsta. Pracę mistrzowską wykonał u Adama Freymanna w 1661. 21 V 1661 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. W jego warsztacie terminował [[MEINERTZ JOHANN, złotnik | Johann Meinertz]]. Ojciec trzech synów: [[SCHUBERT CHRISTIAN II, złotnik| Christiana]], Andreasa i Gottfrieda, których zapisał na naukę w swoim warsztacie w latach (odpowiednio) 1676, 1680 i 1687. Wszyscy trzej ukończyli naukę z dyplomem, lecz jedynie Christian uzyskał tytuł mistrzowski. W latach 1686–1688 jako czeladnik pracował u niego Caspar Ziegenhagen (24 III 1656 Gdańsk – 9 V 1727 Gdańsk). Ostatniego ucznia przyjął na naukę w 1689. Być może używał znaku imiennego z inicjałami GS.<br/><br/> |
Z nieznanego imienia małżonki (pochowana 1 III 1692 w kaplicy złotników Św. Krzyża w kościele NMP) ojciec wspomnianych wyżej, ochrzczonych w Gdańsku, synów. Pochowany 1 I 1693 w wieku 67 lat wraz z żoną. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Z nieznanego imienia małżonki (pochowana 1 III 1692 w kaplicy złotników Św. Krzyża w kościele NMP) ojciec wspomnianych wyżej, ochrzczonych w Gdańsku, synów. Pochowany 1 I 1693 w wieku 67 lat wraz z żoną. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 107.<br/> | ||
Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 63, 66, 68.<br/> | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 63, 66, 68.<br/> | ||
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 4, 227 | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 4, 227 | ||
Aktualna wersja na dzień 10:22, 24 mar 2024
GOTTFRIED SCHUBERT (zm. 1693 Gdańsk), złotnik. Pochodził z Düben w Saksonii-Anhalt. W latach 1659–1660 był zatrudniony jako czeladnik w warsztacie Henninga Probsta. Pracę mistrzowską wykonał u Adama Freymanna w 1661. 21 V 1661 otrzymał obywatelstwo Gdańska. W jego warsztacie terminował Johann Meinertz. Ojciec trzech synów: Christiana, Andreasa i Gottfrieda, których zapisał na naukę w swoim warsztacie w latach (odpowiednio) 1676, 1680 i 1687. Wszyscy trzej ukończyli naukę z dyplomem, lecz jedynie Christian uzyskał tytuł mistrzowski. W latach 1686–1688 jako czeladnik pracował u niego Caspar Ziegenhagen (24 III 1656 Gdańsk – 9 V 1727 Gdańsk). Ostatniego ucznia przyjął na naukę w 1689. Być może używał znaku imiennego z inicjałami GS.
Z nieznanego imienia małżonki (pochowana 1 III 1692 w kaplicy złotników Św. Krzyża w kościele NMP) ojciec wspomnianych wyżej, ochrzczonych w Gdańsku, synów. Pochowany 1 I 1693 w wieku 67 lat wraz z żoną.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 107.
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 63, 66, 68.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 4, 227
