SCHULTZ JOHANN, profesor Gimnazjum Akademickiego
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| + | [[File: Szolecki_Johann.jpg |thumb| Strona tytułowa rozprawy zbierającej wykłady Johanna Schultza o trybutarnej niezwisłości państwa polskiego od cesarstwa niemieckiego, 1694]] | ||
[[File: Schultz_Szołecki.jpg |thumb| Strona tytułowa jednej z dysput, prowadzonych w gdańskim Gimnazjum Akademickim pod kierunkiem] Johanna Schultza, 1689]] | [[File: Schultz_Szołecki.jpg |thumb| Strona tytułowa jednej z dysput, prowadzonych w gdańskim Gimnazjum Akademickim pod kierunkiem] Johanna Schultza, 1689]] | ||
'''JOHANN SCHULTZ''' (Szulecki, Szolecki; 1662 Grudziądz – 31 X 1704 Frankfurt nad Odrą), pedagog. Pochodził z czeskiej rodziny Scholltzów, której przodek Krzysztof otrzymał w Polsce od króla polskiego Zygmunta Augusta szlachecką nobilitację (herbu Pelikan) z nazwiskiem Szulecki (Szolecki), utraconą przez Jana (dziada Schultza), osiadłego w Dąbrównie pod Ostródą. Ojciec, Christoff, przyjął obywatelstwo Grudziądza, zmieniając nazwisko na Schultzen, matką była Elżbieta z domu Teychman. <br/><br/> | '''JOHANN SCHULTZ''' (Szulecki, Szolecki; 1662 Grudziądz – 31 X 1704 Frankfurt nad Odrą), pedagog. Pochodził z czeskiej rodziny Scholltzów, której przodek Krzysztof otrzymał w Polsce od króla polskiego Zygmunta Augusta szlachecką nobilitację (herbu Pelikan) z nazwiskiem Szulecki (Szolecki), utraconą przez Jana (dziada Schultza), osiadłego w Dąbrównie pod Ostródą. Ojciec, Christoff, przyjął obywatelstwo Grudziądza, zmieniając nazwisko na Schultzen, matką była Elżbieta z domu Teychman. <br/><br/> | ||
| − | Od 1680 studiował prawo w Królewcu, od 1681 do 1685 student prawa na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Odbył podróż edukacyjną po Francji, Anglii, Belgii i Danii, powrócił do Frankfurtu gdzie w 1688 uzyskał doktorat. Od września 1688 do 1697 profesor prawa i historii w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. W nauczaniu historii m.in. łączył dzieje powszechne i Polski. W cyklu 10 debat z lat 1689–1694 wykazywał niezmienny, niezależny byt państwa polskiego od cesarstwa niemieckiego. Autor także prac z zakresu historii ustroju Polski i prawa morskiego, ważniejsze prace: ''De Polonia nunquam tributaria'' (1694), ''Disputationes Juris Publici de Polonia'' (1689–94), ''Resolutio quaestionum miscellanea rum ex iure maritimi depromata'' (1696). Za poparaciem wojewody płockiego Jana Bonawentury Krasińskiego 7 III 1695 król polski Jan III Sobieski przywrócił mu herb (w czerwonym polu pelikan karmiący swoje młode) i szlachectwo polskie i nazwisko Szulecki (posługiwał | + | Od 1680 studiował prawo w Królewcu, od 1681 do 1685 student prawa na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Odbył podróż edukacyjną po Francji, Anglii, Belgii i Danii, powrócił do Frankfurtu gdzie w 1688 uzyskał doktorat. Od września 1688 do 1697 profesor prawa i historii w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. W nauczaniu historii m.in. łączył dzieje powszechne i Polski. W cyklu 10 debat z lat 1689–1694 wykazywał niezmienny, niezależny byt państwa polskiego od cesarstwa niemieckiego. Autor także prac z zakresu historii ustroju Polski i prawa morskiego, ważniejsze prace: ''De Polonia nunquam tributaria'' (1694), ''Disputationes Juris Publici de Polonia'' (1689–94), ''Resolutio quaestionum miscellanea rum ex iure maritimi depromata'' (1696). Za poparaciem wojewody płockiego Jana Bonawentury Krasińskiego 7 III 1695 król polski Jan III Sobieski przywrócił mu herb (w czerwonym polu pelikan karmiący swoje młode) i szlachectwo polskie i nazwisko Szulecki (posługiwał się nim od 1697), oraz nadał tytuł historiografa królewskiego. Był m.in. wśród tych, którzy dołączyli swoje epicedia (utwory żałobne) do zbioru przygotowanego po śmierci [[TITIUS JOHANN PETER, profesor Gimnazjum Akademickiego | Johanna Petera Titiusa]] (1689). <br/><br/> |
W 1696 został członkiem rady książecej elektora brandenburskiego Fryderyka III i za zgodą władz Gdańska od jesieni 1697 był profesorem prawa na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Był dziekanem Wydziału Prawa, zmarł jako rektor tej uczelni, wybrany na ten urząd w zimowym semestrze 1703. <br/><br/> | W 1696 został członkiem rady książecej elektora brandenburskiego Fryderyka III i za zgodą władz Gdańska od jesieni 1697 był profesorem prawa na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Był dziekanem Wydziału Prawa, zmarł jako rektor tej uczelni, wybrany na ten urząd w zimowym semestrze 1703. <br/><br/> | ||
| − | W Gdańsku w 1689 ożenił się z Agelgundą, córką ławnika Joachima Krumhausena (zm. 1684), wnuczka burmistrza [[KRUMHAUSEN GABRIEL, burmistrz Gdańska | Gabriela Krumhausena]]. Syn, Johann Gabriel (ur. 1690), w styczniu 1705 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, następnie przebywał z rodzicami we Frankfurcie nad Odrą. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | W Gdańsku w 1689 ożenił się z Agelgundą, córką ławnika Joachima Krumhausena (zm. 1684), wnuczka burmistrza [[KRUMHAUSEN GABRIEL, burmistrz Gdańska | Gabriela Krumhausena]]. Syn, Johann Gabriel (ur. 1690), w styczniu 1705 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, następnie przebywał z rodzicami we Frankfurcie nad Odrą. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| − | Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 280. <br/> | + | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 280. <br/> |
Labuda Gerard, ''O nobilitacji Jana Schultza-Szuleckiego, historiografa króla Jana Sobieskiego w roku 1695'', „Rocznik Gdański”, t. 33, 1973.<br/> | Labuda Gerard, ''O nobilitacji Jana Schultza-Szuleckiego, historiografa króla Jana Sobieskiego w roku 1695'', „Rocznik Gdański”, t. 33, 1973.<br/> | ||
Mokrzecki Lech, ''Jan Schultz-Szulecki (1662–1704) prawnik i historyk pomorski'', „Zapiski Historyczne”, t. 38, 1973.<br/> | Mokrzecki Lech, ''Jan Schultz-Szulecki (1662–1704) prawnik i historyk pomorski'', „Zapiski Historyczne”, t. 38, 1973.<br/> | ||
Mokrzecki Lech, ''Schultz-Szulecki Jan'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. IV, Gdańsk 1997, s. 179–181. | Mokrzecki Lech, ''Schultz-Szulecki Jan'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. IV, Gdańsk 1997, s. 179–181. | ||
Aktualna wersja na dzień 19:00, 15 sie 2024
JOHANN SCHULTZ (Szulecki, Szolecki; 1662 Grudziądz – 31 X 1704 Frankfurt nad Odrą), pedagog. Pochodził z czeskiej rodziny Scholltzów, której przodek Krzysztof otrzymał w Polsce od króla polskiego Zygmunta Augusta szlachecką nobilitację (herbu Pelikan) z nazwiskiem Szulecki (Szolecki), utraconą przez Jana (dziada Schultza), osiadłego w Dąbrównie pod Ostródą. Ojciec, Christoff, przyjął obywatelstwo Grudziądza, zmieniając nazwisko na Schultzen, matką była Elżbieta z domu Teychman.
Od 1680 studiował prawo w Królewcu, od 1681 do 1685 student prawa na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Odbył podróż edukacyjną po Francji, Anglii, Belgii i Danii, powrócił do Frankfurtu gdzie w 1688 uzyskał doktorat. Od września 1688 do 1697 profesor prawa i historii w Gimnazjum Akademickim. W nauczaniu historii m.in. łączył dzieje powszechne i Polski. W cyklu 10 debat z lat 1689–1694 wykazywał niezmienny, niezależny byt państwa polskiego od cesarstwa niemieckiego. Autor także prac z zakresu historii ustroju Polski i prawa morskiego, ważniejsze prace: De Polonia nunquam tributaria (1694), Disputationes Juris Publici de Polonia (1689–94), Resolutio quaestionum miscellanea rum ex iure maritimi depromata (1696). Za poparaciem wojewody płockiego Jana Bonawentury Krasińskiego 7 III 1695 król polski Jan III Sobieski przywrócił mu herb (w czerwonym polu pelikan karmiący swoje młode) i szlachectwo polskie i nazwisko Szulecki (posługiwał się nim od 1697), oraz nadał tytuł historiografa królewskiego. Był m.in. wśród tych, którzy dołączyli swoje epicedia (utwory żałobne) do zbioru przygotowanego po śmierci Johanna Petera Titiusa (1689).
W 1696 został członkiem rady książecej elektora brandenburskiego Fryderyka III i za zgodą władz Gdańska od jesieni 1697 był profesorem prawa na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Był dziekanem Wydziału Prawa, zmarł jako rektor tej uczelni, wybrany na ten urząd w zimowym semestrze 1703.
W Gdańsku w 1689 ożenił się z Agelgundą, córką ławnika Joachima Krumhausena (zm. 1684), wnuczka burmistrza Gabriela Krumhausena. Syn, Johann Gabriel (ur. 1690), w styczniu 1705 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, następnie przebywał z rodzicami we Frankfurcie nad Odrą.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 280.
Labuda Gerard, O nobilitacji Jana Schultza-Szuleckiego, historiografa króla Jana Sobieskiego w roku 1695, „Rocznik Gdański”, t. 33, 1973.
Mokrzecki Lech, Jan Schultz-Szulecki (1662–1704) prawnik i historyk pomorski, „Zapiski Historyczne”, t. 38, 1973.
Mokrzecki Lech, Schultz-Szulecki Jan, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. IV, Gdańsk 1997, s. 179–181.
