SPAIGNARD GEORG, kaznodzieja kościoła Bożego Ciała
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''GEORG GILBERT DE SPAIGNARD''' (Spaignardt, Speignard; także pod nazwiskiem Gilbert, Georgius Gilbertus) (3 I 1582 Bibersburg (Vöröskő (Królestwo Węgier), obecnie Červený Kameň (Słowacja)) – 25 XI lub XII 1630 Gdańsk), kaznodzieja [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja)| kościoła Bożego Ciała]]. Wywodził się ze szlachty hiszpańskiej („de Spagnard” = | + | '''GEORG GILBERT DE SPAIGNARD''' (Spaignardt, Speignard; także pod nazwiskiem Gilbert, Georgius Gilbertus) (3 I 1582 Bibersburg (Vöröskő (Królestwo Węgier), obecnie Červený Kameň (Słowacja)) – 25 XI lub XII 1630 Gdańsk), kaznodzieja [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja)| kościoła Bożego Ciała]]. Wywodził się ze szlachty hiszpańskiej („de Spagnard” = („pochodzący) z Hiszpanii”), zamieszkałej w prowincji Hennegau (fr. Hainaut, niderl. Henegouwen; Walonia, obecnie Belgia). Wnuk Martina Gilberta de Spaignart (1504 Mons (stolica Hennegau) – 16 IV 1572 Liebenwerda (Brandenburgia)), ucznia Martina Lutra i Philipa Melanchtona, od 1545 pierwszego pastora i superintendenta Liebenwerdy, poleconego przez nich na te urzędy elektorowi saskiemu Johannowi Friedrichowi I. Syn magistra Georga Bernharda Gilberta (ur. Liebenwerda – 20 X 1600 Graudenz (Grudziądz) w wieku 52 lat), syna miejscowego pastora, od 4 IV 1567 studenta w Wittenberdze, od 1569 we Frankfurcie nad Odrą, pastora w Bibersburgu, po wygnaniu przez Habsburgów z powodów religijnych od 1599 do śmierci kaznodziei kościoła św. Mikołaja w Grudziądzu. <br/><br/> |
Studiował w Pradze, Królewcu i od 1602 w Wittenberdze. Od 1607 rektor szkoły w Grudziądzu, od 1611 kaznodzieja miejscowego kościoła św. Mikołaja. W Gdańsku od 1620 do śmierci kaznodzieja w kościele Bożego Ciała. Autor m.in. ''Cosmographie coelestis'' (Rostock 1623) i metaforycznego utworu o szalejącej dżumie ''Pestpfannlein mit lauter Andachts=Kohlen und köstlichem Glaubens= und Liebesrauchwerk angefallet'' (''Rondelek zarazy z dużą ilością węgli oddania oraz drogim kadzidłem wiary i miłości poniesiony''; Danzig 1624). <br/><br/> | Studiował w Pradze, Królewcu i od 1602 w Wittenberdze. Od 1607 rektor szkoły w Grudziądzu, od 1611 kaznodzieja miejscowego kościoła św. Mikołaja. W Gdańsku od 1620 do śmierci kaznodzieja w kościele Bożego Ciała. Autor m.in. ''Cosmographie coelestis'' (Rostock 1623) i metaforycznego utworu o szalejącej dżumie ''Pestpfannlein mit lauter Andachts=Kohlen und köstlichem Glaubens= und Liebesrauchwerk angefallet'' (''Rondelek zarazy z dużą ilością węgli oddania oraz drogim kadzidłem wiary i miłości poniesiony''; Danzig 1624). <br/><br/> | ||
| − | Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy w 1611 w Grudziądzu (imię żony nieznane), z tego związku ojciec urodzonych tamże Georga, Paula i Christopha. W 1620 poślubił w Gdańsku Annę, córkę [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] [[STARE MIASTO | Starego Miasta]] Corta Neugebauera (zm. 1611), małżeństwo było bezdzietne. Synowie jako – uczniowie gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] – zapisani byli pod nazwiskiem Gilbert: dwaj pierwsi w 1622, Christoph w 1630. Pierwszy syn – Georg – był sekretarzem miasta w Konitz (Chojnice), 8 IX 1636 poślubił w gdańskim [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] Ursulę, córkę Andreasa Hoyera (ur. Usedom (Uznam) – zm. Marienburg (Malbork)), w 1617 profesora logiki w Gimnazjum Akademickim, w latach 1622–1628 drugiego pastora w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] w Gdańsku, w 1629–1636 pastora i rektora gimnazjum w Braunsbergu (Braniewo). Drugi syn – Paul – od 1637 notowany był jako student we Franeker i w Lejdzie; trzeci – Christoph – w 1630 student w Królewcu, w 1641 w Lejdzie, uzyskał doktorat z medycyny na uniwersytecie w Padwie, 10 II 1645 zdobył dyplom chirurga, w 1648 mianowany Consiliarius Anatomicus della Natio Germanicae Artistarum (doradca medyczny niemieckich uczniów kierunków artystycznych gimnazjum w Padwie), lekarz osobisty Zamoyskich, od 1669 króla polskiego, pod koniec życia rajca w Wenecji, gdzie zmarł. O Christophie w Gdańsku krążyły złośliwe pogłoski, że raczej zajmował się sztuką fryzjerską i nie wiadomo, jakim sposobem uzyskał zaszczyty w medycynie, krążyło też rymowane powiedzonko: Gilbertus parum expertus (Gilbert w małym stopniu specjalista). {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy w 1611 w Grudziądzu (imię żony nieznane), z tego związku ojciec urodzonych tamże Georga, Paula i Christopha. W 1620 poślubił w Gdańsku Annę, córkę [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] [[STARE MIASTO | Starego Miasta]] Corta Neugebauera (zm. 1611), małżeństwo było bezdzietne. Synowie jako – uczniowie gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] – zapisani byli pod nazwiskiem Gilbert: dwaj pierwsi w styczniu 1622, Christoph w sierpniu 1630. Pierwszy syn – Georg – był sekretarzem miasta w Konitz (Chojnice), 8 IX 1636 poślubił w gdańskim [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] Ursulę, córkę Andreasa Hoyera (ur. Usedom (Uznam) – zm. Marienburg (Malbork)), w 1617 profesora logiki w Gimnazjum Akademickim, w latach 1622–1628 drugiego pastora w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] w Gdańsku, w 1629–1636 pastora i rektora gimnazjum w Braunsbergu (Braniewo). Drugi syn – Paul – od 1637 notowany był jako student we Franeker i w Lejdzie; trzeci – Christoph – w 1630 student w Królewcu, w 1641 w Lejdzie, uzyskał doktorat z medycyny na uniwersytecie w Padwie, 10 II 1645 zdobył dyplom chirurga, w 1648 mianowany Consiliarius Anatomicus della Natio Germanicae Artistarum (doradca medyczny niemieckich uczniów kierunków artystycznych gimnazjum w Padwie), lekarz osobisty Zamoyskich, od 1669 króla polskiego, pod koniec życia rajca w Wenecji, gdzie zmarł. O Christophie w Gdańsku krążyły złośliwe pogłoski, że raczej zajmował się sztuką fryzjerską i nie wiadomo, jakim sposobem uzyskał zaszczyty w medycynie, krążyło też rymowane powiedzonko: Gilbertus parum expertus (Gilbert w małym stopniu specjalista). {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 112, 120. <br/> | ||
''Vitae medicorum Gedanensium Ludwiga von Hammena i Valentina Schlieffa'', wyd. Bartłomiej Siek i Adam Szarszewski, Gdańsk 2015, s. 83. <br/> | ''Vitae medicorum Gedanensium Ludwiga von Hammena i Valentina Schlieffa'', wyd. Bartłomiej Siek i Adam Szarszewski, Gdańsk 2015, s. 83. <br/> | ||
Freytag Hermann, ''Die Preussen auf der Universität Wittenberg und die nichtpreussischen Schüler Wittenbergs in Preussen von 1502 bis 1601'', Leipzig 1903, s. 143, 167. <br/> | Freytag Hermann, ''Die Preussen auf der Universität Wittenberg und die nichtpreussischen Schüler Wittenbergs in Preussen von 1502 bis 1601'', Leipzig 1903, s. 143, 167. <br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 21:25, 15 mar 2024
GEORG GILBERT DE SPAIGNARD (Spaignardt, Speignard; także pod nazwiskiem Gilbert, Georgius Gilbertus) (3 I 1582 Bibersburg (Vöröskő (Królestwo Węgier), obecnie Červený Kameň (Słowacja)) – 25 XI lub XII 1630 Gdańsk), kaznodzieja kościoła Bożego Ciała. Wywodził się ze szlachty hiszpańskiej („de Spagnard” = („pochodzący) z Hiszpanii”), zamieszkałej w prowincji Hennegau (fr. Hainaut, niderl. Henegouwen; Walonia, obecnie Belgia). Wnuk Martina Gilberta de Spaignart (1504 Mons (stolica Hennegau) – 16 IV 1572 Liebenwerda (Brandenburgia)), ucznia Martina Lutra i Philipa Melanchtona, od 1545 pierwszego pastora i superintendenta Liebenwerdy, poleconego przez nich na te urzędy elektorowi saskiemu Johannowi Friedrichowi I. Syn magistra Georga Bernharda Gilberta (ur. Liebenwerda – 20 X 1600 Graudenz (Grudziądz) w wieku 52 lat), syna miejscowego pastora, od 4 IV 1567 studenta w Wittenberdze, od 1569 we Frankfurcie nad Odrą, pastora w Bibersburgu, po wygnaniu przez Habsburgów z powodów religijnych od 1599 do śmierci kaznodziei kościoła św. Mikołaja w Grudziądzu.
Studiował w Pradze, Królewcu i od 1602 w Wittenberdze. Od 1607 rektor szkoły w Grudziądzu, od 1611 kaznodzieja miejscowego kościoła św. Mikołaja. W Gdańsku od 1620 do śmierci kaznodzieja w kościele Bożego Ciała. Autor m.in. Cosmographie coelestis (Rostock 1623) i metaforycznego utworu o szalejącej dżumie Pestpfannlein mit lauter Andachts=Kohlen und köstlichem Glaubens= und Liebesrauchwerk angefallet (Rondelek zarazy z dużą ilością węgli oddania oraz drogim kadzidłem wiary i miłości poniesiony; Danzig 1624).
Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy w 1611 w Grudziądzu (imię żony nieznane), z tego związku ojciec urodzonych tamże Georga, Paula i Christopha. W 1620 poślubił w Gdańsku Annę, córkę ławnika Starego Miasta Corta Neugebauera (zm. 1611), małżeństwo było bezdzietne. Synowie jako – uczniowie gdańskiego Gimnazjum Akademickiego – zapisani byli pod nazwiskiem Gilbert: dwaj pierwsi w styczniu 1622, Christoph w sierpniu 1630. Pierwszy syn – Georg – był sekretarzem miasta w Konitz (Chojnice), 8 IX 1636 poślubił w gdańskim kościele Najświętszej Marii Panny Ursulę, córkę Andreasa Hoyera (ur. Usedom (Uznam) – zm. Marienburg (Malbork)), w 1617 profesora logiki w Gimnazjum Akademickim, w latach 1622–1628 drugiego pastora w kościele św. Trójcy w Gdańsku, w 1629–1636 pastora i rektora gimnazjum w Braunsbergu (Braniewo). Drugi syn – Paul – od 1637 notowany był jako student we Franeker i w Lejdzie; trzeci – Christoph – w 1630 student w Królewcu, w 1641 w Lejdzie, uzyskał doktorat z medycyny na uniwersytecie w Padwie, 10 II 1645 zdobył dyplom chirurga, w 1648 mianowany Consiliarius Anatomicus della Natio Germanicae Artistarum (doradca medyczny niemieckich uczniów kierunków artystycznych gimnazjum w Padwie), lekarz osobisty Zamoyskich, od 1669 króla polskiego, pod koniec życia rajca w Wenecji, gdzie zmarł. O Christophie w Gdańsku krążyły złośliwe pogłoski, że raczej zajmował się sztuką fryzjerską i nie wiadomo, jakim sposobem uzyskał zaszczyty w medycynie, krążyło też rymowane powiedzonko: Gilbertus parum expertus (Gilbert w małym stopniu specjalista).
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 112, 120.
Vitae medicorum Gedanensium Ludwiga von Hammena i Valentina Schlieffa, wyd. Bartłomiej Siek i Adam Szarszewski, Gdańsk 2015, s. 83.
Freytag Hermann, Die Preussen auf der Universität Wittenberg und die nichtpreussischen Schüler Wittenbergs in Preussen von 1502 bis 1601, Leipzig 1903, s. 143, 167.
Praetorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…, Danzig und Leipzig, s. 20.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 27, 69.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 294, 460; 4, 323.
https://archiviopossessori.it/archivio/3073-spaignart-christoph-gilbert-de.
