ZNAJEWSKI CZESŁAW, dyrektor Stoczni Gdańskiej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File: Czesław_Znajewski.jpg |thumb| Czesław Znajewski]] | [[File: Czesław_Znajewski.jpg |thumb| Czesław Znajewski]] | ||
| − | '''CZESŁAW ZNAJEWSKI''' (1 I 1919 Bedlno koło Kutna – 30 VIII 1990 Gdynia), dyrektor [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. Syn Augustyna (25 VIII 1896 Bedlno – 16 III 1961 Gdańsk) i Janiny (15 VI 1899 – 3 XII 1981 Gdańsk). Brat Jordana (7 X 1928 Bedlno – 10 IV 2001 Gdańsk). W latach 1937–1939 uczeń zawodu oraz elektroinstalator w firmie „Zarzycki” w Łodzi. W 1940 zesłany na roboty przymusowe do Niemiec, skąd w 1945 przyjechał na Wybrzeże. W 1945–1948 brygadzista i mistrz w Warsztatach Remontowych Urzędu Morskiego w Gdańsku.<br/><br/> | + | '''CZESŁAW ZNAJEWSKI''' (1 I 1919 Bedlno koło Kutna – 30 VIII 1990 Gdynia), dyrektor [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. Syn Augustyna (25 VIII 1896 Bedlno – 16 III 1961 Gdańsk) i Janiny z domu Popielarczyk (15 VI 1899 – 3 XII 1981 Gdańsk). Brat Jordana (7 X 1928 Bedlno – 10 IV 2001 Gdańsk). W latach 1937–1939 uczeń zawodu oraz elektroinstalator w firmie „Zarzycki” w Łodzi. W 1940 zesłany na roboty przymusowe do Niemiec, skąd w 1945 przyjechał na Wybrzeże. W 1945–1948 brygadzista i mistrz w Warsztatach Remontowych Urzędu Morskiego w Gdańsku.<br/><br/> |
Po ukończeniu średniej szkoły zawodowej elektrotechniki okrętowej, od 1948 do 1950 kierownik Portowych Warsztatów Remontowych w Gdańsku. W okresie 1950–1954 szef wydziału elektrycznego Stoczni Gdańskiej, skąd delegowany został do Wyższej Szkoły Przemysłowej w Warszawie, którą ukończył w 1953. Od 1954 zastępca dyrektora, w latach 1955–1960 dyrektor naczelny Stoczni Gdańskiej, szybko wówczas modernizowanej, uruchamiano produkcję pierwszych polskich statków na światowym poziomie.<br/><br/> | Po ukończeniu średniej szkoły zawodowej elektrotechniki okrętowej, od 1948 do 1950 kierownik Portowych Warsztatów Remontowych w Gdańsku. W okresie 1950–1954 szef wydziału elektrycznego Stoczni Gdańskiej, skąd delegowany został do Wyższej Szkoły Przemysłowej w Warszawie, którą ukończył w 1953. Od 1954 zastępca dyrektora, w latach 1955–1960 dyrektor naczelny Stoczni Gdańskiej, szybko wówczas modernizowanej, uruchamiano produkcję pierwszych polskich statków na światowym poziomie.<br/><br/> | ||
W 1960–1963 kierował zakładami [[ELMOR SA | Elmor]]. Od 1963 w gdańskiej [[STOCZNIA REMONTOWA | Stoczni Remontowej]], skąd w 1964 przeszedł na stanowisko dyrektora naczelnego Zjednoczenia Morskich Stoczni Remontowych, na którym pozostał do emerytury w 1979. Od 1973 członek Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku. W 1975 wybrany „Gdańszczaninem 30-lecia”. W latach 1977–1979 był prezesem Pomorskiego Związku Żeglarskiego, od 1979 członek, w 1983 wybrany członkiem Zarządu Towarzystwa Przyjaciół [[NARODOWE MUZEUM MORSKIE | Muzeum Morskiego]] w Gdańsku, od 1988 do 1992 pierwszy wiceprezes. W 1984 był przewodniczącym Komitetu Założycielskiego [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SOŁDKA | Towarzystwa Przyjaciół Statku-Muzeum „Sołdek”]]. Występował w chórze operowym. <br/><br/> | W 1960–1963 kierował zakładami [[ELMOR SA | Elmor]]. Od 1963 w gdańskiej [[STOCZNIA REMONTOWA | Stoczni Remontowej]], skąd w 1964 przeszedł na stanowisko dyrektora naczelnego Zjednoczenia Morskich Stoczni Remontowych, na którym pozostał do emerytury w 1979. Od 1973 członek Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku. W 1975 wybrany „Gdańszczaninem 30-lecia”. W latach 1977–1979 był prezesem Pomorskiego Związku Żeglarskiego, od 1979 członek, w 1983 wybrany członkiem Zarządu Towarzystwa Przyjaciół [[NARODOWE MUZEUM MORSKIE | Muzeum Morskiego]] w Gdańsku, od 1988 do 1992 pierwszy wiceprezes. W 1984 był przewodniczącym Komitetu Założycielskiego [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SOŁDKA | Towarzystwa Przyjaciół Statku-Muzeum „Sołdek”]]. Występował w chórze operowym. <br/><br/> | ||
Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1954), Medalem X-lecia Polski Ludowej (1955). Żonaty po raz pierwszy w 1945 z Jadwigą (zm. 1965), po raz drugi w 1969 z Dusią (1934–2005). Pochowany w grobie rodzinnym na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. | Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1954), Medalem X-lecia Polski Ludowej (1955). Żonaty po raz pierwszy w 1945 z Jadwigą (zm. 1965), po raz drugi w 1969 z Dusią (1934–2005). Pochowany w grobie rodzinnym na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. | ||
{{author: AL}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | {{author: AL}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 16:27, 7 sty 2024
CZESŁAW ZNAJEWSKI (1 I 1919 Bedlno koło Kutna – 30 VIII 1990 Gdynia), dyrektor Stoczni Gdańskiej. Syn Augustyna (25 VIII 1896 Bedlno – 16 III 1961 Gdańsk) i Janiny z domu Popielarczyk (15 VI 1899 – 3 XII 1981 Gdańsk). Brat Jordana (7 X 1928 Bedlno – 10 IV 2001 Gdańsk). W latach 1937–1939 uczeń zawodu oraz elektroinstalator w firmie „Zarzycki” w Łodzi. W 1940 zesłany na roboty przymusowe do Niemiec, skąd w 1945 przyjechał na Wybrzeże. W 1945–1948 brygadzista i mistrz w Warsztatach Remontowych Urzędu Morskiego w Gdańsku.
Po ukończeniu średniej szkoły zawodowej elektrotechniki okrętowej, od 1948 do 1950 kierownik Portowych Warsztatów Remontowych w Gdańsku. W okresie 1950–1954 szef wydziału elektrycznego Stoczni Gdańskiej, skąd delegowany został do Wyższej Szkoły Przemysłowej w Warszawie, którą ukończył w 1953. Od 1954 zastępca dyrektora, w latach 1955–1960 dyrektor naczelny Stoczni Gdańskiej, szybko wówczas modernizowanej, uruchamiano produkcję pierwszych polskich statków na światowym poziomie.
W 1960–1963 kierował zakładami Elmor. Od 1963 w gdańskiej Stoczni Remontowej, skąd w 1964 przeszedł na stanowisko dyrektora naczelnego Zjednoczenia Morskich Stoczni Remontowych, na którym pozostał do emerytury w 1979. Od 1973 członek Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku. W 1975 wybrany „Gdańszczaninem 30-lecia”. W latach 1977–1979 był prezesem Pomorskiego Związku Żeglarskiego, od 1979 członek, w 1983 wybrany członkiem Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Morskiego w Gdańsku, od 1988 do 1992 pierwszy wiceprezes. W 1984 był przewodniczącym Komitetu Założycielskiego Towarzystwa Przyjaciół Statku-Muzeum „Sołdek”. Występował w chórze operowym.
Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1954), Medalem X-lecia Polski Ludowej (1955). Żonaty po raz pierwszy w 1945 z Jadwigą (zm. 1965), po raz drugi w 1969 z Dusią (1934–2005). Pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Srebrzysko.
