HEUSER OTTO, rektor Technische Hochschule Danzig
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
'''OTTO EBERHARD HEUSER''' (6 X 1896 Wuppertal-Oberbarmen – 11 VIII 1965 Unterpfaffenhofen koło Monachium), naukowiec, specjalista nauk rolnych, rektor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD). Studia rolnicze odbył na uniwersytecie w Bonn i Ludwigs-Universität Gießen (później Justus-Liebig-Universität). Od 1920 doktor tamże na podstawie pracy ''Die neuzeitlichen Betriebverhältnisse im Kreise Mettmann'' (''Nowoczesne warunki działalności gospodarczej w powiecie Mettmann''). Od 1921 doradca i kierownik badań doświadczalnych u rolnika i właściciela ziemskiego Arthura Schuriga (1869–1932) w Markee koło Nauen w Brandenburgii. Zainicjował rolniczy eksperyment polowy mający na celu wykorzystanie odpadów domowych w celu ulepszenia/uprawy obszarów ubogich w składniki odżywcze lub nawożenia upraw, zwłaszcza konopii. Od 1923 doktor habilitowany, docent prywatny w Wyższej Szkole Rolniczej w Berlinie w dziedzinie rekultywacji bagien i technik upraw. W 1924 zastępca profesora na Uniwersytecie w Halle. <br/><br/> | '''OTTO EBERHARD HEUSER''' (6 X 1896 Wuppertal-Oberbarmen – 11 VIII 1965 Unterpfaffenhofen koło Monachium), naukowiec, specjalista nauk rolnych, rektor [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD). Studia rolnicze odbył na uniwersytecie w Bonn i Ludwigs-Universität Gießen (później Justus-Liebig-Universität). Od 1920 doktor tamże na podstawie pracy ''Die neuzeitlichen Betriebverhältnisse im Kreise Mettmann'' (''Nowoczesne warunki działalności gospodarczej w powiecie Mettmann''). Od 1921 doradca i kierownik badań doświadczalnych u rolnika i właściciela ziemskiego Arthura Schuriga (1869–1932) w Markee koło Nauen w Brandenburgii. Zainicjował rolniczy eksperyment polowy mający na celu wykorzystanie odpadów domowych w celu ulepszenia/uprawy obszarów ubogich w składniki odżywcze lub nawożenia upraw, zwłaszcza konopii. Od 1923 doktor habilitowany, docent prywatny w Wyższej Szkole Rolniczej w Berlinie w dziedzinie rekultywacji bagien i technik upraw. W 1924 zastępca profesora na Uniwersytecie w Halle. <br/><br/> | ||
| − | Od 1925 do 1934 profesor zwyczajny nauk rolniczych nowo utworzonej katedry THD. Do 1929 jego asystentem był Emil Woermann (1899–1980), późniejszy profesor nauk rolniczych w Halle i Getyndze (Göttingen). Od 1 VII 1932 do 30 VI 1934 rektor THD. Urząd objął wygłaszając uroczysty wykład ''Entwicklung und natürliche Begrenzung der landwirtschaftlichen Betriebsform'' (''Rozwój i naturalne ograniczenie rodzaju działalności rolniczej'', druk: Danzig 1932). Od 1933 członek NSDAP. W latach 1934–1945 profesor zwyczajny nazistowskiej polityki.<br/><br/> | + | Od 1925 do 1934 profesor zwyczajny nauk rolniczych nowo utworzonej katedry THD. Do 1929 jego asystentem był Emil Woermann (1899–1980), późniejszy profesor nauk rolniczych w Halle i Getyndze (Göttingen). Od 1 VII 1932 do 30 VI 1934 rektor THD. Urząd objął wygłaszając uroczysty wykład ''Entwicklung und natürliche Begrenzung der landwirtschaftlichen Betriebsform'' (''Rozwój i naturalne ograniczenie rodzaju działalności rolniczej'', druk: Danzig 1932). Od 1933 członek NSDAP. W latach 1934–1945 profesor zwyczajny nazistowskiej polityki rolnej w Technische Hochschule w Monachium.<br/><br/> |
| − | + | Od 1938 prowadził liczne badania z zakresu migracji ludności ze wsi do miast, polityki rolnej i gospodarki rolnej, finansowane przez Niemiecką Fundację Badawczą (Deutsche Forschungsgemeinschaft, DFG) i Grupę Roboczą ds. Badań Przestrzennych Rzeszy (Reichsarbeitsgemeinschaft für Raumforschung, RAG). Wziął udział w tworzeniu atlasu RAG dla eksperymentalnej jednostki podziału administracyjnego utworzonej przez NSDAP w 1933 Gau Bayerische Ostmark. Był zastępcą kierownika uniwersyteckiej grupy roboczej ds. badań przestrzennych w TH Monachium. W latach wojny zajmował się planami przesiedleń „wcielonych ziem wschodnich” w ramach narodowosocjalistycznych badań przestrzennych. W 1944 Konrad Meyer, ówczesny szef wydziału planowania i gruntów w Komisariacie Rzeszy ds. Ujednolicenia Narodowości Niemieckiej (Reichskommissariat für die Festigung deutschen Volkstums, RKF), zatwierdził jego fundusze badawcze na „Badania nad problemami podatku rolnego”. pochodzące z ogólnego budżetu DFG dla RKF.<br/><br/> | |
W 1950–1961 dyrektor Instytutu Ekonomiki Niemieckiego Zakładu Badań Rolniczych (Bundesforschungsanstalt für Landwirtschaft (FAL)) w Brunszwiku-Völkenrode, w latach 1954–1956 prezes FAL, od 1961 emeryt. W latach 1950 do 1964 członek naukowej Rady Doradczej ds. Polityki Rolnej przy Federalnym Ministerstwie Żywności, Rolnictwa i Leśnictwa (Beirat für Agrarpolitik beim Bundesministerium für Ernährung, Landwirtschaft und Forsten). Był jednym z pierwszych członków powstałej w 1953 Akademii Badań Przestrzennych i Planowania Regionalnego (Akademie für Raumforschung und Landesplanung, ARL), gdzie stanął na czele specjalistycznej grupy roboczej ds. regionalnych zagadnień rolniczych. Był także członkiem Komisji Gospodarki Przestrzennej i Rolnictwa ARL (m.in. wraz z Emilem Woermannem).<br/><br/> | W 1950–1961 dyrektor Instytutu Ekonomiki Niemieckiego Zakładu Badań Rolniczych (Bundesforschungsanstalt für Landwirtschaft (FAL)) w Brunszwiku-Völkenrode, w latach 1954–1956 prezes FAL, od 1961 emeryt. W latach 1950 do 1964 członek naukowej Rady Doradczej ds. Polityki Rolnej przy Federalnym Ministerstwie Żywności, Rolnictwa i Leśnictwa (Beirat für Agrarpolitik beim Bundesministerium für Ernährung, Landwirtschaft und Forsten). Był jednym z pierwszych członków powstałej w 1953 Akademii Badań Przestrzennych i Planowania Regionalnego (Akademie für Raumforschung und Landesplanung, ARL), gdzie stanął na czele specjalistycznej grupy roboczej ds. regionalnych zagadnień rolniczych. Był także członkiem Komisji Gospodarki Przestrzennej i Rolnictwa ARL (m.in. wraz z Emilem Woermannem).<br/><br/> | ||
Autor m.in. ''Leitfaden der Ackerbaulehre'' (''Przewodnik po teorii rolnictwa'', Berlin 1950), ''Die Kalkulation in der Landwirtschaft'' (''Kalkulacja w rolnictwie'', München-Bonn-Wien 1960) oraz biogramu Friedricha Aereboe, którego działalność znacząco wpłynęła na rozwój gospodarki rolnej w Niemczech w ciągu pierwszych trzech dekad XX wieku (Neue Deutsche Biographie, Bd. 1, Berlin 1953, s. 91–92). {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Autor m.in. ''Leitfaden der Ackerbaulehre'' (''Przewodnik po teorii rolnictwa'', Berlin 1950), ''Die Kalkulation in der Landwirtschaft'' (''Kalkulacja w rolnictwie'', München-Bonn-Wien 1960) oraz biogramu Friedricha Aereboe, którego działalność znacząco wpłynęła na rozwój gospodarki rolnej w Niemczech w ciągu pierwszych trzech dekad XX wieku (Neue Deutsche Biographie, Bd. 1, Berlin 1953, s. 91–92). {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 11:00, 10 gru 2023
OTTO EBERHARD HEUSER (6 X 1896 Wuppertal-Oberbarmen – 11 VIII 1965 Unterpfaffenhofen koło Monachium), naukowiec, specjalista nauk rolnych, rektor Technische Hochschule Danzig (THD). Studia rolnicze odbył na uniwersytecie w Bonn i Ludwigs-Universität Gießen (później Justus-Liebig-Universität). Od 1920 doktor tamże na podstawie pracy Die neuzeitlichen Betriebverhältnisse im Kreise Mettmann (Nowoczesne warunki działalności gospodarczej w powiecie Mettmann). Od 1921 doradca i kierownik badań doświadczalnych u rolnika i właściciela ziemskiego Arthura Schuriga (1869–1932) w Markee koło Nauen w Brandenburgii. Zainicjował rolniczy eksperyment polowy mający na celu wykorzystanie odpadów domowych w celu ulepszenia/uprawy obszarów ubogich w składniki odżywcze lub nawożenia upraw, zwłaszcza konopii. Od 1923 doktor habilitowany, docent prywatny w Wyższej Szkole Rolniczej w Berlinie w dziedzinie rekultywacji bagien i technik upraw. W 1924 zastępca profesora na Uniwersytecie w Halle.
Od 1925 do 1934 profesor zwyczajny nauk rolniczych nowo utworzonej katedry THD. Do 1929 jego asystentem był Emil Woermann (1899–1980), późniejszy profesor nauk rolniczych w Halle i Getyndze (Göttingen). Od 1 VII 1932 do 30 VI 1934 rektor THD. Urząd objął wygłaszając uroczysty wykład Entwicklung und natürliche Begrenzung der landwirtschaftlichen Betriebsform (Rozwój i naturalne ograniczenie rodzaju działalności rolniczej, druk: Danzig 1932). Od 1933 członek NSDAP. W latach 1934–1945 profesor zwyczajny nazistowskiej polityki rolnej w Technische Hochschule w Monachium.
Od 1938 prowadził liczne badania z zakresu migracji ludności ze wsi do miast, polityki rolnej i gospodarki rolnej, finansowane przez Niemiecką Fundację Badawczą (Deutsche Forschungsgemeinschaft, DFG) i Grupę Roboczą ds. Badań Przestrzennych Rzeszy (Reichsarbeitsgemeinschaft für Raumforschung, RAG). Wziął udział w tworzeniu atlasu RAG dla eksperymentalnej jednostki podziału administracyjnego utworzonej przez NSDAP w 1933 Gau Bayerische Ostmark. Był zastępcą kierownika uniwersyteckiej grupy roboczej ds. badań przestrzennych w TH Monachium. W latach wojny zajmował się planami przesiedleń „wcielonych ziem wschodnich” w ramach narodowosocjalistycznych badań przestrzennych. W 1944 Konrad Meyer, ówczesny szef wydziału planowania i gruntów w Komisariacie Rzeszy ds. Ujednolicenia Narodowości Niemieckiej (Reichskommissariat für die Festigung deutschen Volkstums, RKF), zatwierdził jego fundusze badawcze na „Badania nad problemami podatku rolnego”. pochodzące z ogólnego budżetu DFG dla RKF.
W 1950–1961 dyrektor Instytutu Ekonomiki Niemieckiego Zakładu Badań Rolniczych (Bundesforschungsanstalt für Landwirtschaft (FAL)) w Brunszwiku-Völkenrode, w latach 1954–1956 prezes FAL, od 1961 emeryt. W latach 1950 do 1964 członek naukowej Rady Doradczej ds. Polityki Rolnej przy Federalnym Ministerstwie Żywności, Rolnictwa i Leśnictwa (Beirat für Agrarpolitik beim Bundesministerium für Ernährung, Landwirtschaft und Forsten). Był jednym z pierwszych członków powstałej w 1953 Akademii Badań Przestrzennych i Planowania Regionalnego (Akademie für Raumforschung und Landesplanung, ARL), gdzie stanął na czele specjalistycznej grupy roboczej ds. regionalnych zagadnień rolniczych. Był także członkiem Komisji Gospodarki Przestrzennej i Rolnictwa ARL (m.in. wraz z Emilem Woermannem).
Autor m.in. Leitfaden der Ackerbaulehre (Przewodnik po teorii rolnictwa, Berlin 1950), Die Kalkulation in der Landwirtschaft (Kalkulacja w rolnictwie, München-Bonn-Wien 1960) oraz biogramu Friedricha Aereboe, którego działalność znacząco wpłynęła na rozwój gospodarki rolnej w Niemczech w ciągu pierwszych trzech dekad XX wieku (Neue Deutsche Biographie, Bd. 1, Berlin 1953, s. 91–92).
