MILONIUS NICOLAUS, proboszcz kościoła NMP
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''NICOLAUS MILONIUS''' (zwany też Myloniuszem) (1545 | + | '''NICOLAUS MILONIUS''' (zwany też Myloniuszem) (1545 Bregenz, Szwajcaria – 23 X 1611 Gdańsk), nominalny proboszcz [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] (NMP). Studiował w Rzymie w Collegium Germanicum, gdzie uzyskał doktorat z teologii. Od 1571 przebywał na dworze królewskim w Szwecji. Był tam wychowawcą przyszłego króla polskiego Zygmunta III i spowiednikiem królowej Katarzyny Jagiellonki.<br/><br/> |
W sierpniu 1580 przypłynął w towarzystwie legata Antonia Possevina do Gdańska, gdzie miał rezydować jako agent papieski i królewski w szwedzkich sprawach misyjno-kościelnych. Jednocześnie biskup włocławski [[KARNKOWSKI STANISŁAW, arcybiskup gnieźnieński| Stanisław Karnkowski]] powierzył mu opiekę nad gdańskimi [[BRYGIDKI | brygidkami]]. Zamieszkał w ich klasztorze, pełniąc funkcję kaznodziei. W 1583 król polski Stefan Batory mianował go proboszczem gdańskiego kościoła NMP, chociaż urząd ten sprawował Mikołaj Kos.<br/><br/> | W sierpniu 1580 przypłynął w towarzystwie legata Antonia Possevina do Gdańska, gdzie miał rezydować jako agent papieski i królewski w szwedzkich sprawach misyjno-kościelnych. Jednocześnie biskup włocławski [[KARNKOWSKI STANISŁAW, arcybiskup gnieźnieński| Stanisław Karnkowski]] powierzył mu opiekę nad gdańskimi [[BRYGIDKI | brygidkami]]. Zamieszkał w ich klasztorze, pełniąc funkcję kaznodziei. W 1583 król polski Stefan Batory mianował go proboszczem gdańskiego kościoła NMP, chociaż urząd ten sprawował Mikołaj Kos.<br/><br/> | ||
10 V 1583 bp włocławski [[ROZRAŻEWSKI HIERONIM, biskup włocławski, patron ulicy | Hieronim Rozrażewski]], ustanowił go oficjałem archidiakonatu pomorskiego. Równocześnie nadal był kaznodzieją. W 1586, po rezygnacji Mikołaja Kosa, zatwierdzony został przez biskupa włocławskiego na proboszcza kościoła NMP, co było jednak funkcją nominalną, kościół przejęli bowiem protestanci. Czynił starania o jego odzyskanie dla katolików, po przygotowaniu plebanii przy kościele w 1587 przeniósł się do niej z klasztoru brygidek. W 1598 zamieszkali tu przybyli do Gdańska jezuici, pozostając pod jego opieką jako oficjała, czym umożliwił im pracę misyjną w Gdańsku.<br/><br/> | 10 V 1583 bp włocławski [[ROZRAŻEWSKI HIERONIM, biskup włocławski, patron ulicy | Hieronim Rozrażewski]], ustanowił go oficjałem archidiakonatu pomorskiego. Równocześnie nadal był kaznodzieją. W 1586, po rezygnacji Mikołaja Kosa, zatwierdzony został przez biskupa włocławskiego na proboszcza kościoła NMP, co było jednak funkcją nominalną, kościół przejęli bowiem protestanci. Czynił starania o jego odzyskanie dla katolików, po przygotowaniu plebanii przy kościele w 1587 przeniósł się do niej z klasztoru brygidek. W 1598 zamieszkali tu przybyli do Gdańska jezuici, pozostając pod jego opieką jako oficjała, czym umożliwił im pracę misyjną w Gdańsku.<br/><br/> | ||
| − | Wizytował parafie i klasztory pomorskie, wprowadził półroczne kongregacje dekanalne. W 1585 zwołał w Gdańsku synod dla całego Pomorza. Z powodu braku kapłanów wziął na siebie obowiązki proboszcza w Giemlicach i Tczewie. W wielkim poście udawał się na prywatne rekolekcje do [[CYSTERSI | cystersów]] oliwskich, którym podarował na użytek modlitw chórowych dwa pulpity z mosiądzu (oba zachowane, w kościele (archikatedrze) i | + | Wizytował parafie i klasztory pomorskie, wprowadził półroczne kongregacje dekanalne. W 1585 zwołał w Gdańsku synod dla całego Pomorza. Z powodu braku kapłanów wziął na siebie obowiązki proboszcza w Giemlicach i Tczewie. W wielkim poście udawał się na prywatne rekolekcje do [[CYSTERSI | cystersów]] oliwskich, którym podarował na użytek modlitw chórowych dwa pulpity z mosiądzu (oba zachowane, w kościele (archikatedrze) i Muzeum Diecezjalnym), a także książki (m.in. dzieła Platona, św. Bernarda, Hieronima). Zmarł na plebanii kościoła NMP, pochowany 17 XI 1611 w kościele klasztornym w Oliwie, jeszcze za życia przeznaczając 40 florenów na własny nagrobek. {{author: MAB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 15:07, 2 gru 2023
NICOLAUS MILONIUS (zwany też Myloniuszem) (1545 Bregenz, Szwajcaria – 23 X 1611 Gdańsk), nominalny proboszcz kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP). Studiował w Rzymie w Collegium Germanicum, gdzie uzyskał doktorat z teologii. Od 1571 przebywał na dworze królewskim w Szwecji. Był tam wychowawcą przyszłego króla polskiego Zygmunta III i spowiednikiem królowej Katarzyny Jagiellonki.
W sierpniu 1580 przypłynął w towarzystwie legata Antonia Possevina do Gdańska, gdzie miał rezydować jako agent papieski i królewski w szwedzkich sprawach misyjno-kościelnych. Jednocześnie biskup włocławski Stanisław Karnkowski powierzył mu opiekę nad gdańskimi brygidkami. Zamieszkał w ich klasztorze, pełniąc funkcję kaznodziei. W 1583 król polski Stefan Batory mianował go proboszczem gdańskiego kościoła NMP, chociaż urząd ten sprawował Mikołaj Kos.
10 V 1583 bp włocławski Hieronim Rozrażewski, ustanowił go oficjałem archidiakonatu pomorskiego. Równocześnie nadal był kaznodzieją. W 1586, po rezygnacji Mikołaja Kosa, zatwierdzony został przez biskupa włocławskiego na proboszcza kościoła NMP, co było jednak funkcją nominalną, kościół przejęli bowiem protestanci. Czynił starania o jego odzyskanie dla katolików, po przygotowaniu plebanii przy kościele w 1587 przeniósł się do niej z klasztoru brygidek. W 1598 zamieszkali tu przybyli do Gdańska jezuici, pozostając pod jego opieką jako oficjała, czym umożliwił im pracę misyjną w Gdańsku.
Wizytował parafie i klasztory pomorskie, wprowadził półroczne kongregacje dekanalne. W 1585 zwołał w Gdańsku synod dla całego Pomorza. Z powodu braku kapłanów wziął na siebie obowiązki proboszcza w Giemlicach i Tczewie. W wielkim poście udawał się na prywatne rekolekcje do cystersów oliwskich, którym podarował na użytek modlitw chórowych dwa pulpity z mosiądzu (oba zachowane, w kościele (archikatedrze) i Muzeum Diecezjalnym), a także książki (m.in. dzieła Platona, św. Bernarda, Hieronima). Zmarł na plebanii kościoła NMP, pochowany 17 XI 1611 w kościele klasztornym w Oliwie, jeszcze za życia przeznaczając 40 florenów na własny nagrobek.
