DALITZ JOHANN CHRISTIAN, jubiler
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JOHANN CHRISTIAN DALITZ''' (1753 Gdańsk – 12 VI 1823 Gdańsk), jubiler. Uczył się u Abrahama Schrödera (zm. 1783). W latach 1797–1799 czeladnik w warsztacie [[HECKER JOHANN CARL, złotnik | Johanna Carla Heckera]]. Uprawnienia mistrza uzyskał w 1799 w pracowni Johanna Gottlieba Steegemanna (Stegmann | + | '''JOHANN CHRISTIAN DALITZ''' (chrzest 28 VI 1753 Gdańsk – 12 VI 1823 Gdańsk), jubiler. Syn Johanna Michaela i poślubionej przez niego w 1750 Johanny Dorothei. Uczył się u Abrahama Schrödera (zm. 1783). W latach 1797–1799 czeladnik w warsztacie [[HECKER JOHANN CARL, złotnik | Johanna Carla Heckera]]. Uprawnienia mistrza uzyskał w 1799 w pracowni Johanna Gottlieba Steegemanna (Stegmann) (21 II 1745 – 15 XII 1804), od 6 XI 1772 posiadającego [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Specjalizował się w wyrobach ze srebra. W okresie 1808–1823 prowadził warsztat i sklep na parterze swego domu przy Breitgasse 1057 (ul. Szeroka 20). Swoje produkty sygnował znakiem „Dalitz”. Zachowały się jego precjoza mszalne w kościele w Lubiszewie Tczewskim. <br/><br/> |
| − | + | Czeladnikiem był u niego Carl Ferdinand Heyne (Heine). Z dyplomem naukę ukończyli pod jego kierunkiem Johann Michael Niemierski, zapisany w 1804, oraz syn Johann Friedrich (30 XI 1801 – 18 II 1887). Nauki nie ukończyli zapisany w 1806 Benjamin Scharping oraz dwaj jego kolejni synowie: Carl Heinrich (ur. 1804) i Rudolf Heinrich (14 VIII 1808 – 3 IV 1866) – obu bardziej pociągało morze, byli przez wiele lat kapitanami pełnomorskich statków żaglowych. <br/><br/> | |
| − | Był żonaty z Anną Elisabeth Heine | + | Był żonaty z Anną Elisabeth Heine, która jako wdowa prowadziła pracownię pod tym samym adresem. Po śmierci matki od 1831 pracownię prowadził Johann Friedrich, od ślubu 13 X 1842 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] |
| + | żonaty z Susanną Henriettą (ur. 1819), córką Petera Davida Bencke. Przed śmiercia mieszkał przy Schüsseldamm 57 (ul. Łagiewniki), jego z kolei synowie Johann Friedrich, August Friedrich (1851–1917) i Gustav Hermann (1857–1919), sprzedali warsztat i działali jako gdańscy kupcy, zajmujący się hurtowym handlem zbożem i węglem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| − | Archiwum Państwowe Gdańsk, 300, 37/32, k. 12v–13r.<br/> | + | Archiwum Państwowe Gdańsk, 300, 37/32, k. 12v–13r; 1609, t. 306, nr 509/87; 14,4.<br/> |
| + | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 150.<br/> | ||
„Danziger Intelligenzblatt”, 1823, s. 1287 (nekrolog). | „Danziger Intelligenzblatt”, 1823, s. 1287 (nekrolog). | ||
Aktualna wersja na dzień 18:50, 3 paź 2024
JOHANN CHRISTIAN DALITZ (chrzest 28 VI 1753 Gdańsk – 12 VI 1823 Gdańsk), jubiler. Syn Johanna Michaela i poślubionej przez niego w 1750 Johanny Dorothei. Uczył się u Abrahama Schrödera (zm. 1783). W latach 1797–1799 czeladnik w warsztacie Johanna Carla Heckera. Uprawnienia mistrza uzyskał w 1799 w pracowni Johanna Gottlieba Steegemanna (Stegmann) (21 II 1745 – 15 XII 1804), od 6 XI 1772 posiadającego obywatelstwo Gdańska. Specjalizował się w wyrobach ze srebra. W okresie 1808–1823 prowadził warsztat i sklep na parterze swego domu przy Breitgasse 1057 (ul. Szeroka 20). Swoje produkty sygnował znakiem „Dalitz”. Zachowały się jego precjoza mszalne w kościele w Lubiszewie Tczewskim.
Czeladnikiem był u niego Carl Ferdinand Heyne (Heine). Z dyplomem naukę ukończyli pod jego kierunkiem Johann Michael Niemierski, zapisany w 1804, oraz syn Johann Friedrich (30 XI 1801 – 18 II 1887). Nauki nie ukończyli zapisany w 1806 Benjamin Scharping oraz dwaj jego kolejni synowie: Carl Heinrich (ur. 1804) i Rudolf Heinrich (14 VIII 1808 – 3 IV 1866) – obu bardziej pociągało morze, byli przez wiele lat kapitanami pełnomorskich statków żaglowych.
Był żonaty z Anną Elisabeth Heine, która jako wdowa prowadziła pracownię pod tym samym adresem. Po śmierci matki od 1831 pracownię prowadził Johann Friedrich, od ślubu 13 X 1842 w kościele Najświętszej Marii Panny
żonaty z Susanną Henriettą (ur. 1819), córką Petera Davida Bencke. Przed śmiercia mieszkał przy Schüsseldamm 57 (ul. Łagiewniki), jego z kolei synowie Johann Friedrich, August Friedrich (1851–1917) i Gustav Hermann (1857–1919), sprzedali warsztat i działali jako gdańscy kupcy, zajmujący się hurtowym handlem zbożem i węglem.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, 300, 37/32, k. 12v–13r; 1609, t. 306, nr 509/87; 14,4.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 150.
„Danziger Intelligenzblatt”, 1823, s. 1287 (nekrolog).
