BÜTHNER DAVID, złotnik
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
| − | '''DAVID BÜTHNER''' (Buthner) (2 V 1704 Gdańsk – 4 XI 1756 Gdańsk), złotnik. Syn Davida Büttnera i poślubionej w 1700 w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] Elisabeth, córki Andreasa Sparra (Spaar) | + | '''DAVID BÜTHNER''' (Buthner) (2 V 1704 Gdańsk – 4 XI 1756 Gdańsk), złotnik. Syn Davida Büttnera i poślubionej w 1700 w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] Elisabeth, córki Andreasa Sparra (Spaar). Zawodu uczył się od 1717 u [[SCHLAUBITZ NATHANIEL, złotnik| Nathaniela Schlaubitza]], w latach 1733–1735 pracował jako czeladnik u [[JÖDE JOHANN, złotnik | Johanna Jödego]]. Pracę mistrzowską wykonał w 1742 w pracowni Johanna Christopha Wonneckera I (syna [[WONNECKER CHRISTOPH, złotnik | Christopha Wonneckera]]). Dyplom mistrzowski uzyskał 3 I 1743, zaś 17 tego miesiąca [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. <br/><br/> |
| − | Kształcił w zawodzie uczniów: od 1743 Jacoba Ellerholtza, od 1746 Johanna Jacoba Jantzena, od 1750 Gottfrieda Hermanna Polla i od 1753 Johanna Michaela Teunessena (Toensen, Teünesen, Tenssen). Wszyscy ukończyli naukę z dyplomem. Od 1754 czeladnikiem był u niego Christian Warmbier (zob. o nim [[SPONHOLTZ FRIEDRICH WILHELM, złotnik | Friedrich Wilhelm Sponholtz]]). <br/><br/> | + | Kształcił w zawodzie uczniów: od 1743 Jacoba Ellerholtza, od 1746 Johanna Jacoba Jantzena, od 1750 Gottfrieda Hermanna Polla i od 1753 Johanna Michaela Teunessena (Toensen, Teünesen, Tenssen), syna Johanna. Wszyscy ukończyli naukę z dyplomem, Johann Michael Teunessen jako mistrz 17 X 1776 uzyskał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Od 1754 czeladnikiem był u niego Christian Warmbier (zob. o nim [[SPONHOLTZ FRIEDRICH WILHELM, złotnik | Friedrich Wilhelm Sponholtz]]). <br/><br/> |
| − | Od 1730 żonaty (imię żony nieznane). Pochowany 12 XI 1756 w Kaplicy Złotników pw. Św. | + | Od 1730 żonaty (imię żony nieznane). Pochowany 12 XI 1756 w Kaplicy Złotników pw. Krzyża Św. w kościele NMP. Do II wojny światowej jego gładki kielich na tralkowanym trzonie z pateną (oba elementy pozłacane) znajdowały się w Ratuszu Miejskim w Elblągu, przekazane jako depozyt z tamtejszego kościoła św. Ducha. W [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowym]] w Gdańsku znajduje się wykonany przez niego czajnik ze srebra. {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 79. <br/> | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 79. <br/> | ||
| − | Kriegseisen Jacek, ''O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816'', w: '' | + | Kriegseisen Jacek, ''O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816'', w: ''… łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816'', Gdańsk 2007, s. 159, 193, 195. <br/> |
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 144; 4, 326. | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 144; 4, 326. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Aktualna wersja na dzień 20:20, 3 lut 2024
DAVID BÜTHNER (Buthner) (2 V 1704 Gdańsk – 4 XI 1756 Gdańsk), złotnik. Syn Davida Büttnera i poślubionej w 1700 w kościele św. Trójcy Elisabeth, córki Andreasa Sparra (Spaar). Zawodu uczył się od 1717 u Nathaniela Schlaubitza, w latach 1733–1735 pracował jako czeladnik u Johanna Jödego. Pracę mistrzowską wykonał w 1742 w pracowni Johanna Christopha Wonneckera I (syna Christopha Wonneckera). Dyplom mistrzowski uzyskał 3 I 1743, zaś 17 tego miesiąca obywatelstwo Gdańska.
Kształcił w zawodzie uczniów: od 1743 Jacoba Ellerholtza, od 1746 Johanna Jacoba Jantzena, od 1750 Gottfrieda Hermanna Polla i od 1753 Johanna Michaela Teunessena (Toensen, Teünesen, Tenssen), syna Johanna. Wszyscy ukończyli naukę z dyplomem, Johann Michael Teunessen jako mistrz 17 X 1776 uzyskał obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Od 1754 czeladnikiem był u niego Christian Warmbier (zob. o nim Friedrich Wilhelm Sponholtz).
Od 1730 żonaty (imię żony nieznane). Pochowany 12 XI 1756 w Kaplicy Złotników pw. Krzyża Św. w kościele NMP. Do II wojny światowej jego gładki kielich na tralkowanym trzonie z pateną (oba elementy pozłacane) znajdowały się w Ratuszu Miejskim w Elblągu, przekazane jako depozyt z tamtejszego kościoła św. Ducha. W Muzeum Narodowym w Gdańsku znajduje się wykonany przez niego czajnik ze srebra.
Bibliografia:
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 79.
Kriegseisen Jacek, O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816, w: … łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816, Gdańsk 2007, s. 159, 193, 195.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 144; 4, 326.
