WOYCKE ERNST THEODOR, fortepianmistrz
Mirekpiano (dyskusja | edycje) (informacje dotyczące dzieci i wnuków) |
|||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''ERNST THEODOR WOYCKE''' (około 1814 – po 1868), fortepianmistrz. Syn mistrza ciesielskiego Georga (zmarłego w Cedrach Wielkich (Groß Zünder)), starszy brat Edwarda (?). W latach 1842–1845 notowany w Gdańsku jako czeladnik organmistrzowski i instrumentarz, początkowo przy Tagnetergasse 1310 (ul. Tandeta), od 1843 przy Heilige-Geist-Gasse 911 (ul. św. Ducha 44, obecnie brak zabudowy), pracownik fabryki [[WISZNIEWSKI JACOB BERNHARD, budowniczy organów i fortepianów | Jacoba Bernhardta Wiszniewskiego seniora]]. | '''ERNST THEODOR WOYCKE''' (około 1814 – po 1868), fortepianmistrz. Syn mistrza ciesielskiego Georga (zmarłego w Cedrach Wielkich (Groß Zünder)), starszy brat Edwarda (?). W latach 1842–1845 notowany w Gdańsku jako czeladnik organmistrzowski i instrumentarz, początkowo przy Tagnetergasse 1310 (ul. Tandeta), od 1843 przy Heilige-Geist-Gasse 911 (ul. św. Ducha 44, obecnie brak zabudowy), pracownik fabryki [[WISZNIEWSKI JACOB BERNHARD, budowniczy organów i fortepianów | Jacoba Bernhardta Wiszniewskiego seniora]]. | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
| − | + | Od 1846 do około 1868 prowadził pracownię napraw i strojenia fortepianów, od około 1850 wytwórnię, przy Breitgasse 1041 (ul. Szeroka), od kwietnia 1848 przy Altstädtischer Graben 430 (ul. Podwale Staromiejskie), od października 1849 ponownie przy Breitgasse 1192, od kwietnia 1851 przy Röpergasse 477 (ul. Powroźnicza), od października 1853 przy Breitgasse 127, od października 1854 przy Gerbergasse 6 (ul. Garbary) 6, w 1858 przy Brotbänkengasse 28 (Chlebnicka). W 1848 oferował własny fortepian skrzydłowy z angielską mechaniką repetycyjną, w 1850 fortepian stołowy w zmodyfikowanej, bardziej ozdobnej formie, w 1852 fortepian koncertowy z opatentowanym przez siebie 18 czerwca tego roku śrubowym mechanizmem do strojenia. 21 VI 1853 na jego fortepianie koncertowali wychowankowie zakładu ociemniałych w Królewcu.<br/><br/> | |
| − | Ożeniony 24 IV 1842 w Gdańsku z Josephiną Louisą (ur. | + | Ożeniony 24 IV 1842 w Gdańsku z Josephiną Louisą (ur. ok. 1833), córką mistrza krawieckiego Martina, miał dzieci: Eugena Adalberta (19 VI 1843 – ok. 1907 St. Andrews, Szkocja), znanego pianistę i kompozytora działającego w Edynburgu, który w 1871 ożenił się ze skrzypaczką Emmy Drechsler Hamilton (1850 – przed 1900) mieli syna Victora (26 VIII 1872 Norh Berwick Szkocja – 29 VIII 1949 Los Angeles USA), który był koncertującym skrzypkiem, uczył się w domu, po raz pierwszy wystąpił na koncercie rodziców, 30 XI 1889. W 1892 wyjechał do Nowego Jorku, gdzie został uznanym solistą pierwszej rangi i gdzie był także profesorem skrzypiec w Państwowym Konserwatorium Muzycznym; Maję (luty 1844 Gdańsk – 17 VII 1925 Los Angeles / USA), która wyszła za mąż za Joshuę Crowthera; Lukretię Adelinę Maję (ur. 12 II 1845 Gdańsk), która wyszła za mąż za Franza Carla Reineck; Maio (1847 – 1928 Bristol), która wyszła za maż za Fhomasa Job Perksa, owdowiawszy ok. 1875 ponownie wyszła za mąż za Roberta Jonesa, po raz kolejny owdowiawszy ok. 1908 wyszła za mąż za Thomasa Wall; Elisę Amandę (ur. 21 I 1849 Gdańsk); Marthe (ur. ok. 1851 Gdańsk); Williama (ur. ok. 1858 Gdańsk); Jeny Adelheide (ur. 5 III 1859 Leith).<br/><br/> |
| − | Na początku 1859 | + | Na początku 1859 na stałe wyjechał wraz z rodziną do Szkocji i osiedlił się w miasteczku Leith / obecnie dzielnica Edynburga (zameldowanie od 1861). {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 10:38, 14 maj 2024
ERNST THEODOR WOYCKE (około 1814 – po 1868), fortepianmistrz. Syn mistrza ciesielskiego Georga (zmarłego w Cedrach Wielkich (Groß Zünder)), starszy brat Edwarda (?). W latach 1842–1845 notowany w Gdańsku jako czeladnik organmistrzowski i instrumentarz, początkowo przy Tagnetergasse 1310 (ul. Tandeta), od 1843 przy Heilige-Geist-Gasse 911 (ul. św. Ducha 44, obecnie brak zabudowy), pracownik fabryki Jacoba Bernhardta Wiszniewskiego seniora.
Od 1846 do około 1868 prowadził pracownię napraw i strojenia fortepianów, od około 1850 wytwórnię, przy Breitgasse 1041 (ul. Szeroka), od kwietnia 1848 przy Altstädtischer Graben 430 (ul. Podwale Staromiejskie), od października 1849 ponownie przy Breitgasse 1192, od kwietnia 1851 przy Röpergasse 477 (ul. Powroźnicza), od października 1853 przy Breitgasse 127, od października 1854 przy Gerbergasse 6 (ul. Garbary) 6, w 1858 przy Brotbänkengasse 28 (Chlebnicka). W 1848 oferował własny fortepian skrzydłowy z angielską mechaniką repetycyjną, w 1850 fortepian stołowy w zmodyfikowanej, bardziej ozdobnej formie, w 1852 fortepian koncertowy z opatentowanym przez siebie 18 czerwca tego roku śrubowym mechanizmem do strojenia. 21 VI 1853 na jego fortepianie koncertowali wychowankowie zakładu ociemniałych w Królewcu.
Ożeniony 24 IV 1842 w Gdańsku z Josephiną Louisą (ur. ok. 1833), córką mistrza krawieckiego Martina, miał dzieci: Eugena Adalberta (19 VI 1843 – ok. 1907 St. Andrews, Szkocja), znanego pianistę i kompozytora działającego w Edynburgu, który w 1871 ożenił się ze skrzypaczką Emmy Drechsler Hamilton (1850 – przed 1900) mieli syna Victora (26 VIII 1872 Norh Berwick Szkocja – 29 VIII 1949 Los Angeles USA), który był koncertującym skrzypkiem, uczył się w domu, po raz pierwszy wystąpił na koncercie rodziców, 30 XI 1889. W 1892 wyjechał do Nowego Jorku, gdzie został uznanym solistą pierwszej rangi i gdzie był także profesorem skrzypiec w Państwowym Konserwatorium Muzycznym; Maję (luty 1844 Gdańsk – 17 VII 1925 Los Angeles / USA), która wyszła za mąż za Joshuę Crowthera; Lukretię Adelinę Maję (ur. 12 II 1845 Gdańsk), która wyszła za mąż za Franza Carla Reineck; Maio (1847 – 1928 Bristol), która wyszła za maż za Fhomasa Job Perksa, owdowiawszy ok. 1875 ponownie wyszła za mąż za Roberta Jonesa, po raz kolejny owdowiawszy ok. 1908 wyszła za mąż za Thomasa Wall; Elisę Amandę (ur. 21 I 1849 Gdańsk); Marthe (ur. ok. 1851 Gdańsk); Williama (ur. ok. 1858 Gdańsk); Jeny Adelheide (ur. 5 III 1859 Leith).
Na początku 1859 na stałe wyjechał wraz z rodziną do Szkocji i osiedlił się w miasteczku Leith / obecnie dzielnica Edynburga (zameldowanie od 1861).
