KOSTRO LUDWIK, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Ludwik_Kostro.JPG|thumb|Ludwik Kostro, 2018]] | [[File:Ludwik_Kostro.JPG|thumb|Ludwik Kostro, 2018]] | ||
| − | '''LUDWIK KOSTRO''' (15 XI 1934 Gdańsk – 29 VII 2023 Gdańsk), fizyk, filozof, biblista, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI| Uniwersytetu Gdańskiego (UG)]]. Syn Józefa (7 IX 1897 Niewierz, Wielkopolska – 23 X 1941 Auschwitz), powstańca wielkopolskiego, w latach 1922–1930 (z przerwą) studenta Wydziału Budowy Maszyn [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG| Technische Hochschule Danzig]] i pracownika (kierownika parowozowni) [[DYREKCJA KOLEI| Dyrekcji Kolei]] w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939| II Wolnym Mieście Gdańsku]], oraz Julii (Lidii) z domu Szenkler (spolszczone szkockie nazwisko Sinclar; 27 II 1903 Samarkanda – 9 VII 1982 Gdańsk). W 1952 absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IV| IV Liceum Ogólnokształcącego]] w Gdańsku. W latach 1952–1957 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, | + | '''LUDWIK KOSTRO''' (15 XI 1934 Gdańsk – 29 VII 2023 Gdańsk), fizyk, filozof, biblista, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI| Uniwersytetu Gdańskiego (UG)]]. Syn Józefa (7 IX 1897 Niewierz, Wielkopolska – 23 X 1941 Auschwitz), powstańca wielkopolskiego, w latach 1922–1930 (z przerwą) studenta Wydziału Budowy Maszyn [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG| Technische Hochschule Danzig]] i pracownika (kierownika parowozowni) [[DYREKCJA KOLEI| Dyrekcji Kolei]] w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939| II Wolnym Mieście Gdańsku]], oraz poślubionej przez niego 2 I 1932 Julii (Lidii) z domu Szenkler (spolszczone szkockie nazwisko Sinclar; 27 II 1903 Samarkanda – 9 VII 1982 Gdańsk). Brat Danuty Marii (ur. 19 VI 1937 Gdańsk). Mieszkał z rodziną przy Kolkowgasse 18 (ul. Królikarnia, Dolne Miasto), następnie przy Ferberweg 5 (ul. Miszewskiego), od 1937 przy Jäschkentaler Weg 40 (u. Jaśkowa Dolina). W lipcu 1939 z matką i siostrą wyjechał z Gdańska do wielkopolskiego majątku Kostrów we wsi Miaty, skąd usunięci przez Niemców mieszkali w pobliskim Trzemesznie, gdzie rozpoczął naukę w niemieckiej szkole, matka pracowała jako księgowa w firmie transportowej. W 1945 powrócili do Gdańska.<br/><br/> |
| + | W 1952 absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IV| IV Liceum Ogólnokształcącego]] w Gdańsku. W latach 1952–1957 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, 21 XII 1957 przyjął święcenia w [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościele (katedrze) Trójcy Świętej]] w Gdańsku-[[OLIWA |Oliwie]], w 1963–1964 odbył studia z zakresu filozofii przyrody i nauk przyrodniczych na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, uzyskując magisterium. Uczył się fizyki na uniwersytecie La Sapienza w Rzymie, był również prywatnie nieformalnym uczestnikiem studiów w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. W 1970 uzyskał tytuł doktora z zakresu filozofii fizyki na podstawie rozprawy ''La philosophie de la physique de Czesław Bialobrzeski et ses relations avec la philosophie aristotelesienne'' (Papieski Uniwersytet Gregoriański). <br/><br/> | ||
W latach 1970–1974 pracował jako diecezjalny duszpasterz w Centralnym Ośrodku Duszpasterstwa Akademickiego przy [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSOWEGO | kościele Najświętszego Serca Jezusowego]] we Wrzeszczu oraz jako lektor języka francuskiego i niemieckiego w [[GDAŃSKIE SEMINARIUM DUCHOWNE | Biskupim Seminarium Duchownym]] w Gdańsku-Oliwie. Wystąpił z kapłaństwa, w latach 1975–2006 pracownik UG, od 1994 doktor habilitowany na podstawie dorobku i rozprawy ''Alberta Einsteina koncepcja eteru relatywistycznego'' (przewód: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), od 1995 profesor Instituto per la Ricera di Base, Monteroduni (Włochy), od 1996 profesor uczelniany UG, od 2005 profesor nadzwyczajny (tytularny). W okresie 1975–1982 kierownik Ośrodka Alliance Française przy UG, 1995–1996 i 1999–2006 kierownik Zakładu Logiki, Metodologii i Filozofii Nauki w Instytucie Filozofii UG, od 1996 do marca 1997 (zrezygnował z uwagi na zły stan zdrowia) dyrektor Instytutu Filozofii i Socjologii UG. Jednocześnie w latach 1994–2004 pracował jako profesor nadzwyczajny w gdańskiej [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI| Akademii Muzycznej]] (Wydział IV Dyrygentury Chóralnej, Muzyki Kościelnej, Edukacji Artystycznej i Rytmiki), 1999–2005 w [[GDAŃSKA WYŻSZA SZKOŁA HUMANISTYCZNA| Gdańskiej Wyższej Szkole Humanistycznej]] (Wydział Pedagogiki), od 2004 na Wydziale Europeistyki, Politologii i Dziennikarstwa w [[ATENEUM – SZKOŁA WYŻSZA| Ateneum]] (od 2005 na stanowisku profesora zwyczajnego).<br/><br/> | W latach 1970–1974 pracował jako diecezjalny duszpasterz w Centralnym Ośrodku Duszpasterstwa Akademickiego przy [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSOWEGO | kościele Najświętszego Serca Jezusowego]] we Wrzeszczu oraz jako lektor języka francuskiego i niemieckiego w [[GDAŃSKIE SEMINARIUM DUCHOWNE | Biskupim Seminarium Duchownym]] w Gdańsku-Oliwie. Wystąpił z kapłaństwa, w latach 1975–2006 pracownik UG, od 1994 doktor habilitowany na podstawie dorobku i rozprawy ''Alberta Einsteina koncepcja eteru relatywistycznego'' (przewód: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), od 1995 profesor Instituto per la Ricera di Base, Monteroduni (Włochy), od 1996 profesor uczelniany UG, od 2005 profesor nadzwyczajny (tytularny). W okresie 1975–1982 kierownik Ośrodka Alliance Française przy UG, 1995–1996 i 1999–2006 kierownik Zakładu Logiki, Metodologii i Filozofii Nauki w Instytucie Filozofii UG, od 1996 do marca 1997 (zrezygnował z uwagi na zły stan zdrowia) dyrektor Instytutu Filozofii i Socjologii UG. Jednocześnie w latach 1994–2004 pracował jako profesor nadzwyczajny w gdańskiej [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI| Akademii Muzycznej]] (Wydział IV Dyrygentury Chóralnej, Muzyki Kościelnej, Edukacji Artystycznej i Rytmiki), 1999–2005 w [[GDAŃSKA WYŻSZA SZKOŁA HUMANISTYCZNA| Gdańskiej Wyższej Szkole Humanistycznej]] (Wydział Pedagogiki), od 2004 na Wydziale Europeistyki, Politologii i Dziennikarstwa w [[ATENEUM – SZKOŁA WYŻSZA| Ateneum]] (od 2005 na stanowisku profesora zwyczajnego).<br/><br/> | ||
Filozof i antropolog kultury, autor m.in. monografii ''Alberta Einsteina koncepcja nowego eteru: jej historia, sens fizyczny i uwarunkowania filozoficzne'' (1999, wersja angielskojęzyczna ''Einstein and the Ether'' wydana w 2000, tłumaczona także na język włoski w 2001 i grecki w 2004), ''Chrześcijańska koncepcja przyrody całkowicie samowystarczalnej fizycznie'' (2002), ''Eros, seks i aborcja w ocenie katolicyzmu krytycznego'' (2000). Autor prac z zakresu fizyki i historii fizyki publikowanych w czasopismach zagranicznych („Physics Letters A”, „Physics Essays”) i w aktach międzynarodowych konferencji. <br/><br/> | Filozof i antropolog kultury, autor m.in. monografii ''Alberta Einsteina koncepcja nowego eteru: jej historia, sens fizyczny i uwarunkowania filozoficzne'' (1999, wersja angielskojęzyczna ''Einstein and the Ether'' wydana w 2000, tłumaczona także na język włoski w 2001 i grecki w 2004), ''Chrześcijańska koncepcja przyrody całkowicie samowystarczalnej fizycznie'' (2002), ''Eros, seks i aborcja w ocenie katolicyzmu krytycznego'' (2000). Autor prac z zakresu fizyki i historii fizyki publikowanych w czasopismach zagranicznych („Physics Letters A”, „Physics Essays”) i w aktach międzynarodowych konferencji. <br/><br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 20:17, 12 sie 2024
LUDWIK KOSTRO (15 XI 1934 Gdańsk – 29 VII 2023 Gdańsk), fizyk, filozof, biblista, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn Józefa (7 IX 1897 Niewierz, Wielkopolska – 23 X 1941 Auschwitz), powstańca wielkopolskiego, w latach 1922–1930 (z przerwą) studenta Wydziału Budowy Maszyn Technische Hochschule Danzig i pracownika (kierownika parowozowni) Dyrekcji Kolei w II Wolnym Mieście Gdańsku, oraz poślubionej przez niego 2 I 1932 Julii (Lidii) z domu Szenkler (spolszczone szkockie nazwisko Sinclar; 27 II 1903 Samarkanda – 9 VII 1982 Gdańsk). Brat Danuty Marii (ur. 19 VI 1937 Gdańsk). Mieszkał z rodziną przy Kolkowgasse 18 (ul. Królikarnia, Dolne Miasto), następnie przy Ferberweg 5 (ul. Miszewskiego), od 1937 przy Jäschkentaler Weg 40 (u. Jaśkowa Dolina). W lipcu 1939 z matką i siostrą wyjechał z Gdańska do wielkopolskiego majątku Kostrów we wsi Miaty, skąd usunięci przez Niemców mieszkali w pobliskim Trzemesznie, gdzie rozpoczął naukę w niemieckiej szkole, matka pracowała jako księgowa w firmie transportowej. W 1945 powrócili do Gdańska.
W 1952 absolwent IV Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku. W latach 1952–1957 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, 21 XII 1957 przyjął święcenia w kościele (katedrze) Trójcy Świętej w Gdańsku-Oliwie, w 1963–1964 odbył studia z zakresu filozofii przyrody i nauk przyrodniczych na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, uzyskując magisterium. Uczył się fizyki na uniwersytecie La Sapienza w Rzymie, był również prywatnie nieformalnym uczestnikiem studiów w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. W 1970 uzyskał tytuł doktora z zakresu filozofii fizyki na podstawie rozprawy La philosophie de la physique de Czesław Bialobrzeski et ses relations avec la philosophie aristotelesienne (Papieski Uniwersytet Gregoriański).
W latach 1970–1974 pracował jako diecezjalny duszpasterz w Centralnym Ośrodku Duszpasterstwa Akademickiego przy kościele Najświętszego Serca Jezusowego we Wrzeszczu oraz jako lektor języka francuskiego i niemieckiego w Biskupim Seminarium Duchownym w Gdańsku-Oliwie. Wystąpił z kapłaństwa, w latach 1975–2006 pracownik UG, od 1994 doktor habilitowany na podstawie dorobku i rozprawy Alberta Einsteina koncepcja eteru relatywistycznego (przewód: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), od 1995 profesor Instituto per la Ricera di Base, Monteroduni (Włochy), od 1996 profesor uczelniany UG, od 2005 profesor nadzwyczajny (tytularny). W okresie 1975–1982 kierownik Ośrodka Alliance Française przy UG, 1995–1996 i 1999–2006 kierownik Zakładu Logiki, Metodologii i Filozofii Nauki w Instytucie Filozofii UG, od 1996 do marca 1997 (zrezygnował z uwagi na zły stan zdrowia) dyrektor Instytutu Filozofii i Socjologii UG. Jednocześnie w latach 1994–2004 pracował jako profesor nadzwyczajny w gdańskiej Akademii Muzycznej (Wydział IV Dyrygentury Chóralnej, Muzyki Kościelnej, Edukacji Artystycznej i Rytmiki), 1999–2005 w Gdańskiej Wyższej Szkole Humanistycznej (Wydział Pedagogiki), od 2004 na Wydziale Europeistyki, Politologii i Dziennikarstwa w Ateneum (od 2005 na stanowisku profesora zwyczajnego).
Filozof i antropolog kultury, autor m.in. monografii Alberta Einsteina koncepcja nowego eteru: jej historia, sens fizyczny i uwarunkowania filozoficzne (1999, wersja angielskojęzyczna Einstein and the Ether wydana w 2000, tłumaczona także na język włoski w 2001 i grecki w 2004), Chrześcijańska koncepcja przyrody całkowicie samowystarczalnej fizycznie (2002), Eros, seks i aborcja w ocenie katolicyzmu krytycznego (2000). Autor prac z zakresu fizyki i historii fizyki publikowanych w czasopismach zagranicznych („Physics Letters A”, „Physics Essays”) i w aktach międzynarodowych konferencji.
Członek m.in. Europejskiego Towarzystwa Fizycznego (od 1988 do 2003 członek Zarządu Grupy Historii Fizyki), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (1988–2000 sekretarz Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii), Polskiego Towarzystwa Fizycznego (od 1988). Członek komitetu redakcyjnego czasopisma fizycznego „Physics Essays an International Journal Dedicated to Fundamental Questions in Physics” (od 1988). Członek European Academy of Religion z siedzibą w Bolonii (od marca 2018).
Członek komitetu redakcyjnego czasopisma fizycznego „Physics Essays an International Journal Dedicated to Fundamental Questions in Physics” (Kanada, od 1988), czasopisma „Philosophy Study” (USA, od września 2018) oraz „Universitas Gedanensis” wydawanego przez Pomorskie Towarzystwo Filozoficzno-Teologiczne (od czerwca 2018).
Odznaczony m.in. Medalem Republiki Francuskiej (1988) i Złotym Krzyżem Zasługi (2001). W 2006 ukazała się dedykowana mu księga jubileuszowa Między filozofią a przyrodoznawstwem. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
