CMENTARZ WOJSKOWY FRANCUSKI, Gdańsk–Siedlce
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
| − | '''CMENTARZ WOJSKOWY FRANCUSKI''' ('''Wojskowy Cmentarz Francuski'''), w dzielnicy Gdańsk–[[SIEDLCE |Siedlce]], przy ul. Powstańców Warszawskich 35. Założony w 1807 dla poległych w trakcie oblężenia Gdańska żołnierzy wojsk napoleońskich ([[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolne Miasto Gdańsk]]). W marcu 1948 konsul generalny Francji w Gdańsku, Peretii, wystąpił z inicjatywą utworzenia w tym miejscu cmentarza obywateli francuskich zmarłych na Wybrzeżu podczas II wojny światowej. Na podstawie umowy rządów Polski i Francji w 1949 uporządkowany (projekt [[GRUSZKOWSKI WIESŁAW JULIAN, profesor Politechniki Gdańskiej | Wiesław Gruszkowski]], [[HAUPT ADAM, rektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Adam Haupt]]) jako miejsce pochówku 1320 obywateli francuskich zmarłych podczas II wojny światowej z całej Polski. 2 XI 1961, w obecności | + | '''CMENTARZ WOJSKOWY FRANCUSKI''' ('''Wojskowy Cmentarz Francuski'''), w dzielnicy Gdańsk–[[SIEDLCE |Siedlce]], przy ul. Powstańców Warszawskich 35. Założony w 1807 dla poległych w trakcie oblężenia Gdańska żołnierzy wojsk napoleońskich ([[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolne Miasto Gdańsk]]). W marcu 1948 konsul generalny Francji w Gdańsku, Charles Peretii, wystąpił z inicjatywą utworzenia w tym miejscu cmentarza obywateli francuskich zmarłych na Wybrzeżu podczas II wojny światowej. Na podstawie umowy rządów Polski i Francji w 1949 uporządkowany (projekt [[GRUSZKOWSKI WIESŁAW JULIAN, profesor Politechniki Gdańskiej | Wiesław Gruszkowski]], [[HAUPT ADAM, rektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Adam Haupt]]) jako miejsce pochówku 1320 obywateli francuskich zmarłych podczas II wojny światowej z całej Polski. 2 XI 1961, w obecności m.in. przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej [[SZMIDT STANISŁAW, przewodniczący Prezydium MRN | Stanisława Szmidta]] i francuskich gości: chargé d’affaires Emmanuela d’Harcourta, attaché wojskowego mjr. Louisa Molbose i konsula francuskiego na Wybrzeżu Marcela Grisarda odsłonięto pomnik ufundowany przez rząd Francji.<br/><br/> |
| − | W 1967, nakładem finansowym Ambasady Francuskiej, przy okazji przygotowań do wizyty w Gdańsku prezydenta Francji | + | W 1967, nakładem finansowym Ambasady Francuskiej, przy okazji przygotowań do [[WIZYTA PREZYDENTA FRANCJI CHARLESA DE GAULLE’A, 1967 | wizyty w Gdańsku prezydenta Francji Charlesa de Gaulle’a]] teren uprzątnięto, tworząc nekropolię około 1500 żołnierzy francuskich i osób cywilnych z różnych epok, których szczątki ekshumowano z różnych cmentarzy w Polsce, w większości jeńców francuskich z I i II wojny światowej. Po południu 10 IX 1967 prezydent Charles de Gaulle złożył na cmentarzu wieniec. <br/><br/> |
| − | Nieczynny, cmentarz-pomnik, odnowiony w 2002 (wymiana 1370 krzyży, murawy, ogrodzenia) ze środków przyznanych przez francuskie Ministerstwo Obrony, poświęcony przez [[GOCŁOWSKI TADEUSZ | abp. Tadeusza Gocłowskiego]] 18 VIII 2002 w obecności ambasadora Republiki Francuskiej w Polsce Patricka Gautrat, konsula honorowego Republiki Francji w Gdańsku Jacka Tarnowskiego oraz kadetów francuskiej szkoły wojskowej w Saint-Cyr.<br/><br/> | + | Nieczynny, cmentarz-pomnik, odnowiony w 2002 (wymiana 1370 krzyży, murawy, ogrodzenia) ze środków przyznanych przez francuskie Ministerstwo Obrony, poświęcony przez [[GOCŁOWSKI TADEUSZ, arcybiskup gdański | abp. Tadeusza Gocłowskiego]] 18 VIII 2002 w obecności ambasadora Republiki Francuskiej w Polsce Patricka Gautrat, konsula honorowego Republiki Francji w Gdańsku Jacka Tarnowskiego oraz kadetów francuskiej szkoły wojskowej w Saint-Cyr.<br/><br/> |
| − | Zajmuje powierzchnię około 2 ha, założony na planie prostokąta wydłużonego w kierunku północno-zachodnim i południowo-wschodnim. Wzdłuż osi cmentarza znajduje się centralna aleja z wzniesieniem z trzema krzyżami i główną tablicą pamiątkową z napisem: „Swoim synom zmarłym za Francję w Polsce / Wdzięczna Republika Francuska” („Ses fils morts pour la France en Pologne. La Republique Francaise Reconnaissante”). Prostopadłe do alei znajdują się trzy aleje poprzeczne, dzielące teren na osiem jednakowych kwater. W kwaterach w regularnych rzędach ustawione nagrobki. Do 1987 główne wejście | + | Zajmuje powierzchnię około 2 ha, założony na planie prostokąta wydłużonego w kierunku północno-zachodnim i południowo-wschodnim. Wzdłuż osi cmentarza znajduje się centralna aleja z wzniesieniem z trzema krzyżami i główną tablicą pamiątkową z napisem: „Swoim synom zmarłym za Francję w Polsce / Wdzięczna Republika Francuska” („Ses fils morts pour la France en Pologne. La Republique Francaise Reconnaissante”). Prostopadłe do alei znajdują się trzy aleje poprzeczne, dzielące teren na osiem jednakowych kwater. W kwaterach w regularnych rzędach ustawione nagrobki. Do 1987 główne wejście prowadziło do strony południowej, od ul. Legnickiej, przeniesione na prośbę francuskiego konsula honorowego w Gdańsku na stronę wschodnią, od ul. Powstańców Warszawskich. {{author: JWL}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] |
Aktualna wersja na dzień 10:04, 25 maj 2024
CMENTARZ WOJSKOWY FRANCUSKI (Wojskowy Cmentarz Francuski), w dzielnicy Gdańsk–Siedlce, przy ul. Powstańców Warszawskich 35. Założony w 1807 dla poległych w trakcie oblężenia Gdańska żołnierzy wojsk napoleońskich ( I Wolne Miasto Gdańsk). W marcu 1948 konsul generalny Francji w Gdańsku, Charles Peretii, wystąpił z inicjatywą utworzenia w tym miejscu cmentarza obywateli francuskich zmarłych na Wybrzeżu podczas II wojny światowej. Na podstawie umowy rządów Polski i Francji w 1949 uporządkowany (projekt Wiesław Gruszkowski, Adam Haupt) jako miejsce pochówku 1320 obywateli francuskich zmarłych podczas II wojny światowej z całej Polski. 2 XI 1961, w obecności m.in. przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej Stanisława Szmidta i francuskich gości: chargé d’affaires Emmanuela d’Harcourta, attaché wojskowego mjr. Louisa Molbose i konsula francuskiego na Wybrzeżu Marcela Grisarda odsłonięto pomnik ufundowany przez rząd Francji.
W 1967, nakładem finansowym Ambasady Francuskiej, przy okazji przygotowań do wizyty w Gdańsku prezydenta Francji Charlesa de Gaulle’a teren uprzątnięto, tworząc nekropolię około 1500 żołnierzy francuskich i osób cywilnych z różnych epok, których szczątki ekshumowano z różnych cmentarzy w Polsce, w większości jeńców francuskich z I i II wojny światowej. Po południu 10 IX 1967 prezydent Charles de Gaulle złożył na cmentarzu wieniec.
Nieczynny, cmentarz-pomnik, odnowiony w 2002 (wymiana 1370 krzyży, murawy, ogrodzenia) ze środków przyznanych przez francuskie Ministerstwo Obrony, poświęcony przez abp. Tadeusza Gocłowskiego 18 VIII 2002 w obecności ambasadora Republiki Francuskiej w Polsce Patricka Gautrat, konsula honorowego Republiki Francji w Gdańsku Jacka Tarnowskiego oraz kadetów francuskiej szkoły wojskowej w Saint-Cyr.
Zajmuje powierzchnię około 2 ha, założony na planie prostokąta wydłużonego w kierunku północno-zachodnim i południowo-wschodnim. Wzdłuż osi cmentarza znajduje się centralna aleja z wzniesieniem z trzema krzyżami i główną tablicą pamiątkową z napisem: „Swoim synom zmarłym za Francję w Polsce / Wdzięczna Republika Francuska” („Ses fils morts pour la France en Pologne. La Republique Francaise Reconnaissante”). Prostopadłe do alei znajdują się trzy aleje poprzeczne, dzielące teren na osiem jednakowych kwater. W kwaterach w regularnych rzędach ustawione nagrobki. Do 1987 główne wejście prowadziło do strony południowej, od ul. Legnickiej, przeniesione na prośbę francuskiego konsula honorowego w Gdańsku na stronę wschodnią, od ul. Powstańców Warszawskich.
