DOM TECHNIKA
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File: Księgarnia_Techniczno-Naukowa_w_Domu_Technika_1975.jpeg |thumb| Księgarnia Techniczno-Naukowa w Domu Technika, 1975]] | [[File: Księgarnia_Techniczno-Naukowa_w_Domu_Technika_1975.jpeg |thumb| Księgarnia Techniczno-Naukowa w Domu Technika, 1975]] | ||
[[File:Dom_Technika.jpg|thumb|Dom Technika, 2019]] | [[File:Dom_Technika.jpg|thumb|Dom Technika, 2019]] | ||
| − | + | [[File: Tablica_fundatorów_Domu_Technika.JPG |thumb| Tablica fundatorów Domu Technika]] | |
'''DOM TECHNIKA''', ul. Rajska 6, siedziba gdańskiego oddziału Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT), powstałej w 1945. Gdański oddział NOT działał od 1949 i w pierwszym okresie funkcjonowania mieścił się przy ul. Wały Jagiellońskie 38. Z końcem 1960 – z braku państwowych dotacji na budowę nowej siedziby oddziału – w Gdańsku zawiązał się Komitet Budowy Domu Technika. Uzyskano zgodę władz miasta na jego lokalizację przy Targu Węglowym, planując, że prace zostaną ukończenie do 1965, budynek zaś (trzy- lub czteropiętrowy) będzie architektonicznie dopasowany do gmachu [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]]. Ostatecznie jednak zgodnie z uchwalonym w 1963 planem zagospodarowania rejonu między ulicami Rajską, Gnilną, Łagiewniki a [[KANAŁ RADUNI | Kanałem Raduni]] pod budowę Domu Technika przeznaczono działkę przy ul. Rajskiej. <br/><br/> | '''DOM TECHNIKA''', ul. Rajska 6, siedziba gdańskiego oddziału Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT), powstałej w 1945. Gdański oddział NOT działał od 1949 i w pierwszym okresie funkcjonowania mieścił się przy ul. Wały Jagiellońskie 38. Z końcem 1960 – z braku państwowych dotacji na budowę nowej siedziby oddziału – w Gdańsku zawiązał się Komitet Budowy Domu Technika. Uzyskano zgodę władz miasta na jego lokalizację przy Targu Węglowym, planując, że prace zostaną ukończenie do 1965, budynek zaś (trzy- lub czteropiętrowy) będzie architektonicznie dopasowany do gmachu [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]]. Ostatecznie jednak zgodnie z uchwalonym w 1963 planem zagospodarowania rejonu między ulicami Rajską, Gnilną, Łagiewniki a [[KANAŁ RADUNI | Kanałem Raduni]] pod budowę Domu Technika przeznaczono działkę przy ul. Rajskiej. <br/><br/> | ||
W kwietniu 1963 ogłoszono konkurs architektoniczny na zagospodarowanie całości terenu. Za zwycięski uznano projekt zespołu architektów Bolesława Kardaszewskiego i Ludwika Mackiewicza. Zakładał on wybudowanie domu towarowego (w miejscu powstałego później Madisona), dużego hotelu (w miejscu późniejszego Heveliusa; zob. [[HOTELE | hotele]]), pawilonu handlowego, baru szybkiej obsługi, Domu Nauczyciela i Domu Technika. Z powodu trudności finansowych z czasem opracowano projekt oszczędnościowy (architekt miejski Romuald Kokoszko i [[MICHEL STANISŁAW, architekt | Stanisław Michel]]), zakładający tylko budowę Domu Nauczyciela i Domu Technika. W końcu sierpnia 1965 rozstrzygnięto zamknięty (brało w nim udział jedynie sześć biur projektowych z Wybrzeża) konkurs architektoniczny na Dom Technika. Pierwszą nagrodę zdobył zespół w składzie [[BAUM SZCZEPAN KAROL, architekt, profesor Politechniki Gdańskiej | Szczepan Baum]], Zbigniew Budzyński i [[OLĘDZKA DANUTA, architekt | Danuta Olędzka]]. Po opinii inwestora drugi wariant projektu, oddanego już do realizacji, opracowali Szczepan Baum i Danuta Olędzka. <br/><br/> | W kwietniu 1963 ogłoszono konkurs architektoniczny na zagospodarowanie całości terenu. Za zwycięski uznano projekt zespołu architektów Bolesława Kardaszewskiego i Ludwika Mackiewicza. Zakładał on wybudowanie domu towarowego (w miejscu powstałego później Madisona), dużego hotelu (w miejscu późniejszego Heveliusa; zob. [[HOTELE | hotele]]), pawilonu handlowego, baru szybkiej obsługi, Domu Nauczyciela i Domu Technika. Z powodu trudności finansowych z czasem opracowano projekt oszczędnościowy (architekt miejski Romuald Kokoszko i [[MICHEL STANISŁAW, architekt | Stanisław Michel]]), zakładający tylko budowę Domu Nauczyciela i Domu Technika. W końcu sierpnia 1965 rozstrzygnięto zamknięty (brało w nim udział jedynie sześć biur projektowych z Wybrzeża) konkurs architektoniczny na Dom Technika. Pierwszą nagrodę zdobył zespół w składzie [[BAUM SZCZEPAN KAROL, architekt, profesor Politechniki Gdańskiej | Szczepan Baum]], Zbigniew Budzyński i [[OLĘDZKA DANUTA, architekt | Danuta Olędzka]]. Po opinii inwestora drugi wariant projektu, oddanego już do realizacji, opracowali Szczepan Baum i Danuta Olędzka. <br/><br/> | ||
Pod koniec 1969 rozpoczęto przygotowania do budowy, likwidując funkcjonujący tu jedyny wówczas w śródmieściu Gdańska strzeżony parking samochodowy. W 1970 przystąpiono do pierwszych prac ziemnych, w 1971 oddano stan surowy, budynek otwarto 30 III 1974. Na froncie gmachu umieszczono tablicę wymieniającą fundatorów Domu Technika. Wykonawcą było Gdańskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Miejskiego. <br/><br/> | Pod koniec 1969 rozpoczęto przygotowania do budowy, likwidując funkcjonujący tu jedyny wówczas w śródmieściu Gdańska strzeżony parking samochodowy. W 1970 przystąpiono do pierwszych prac ziemnych, w 1971 oddano stan surowy, budynek otwarto 30 III 1974. Na froncie gmachu umieszczono tablicę wymieniającą fundatorów Domu Technika. Wykonawcą było Gdańskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Miejskiego. <br/><br/> | ||
| − | Budynek, o kubaturze 33 430 m³, czterech kondygnacjach naziemnych (z tarasem w części parterowej) i jednej piwnicznej, w chwili otwarcia miał aulę na 450 miejsc, osiem sal konferencyjnych, księgarnię, czytelnię-bibliotekę czasopism technicznych, klub z kawiarnią, restaurację. W budynku funkcjonował Oddział Wojewódzki NOT, Wojewódzki Klub Techniki i Racjonalizacji, ośrodek informacji technicznej, francuskiej dokumentacji technicznej (z laboratorium językowym), wydawnictwo Budownictwo Okrętowe oraz biura 17 stowarzyszeń technicznych. <br/><br/> | + | Budynek, o kubaturze 33 430 m³, czterech kondygnacjach naziemnych (z tarasem w części parterowej) i jednej piwnicznej, w chwili otwarcia miał aulę na 450 miejsc, osiem sal konferencyjnych, księgarnię, czytelnię-bibliotekę czasopism technicznych, klub z kawiarnią, restaurację. W budynku funkcjonował Oddział Wojewódzki NOT, Wojewódzki Klub Techniki i Racjonalizacji, ośrodek informacji technicznej, francuskiej dokumentacji technicznej (z laboratorium językowym), wydawnictwo Budownictwo Okrętowe oraz biura 17 stowarzyszeń technicznych. W latach 1975–1986 główne miejsce odbywającego się wówczas w Gdańsku [[FESTIWAL POLSKICH FILMÓW FABULARNYCH W GDAŃSKU | Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych]]. <br/><br/> |
Pod koniec 2012 na bazie przebudowanej auli powstała przestrzenna sala teatralna z parterem i balkonem, wyposażona w profesjonalne nagłośnienie, oświetlenie i klimatyzację, mieszcząca do 500 widzów, funkcjonująca odtąd jako impresaryjna Scena Teatralna NOT. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | Pod koniec 2012 na bazie przebudowanej auli powstała przestrzenna sala teatralna z parterem i balkonem, wyposażona w profesjonalne nagłośnienie, oświetlenie i klimatyzację, mieszcząca do 500 widzów, funkcjonująca odtąd jako impresaryjna Scena Teatralna NOT. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:59, 31 lip 2024
DOM TECHNIKA, ul. Rajska 6, siedziba gdańskiego oddziału Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT), powstałej w 1945. Gdański oddział NOT działał od 1949 i w pierwszym okresie funkcjonowania mieścił się przy ul. Wały Jagiellońskie 38. Z końcem 1960 – z braku państwowych dotacji na budowę nowej siedziby oddziału – w Gdańsku zawiązał się Komitet Budowy Domu Technika. Uzyskano zgodę władz miasta na jego lokalizację przy Targu Węglowym, planując, że prace zostaną ukończenie do 1965, budynek zaś (trzy- lub czteropiętrowy) będzie architektonicznie dopasowany do gmachu Teatru Wybrzeże. Ostatecznie jednak zgodnie z uchwalonym w 1963 planem zagospodarowania rejonu między ulicami Rajską, Gnilną, Łagiewniki a Kanałem Raduni pod budowę Domu Technika przeznaczono działkę przy ul. Rajskiej.
W kwietniu 1963 ogłoszono konkurs architektoniczny na zagospodarowanie całości terenu. Za zwycięski uznano projekt zespołu architektów Bolesława Kardaszewskiego i Ludwika Mackiewicza. Zakładał on wybudowanie domu towarowego (w miejscu powstałego później Madisona), dużego hotelu (w miejscu późniejszego Heveliusa; zob. hotele), pawilonu handlowego, baru szybkiej obsługi, Domu Nauczyciela i Domu Technika. Z powodu trudności finansowych z czasem opracowano projekt oszczędnościowy (architekt miejski Romuald Kokoszko i Stanisław Michel), zakładający tylko budowę Domu Nauczyciela i Domu Technika. W końcu sierpnia 1965 rozstrzygnięto zamknięty (brało w nim udział jedynie sześć biur projektowych z Wybrzeża) konkurs architektoniczny na Dom Technika. Pierwszą nagrodę zdobył zespół w składzie Szczepan Baum, Zbigniew Budzyński i Danuta Olędzka. Po opinii inwestora drugi wariant projektu, oddanego już do realizacji, opracowali Szczepan Baum i Danuta Olędzka.
Pod koniec 1969 rozpoczęto przygotowania do budowy, likwidując funkcjonujący tu jedyny wówczas w śródmieściu Gdańska strzeżony parking samochodowy. W 1970 przystąpiono do pierwszych prac ziemnych, w 1971 oddano stan surowy, budynek otwarto 30 III 1974. Na froncie gmachu umieszczono tablicę wymieniającą fundatorów Domu Technika. Wykonawcą było Gdańskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Miejskiego.
Budynek, o kubaturze 33 430 m³, czterech kondygnacjach naziemnych (z tarasem w części parterowej) i jednej piwnicznej, w chwili otwarcia miał aulę na 450 miejsc, osiem sal konferencyjnych, księgarnię, czytelnię-bibliotekę czasopism technicznych, klub z kawiarnią, restaurację. W budynku funkcjonował Oddział Wojewódzki NOT, Wojewódzki Klub Techniki i Racjonalizacji, ośrodek informacji technicznej, francuskiej dokumentacji technicznej (z laboratorium językowym), wydawnictwo Budownictwo Okrętowe oraz biura 17 stowarzyszeń technicznych. W latach 1975–1986 główne miejsce odbywającego się wówczas w Gdańsku Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych.
Pod koniec 2012 na bazie przebudowanej auli powstała przestrzenna sala teatralna z parterem i balkonem, wyposażona w profesjonalne nagłośnienie, oświetlenie i klimatyzację, mieszcząca do 500 widzów, funkcjonująca odtąd jako impresaryjna Scena Teatralna NOT.
