PENNER EWALD WILHELM, urzędnik, senator
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[ | + | [[File: Ewald_Penner.jpg |thumb| Ewald Wilhelm Penner, autograf złożony pod życiorysem]] |
| + | '''EWALD WILHELM PENNER''' (9 X 1874 Szkaradowo Małe koło Sztumu – 1941), urzędnik, senator. Wywodził się z rodziny imigrantów menonickich z Holandii. Syn rolnika Wilhelma (1 IV 1840 Jarzębina koło Kwidzyna – 29 X 1911 Puck) i Marii z domu Tgahrt (ur. 1844). Brat Hermanna (1871 Szkaradowo Małe – 5 V 1921 Stefanowo koło Pucka), Wilhelma (ur. i zm. 1873), Marii Louise (ur. 1877), Arthura Adolpha (ur. 1878). <br/><br/> | ||
| + | Po odbyciu praktyki kupieckiej, wstąpił w 1895 do Pommersches Jägerbataillon Nr. 2 (2. Pomorski Batalion Strzelców), następnie sierżant i płatnik w Königliches Bezirkskommando Bromberg (Królewska Komenda Okręgowa Bydgoszcz – landwera). Mieszkał wówczas w Bydgoszczy przy Elisabethstrasse 47a (ul. Śniadeckich), następnie przy Danzigerstrasse 76a (ul. Gdańska). W Gdańsku od około 1913, był supernumerariuszem rejencyjnym. Po wybuchu I wojny światowej pełnił funkcję płatnika w Etappen-Inspektion IX (Inspekcja Etapowa IX) na zajętych przez Niemców terenach cesarstwa rosyjskiego. Po zakończeniu wojny 28 XI 1918 przybył do Poznania (zatrzymał się w domu kupca Ludwiga Auerhahna), a 22 XII 1918 wyjechał do Gdańska. <br/><br/> | ||
| + | Od 1 IV 1923 pracował w administracji rolnej [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]]. Od 17 czerwca do 18 grudnia 1930 był [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | senatorem]] z ramienia Beamtenpartei (Partii Urzędników). Wieloletni członek, w tym przewodniczący, Rady Nadzorczej Danziger Bau– und Siedlungsgenossenchaft (Gdańska Spółdzielnia Budowlano-Osiedlowa), zabiegał o rozwój budownictwa mieszkaniowego. Zwolennik włączenia II WMG w granice Niemiec. 1 VIII 1939 mianowany radcą rządowym. <br/><br/> | ||
| + | Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy z Anną Marthą (zm. 1 II 1907), córka Augusta Wendta z Grudziądza, którą poślubił 24 IX 1904 w Bydgoszczy i z którą miał córkę Elfriedę Marię Luisę (ur. 12 XII 1906 Bydgoszcz). Prawdopodobnie w tym czasie zmienił wyznanie z menonickiego na ewangelickie. Od 18 VIII 1910 żonaty był z Idą Margaretą (6 XII 1878 Człuchów – 6 V 1949 Kilonia), córką kupca Juliusa Lietza z Wyrzyska, z którą miał dwoje dzieci: córkę Gerdę Editę Ursulę (16 II 1912 Wyrzysk – 2004), asystentkę medyczną, żonę lekarza Heinza Seeliga (2 V 1909 – 1946), oraz syna Klausa Hermanna Wolfganga (24 VII 1920 Gdańsk–Wrzeszcz – 10 VI 2018 Oldenburg), lekarza, żonatego z Elisabetha z domu Schaad (6 XII 1923 Gdańsk – 2010).<br/><br/> | ||
| + | W 40. rocznicą pracy 20 VI 1938 otrzymał Złotą Odznakę Honorową za Lojalną Służbę, a 31 VIII 1939 [[KRZYŻ GDAŃSKI, order | Krzyż Gdański]] II klasy. W Gdańsku mieszkał we Wrzeszczu przy Robert-Reinick Weg 7 (ul. Saperów). Pochowany w Gdańsku, symboliczny grób znajduje się na Eichhof Alter Urnenfriedhof w Kilonii. {{author: MAD}} {{author: GGe}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
| + | <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | |||
| + | |||
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe w Gdańsku, życiorys Ewalda Heinricha Pennera (260/322) | ||
Aktualna wersja na dzień 12:29, 27 sty 2023
EWALD WILHELM PENNER (9 X 1874 Szkaradowo Małe koło Sztumu – 1941), urzędnik, senator. Wywodził się z rodziny imigrantów menonickich z Holandii. Syn rolnika Wilhelma (1 IV 1840 Jarzębina koło Kwidzyna – 29 X 1911 Puck) i Marii z domu Tgahrt (ur. 1844). Brat Hermanna (1871 Szkaradowo Małe – 5 V 1921 Stefanowo koło Pucka), Wilhelma (ur. i zm. 1873), Marii Louise (ur. 1877), Arthura Adolpha (ur. 1878).
Po odbyciu praktyki kupieckiej, wstąpił w 1895 do Pommersches Jägerbataillon Nr. 2 (2. Pomorski Batalion Strzelców), następnie sierżant i płatnik w Königliches Bezirkskommando Bromberg (Królewska Komenda Okręgowa Bydgoszcz – landwera). Mieszkał wówczas w Bydgoszczy przy Elisabethstrasse 47a (ul. Śniadeckich), następnie przy Danzigerstrasse 76a (ul. Gdańska). W Gdańsku od około 1913, był supernumerariuszem rejencyjnym. Po wybuchu I wojny światowej pełnił funkcję płatnika w Etappen-Inspektion IX (Inspekcja Etapowa IX) na zajętych przez Niemców terenach cesarstwa rosyjskiego. Po zakończeniu wojny 28 XI 1918 przybył do Poznania (zatrzymał się w domu kupca Ludwiga Auerhahna), a 22 XII 1918 wyjechał do Gdańska.
Od 1 IV 1923 pracował w administracji rolnej II Wolnego Miasta Gdańska. Od 17 czerwca do 18 grudnia 1930 był senatorem z ramienia Beamtenpartei (Partii Urzędników). Wieloletni członek, w tym przewodniczący, Rady Nadzorczej Danziger Bau– und Siedlungsgenossenchaft (Gdańska Spółdzielnia Budowlano-Osiedlowa), zabiegał o rozwój budownictwa mieszkaniowego. Zwolennik włączenia II WMG w granice Niemiec. 1 VIII 1939 mianowany radcą rządowym.
Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy z Anną Marthą (zm. 1 II 1907), córka Augusta Wendta z Grudziądza, którą poślubił 24 IX 1904 w Bydgoszczy i z którą miał córkę Elfriedę Marię Luisę (ur. 12 XII 1906 Bydgoszcz). Prawdopodobnie w tym czasie zmienił wyznanie z menonickiego na ewangelickie. Od 18 VIII 1910 żonaty był z Idą Margaretą (6 XII 1878 Człuchów – 6 V 1949 Kilonia), córką kupca Juliusa Lietza z Wyrzyska, z którą miał dwoje dzieci: córkę Gerdę Editę Ursulę (16 II 1912 Wyrzysk – 2004), asystentkę medyczną, żonę lekarza Heinza Seeliga (2 V 1909 – 1946), oraz syna Klausa Hermanna Wolfganga (24 VII 1920 Gdańsk–Wrzeszcz – 10 VI 2018 Oldenburg), lekarza, żonatego z Elisabetha z domu Schaad (6 XII 1923 Gdańsk – 2010).
W 40. rocznicą pracy 20 VI 1938 otrzymał Złotą Odznakę Honorową za Lojalną Służbę, a 31 VIII 1939 Krzyż Gdański II klasy. W Gdańsku mieszkał we Wrzeszczu przy Robert-Reinick Weg 7 (ul. Saperów). Pochowany w Gdańsku, symboliczny grób znajduje się na Eichhof Alter Urnenfriedhof w Kilonii.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe w Gdańsku, życiorys Ewalda Heinricha Pennera (260/322)
