TRAMPE OTTO WILHELM CHRISTOPH, burmistrz Gdańska
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: Otto_Trampe.jpg |thumb| Otto Wilhelm Trampe]] | [[File: Otto_Trampe.jpg |thumb| Otto Wilhelm Trampe]] | ||
| − | '''OTTO WILHELM CHRISTOPH TRAMPE''' (16 IV 1848 Stralsund – 11 III 1911 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz Gdańska]]. Syn urzędnika policji Heinricha Trampego i Johanny Marii Katheriny Seelert. W 1867 ukończył gimnazjum w Stralsundzie. Po maturze zgłosił się do służby w pruskiej marynarce wojennej; został z niej zwolniony w stopniu szturmana ze względu na wadę wzroku. Później był marynarzem na statkach handlowych. W latach 1870–1871 jako żołnierz piechoty uczestniczył w wojnie prusko-francuskiej. Po demobilizacji studiował prawo na uniwersytetach w Berlinie, Greifswaldzie i Heidelbergu, gdzie uzyskał dyplom doktora nauk prawnych. Od 1876 był referendarzem sądowym w Stralsundzie i Greifswaldzie. W listopadzie 1879 zdał egzamin asesorski, pracując w zarządzie prowincji w Szczecinie. Od marca do listopada 1880 był urzędnikiem landratury w Chojnicach. <br/><br/> | + | '''OTTO WILHELM CHRISTOPH TRAMPE''' (16 IV 1848 Stralsund – 11 III 1911 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz Gdańska]]. Syn urzędnika policji Heinricha Trampego i Johanny Marii Katheriny Seelert. W 1867 ukończył gimnazjum w Stralsundzie. Po maturze zgłosił się do służby w pruskiej marynarce wojennej; został z niej zwolniony w stopniu szturmana ze względu na wadę wzroku. Później był marynarzem na statkach handlowych. W latach 1870–1871 jako żołnierz piechoty uczestniczył w wojnie prusko-francuskiej. Po demobilizacji studiował prawo na uniwersytetach w Berlinie, Greifswaldzie i Heidelbergu, gdzie uzyskał dyplom doktora nauk prawnych. Od 1876 był referendarzem sądowym w Stralsundzie i Greifswaldzie. W listopadzie 1879 zdał egzamin asesorski, pracując w zarządzie prowincji w Szczecinie. Od marca do listopada 1880 był urzędnikiem landratury (starostwa powiatowego) w Chojnicach. <br/><br/> |
19 X 1880 został wybrany przez [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] Gdańska na etatowego radcę w Zarządzie Miasta – swą dwunastoletnią kadencję rozpoczął 1 XII 1880. W 1892 otrzymał od Rady Miejskiej angaż na kolejne dwanaście lat. Jako radca nadzorował działalność miejskich zakładów gospodarki komunalnej. Po śmierci [[HAGEMANN ALBRECHT BRUNO JOHANN FRIEDRICH, burmistrz Gdańska | Albrechta Hagemanna]] został zastępcą nadburmistrza, obejmując 12 II 1895 z woli Rady Miejskiej i po akceptacji przez władze gdańskiej rejencji stanowisko burmistrza Gdańska. Kierował bieżącymi sprawami Zarządu Miasta oraz gospodarką miejską. W latach 1892–1910 był prezesem [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]], jako kombatant był zaangażowany w budowę [[POMNIK ŻOŁNIERZY (na Targu Drzewnym) | pomnika Żołnierzy (na Targu Drzewnym)]]. 1 IV 1909 otrzymał od Rady Miejskiej honorowy tytuł starszego obywatela (Stadtältester). Ze względu na zły stan zdrowia w 1910 przeszedł na emeryturę. <br/><br/> | 19 X 1880 został wybrany przez [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] Gdańska na etatowego radcę w Zarządzie Miasta – swą dwunastoletnią kadencję rozpoczął 1 XII 1880. W 1892 otrzymał od Rady Miejskiej angaż na kolejne dwanaście lat. Jako radca nadzorował działalność miejskich zakładów gospodarki komunalnej. Po śmierci [[HAGEMANN ALBRECHT BRUNO JOHANN FRIEDRICH, burmistrz Gdańska | Albrechta Hagemanna]] został zastępcą nadburmistrza, obejmując 12 II 1895 z woli Rady Miejskiej i po akceptacji przez władze gdańskiej rejencji stanowisko burmistrza Gdańska. Kierował bieżącymi sprawami Zarządu Miasta oraz gospodarką miejską. W latach 1892–1910 był prezesem [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]], jako kombatant był zaangażowany w budowę [[POMNIK ŻOŁNIERZY (na Targu Drzewnym) | pomnika Żołnierzy (na Targu Drzewnym)]]. 1 IV 1909 otrzymał od Rady Miejskiej honorowy tytuł starszego obywatela (Stadtältester). Ze względu na zły stan zdrowia w 1910 przeszedł na emeryturę. <br/><br/> | ||
| − | W 1892 mieszkał przy Weidengasse 4A (ul. Łąkowa), w 1907 przy ul. Lastadia 36A. Od 1885 był żonaty z Marią (15 IV 1859 Gdańsk – po 1939), córką kupca Johannesa Emanuela Bergera. Miał z nią syna Heinricha Johannesa Felixa (ur. 10 III 1889 Gdańsk), w 1914 lejtnanta (porucznika) gdańskiego 128. | + | W 1892 mieszkał przy Weidengasse 4A (ul. Łąkowa), w 1907 przy ul. Lastadia 36A. Od 1885 był żonaty z Marią (15 IV 1859 Gdańsk – po 1939), córką kupca Johannesa Emanuela Bergera. Miał z nią syna Heinricha Johannesa Felixa (ur. 10 III 1889 Gdańsk), w 1914 lejtnanta (porucznika) gdańskiego 128. pułku piechoty. <br/><br/> |
| − | Po jego śmierci, 14 III 1911, odbyło się nadzwyczajne posiedzenie Rady Miejskiej z okolicznościowymi przemówieniami nadburmistrza i jej członków. 15 marca trumna została wystawiona w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]], a wartę honorową pełnili przy niej oficerowie 128. | + | Po jego śmierci, 14 III 1911, odbyło się nadzwyczajne posiedzenie Rady Miejskiej z okolicznościowymi przemówieniami nadburmistrza i jej członków. 15 marca trumna została wystawiona w [[DWÓR ARTUSA | Dworze Artusa]], a wartę honorową pełnili przy niej oficerowie 128. pułku piechoty i brygady huzarów (Leibhusaren). W południe kondukt pogrzebowy wyruszył na wspólny [[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | cmentarz parafii ewangelickich św. Bartłomieja, św. Jana i św. Piotra i Pawła]]. Prowadzony przez pastora [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] [[REINHARD WILHELM, pastor kościoła NMP | Wilhelma Reinharda]], przeszedł ulicami miasta w asyście wojskowej wraz z towarzyszącą mu orkiestrą wojskową. Za ukwieconą trumną, obok rodziny i przyjaciół, szli przedstawiciele władz: komendant [[SIEDEMNASTY KORPUS ARMIJNY | XVII Korpusu Armijnego]] w Gdańsku [[MACKENSEN AUGUST ANTON von, feldmarszałek, honorowy obywatel Gdańska | gen. August Anton Mackensen]], nadburmistrz [[SCHOLTZ HEINRICH, nadburmistrz Gdańska, były patron ulicy | Heinrich Scholtz]], burmistrz [[BAIL HUGO, nadburmistrz Gdańska | Hugo Bail]], członkowie Rady Miejskiej, pracownicy magistratu. Na cmentarzu śpiewały chóry, mowę pogrzebową wygłosił pastor Wilhelm Reinhard. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, 603/11 (akt zgonu).<br/> | ||
| + | „Danziger Zeitung”, 11 III 1911 (nekrolog). | ||
Aktualna wersja na dzień 14:50, 20 lip 2024
OTTO WILHELM CHRISTOPH TRAMPE (16 IV 1848 Stralsund – 11 III 1911 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn urzędnika policji Heinricha Trampego i Johanny Marii Katheriny Seelert. W 1867 ukończył gimnazjum w Stralsundzie. Po maturze zgłosił się do służby w pruskiej marynarce wojennej; został z niej zwolniony w stopniu szturmana ze względu na wadę wzroku. Później był marynarzem na statkach handlowych. W latach 1870–1871 jako żołnierz piechoty uczestniczył w wojnie prusko-francuskiej. Po demobilizacji studiował prawo na uniwersytetach w Berlinie, Greifswaldzie i Heidelbergu, gdzie uzyskał dyplom doktora nauk prawnych. Od 1876 był referendarzem sądowym w Stralsundzie i Greifswaldzie. W listopadzie 1879 zdał egzamin asesorski, pracując w zarządzie prowincji w Szczecinie. Od marca do listopada 1880 był urzędnikiem landratury (starostwa powiatowego) w Chojnicach.
19 X 1880 został wybrany przez Radę Miejską Gdańska na etatowego radcę w Zarządzie Miasta – swą dwunastoletnią kadencję rozpoczął 1 XII 1880. W 1892 otrzymał od Rady Miejskiej angaż na kolejne dwanaście lat. Jako radca nadzorował działalność miejskich zakładów gospodarki komunalnej. Po śmierci Albrechta Hagemanna został zastępcą nadburmistrza, obejmując 12 II 1895 z woli Rady Miejskiej i po akceptacji przez władze gdańskiej rejencji stanowisko burmistrza Gdańska. Kierował bieżącymi sprawami Zarządu Miasta oraz gospodarką miejską. W latach 1892–1910 był prezesem Towarzystwa Pokoju, jako kombatant był zaangażowany w budowę pomnika Żołnierzy (na Targu Drzewnym). 1 IV 1909 otrzymał od Rady Miejskiej honorowy tytuł starszego obywatela (Stadtältester). Ze względu na zły stan zdrowia w 1910 przeszedł na emeryturę.
W 1892 mieszkał przy Weidengasse 4A (ul. Łąkowa), w 1907 przy ul. Lastadia 36A. Od 1885 był żonaty z Marią (15 IV 1859 Gdańsk – po 1939), córką kupca Johannesa Emanuela Bergera. Miał z nią syna Heinricha Johannesa Felixa (ur. 10 III 1889 Gdańsk), w 1914 lejtnanta (porucznika) gdańskiego 128. pułku piechoty.
Po jego śmierci, 14 III 1911, odbyło się nadzwyczajne posiedzenie Rady Miejskiej z okolicznościowymi przemówieniami nadburmistrza i jej członków. 15 marca trumna została wystawiona w Dworze Artusa, a wartę honorową pełnili przy niej oficerowie 128. pułku piechoty i brygady huzarów (Leibhusaren). W południe kondukt pogrzebowy wyruszył na wspólny cmentarz parafii ewangelickich św. Bartłomieja, św. Jana i św. Piotra i Pawła. Prowadzony przez pastora kościoła Najświętszej Marii Panny Wilhelma Reinharda, przeszedł ulicami miasta w asyście wojskowej wraz z towarzyszącą mu orkiestrą wojskową. Za ukwieconą trumną, obok rodziny i przyjaciół, szli przedstawiciele władz: komendant XVII Korpusu Armijnego w Gdańsku gen. August Anton Mackensen, nadburmistrz Heinrich Scholtz, burmistrz Hugo Bail, członkowie Rady Miejskiej, pracownicy magistratu. Na cmentarzu śpiewały chóry, mowę pogrzebową wygłosił pastor Wilhelm Reinhard.
Bibliografia:
Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, 603/11 (akt zgonu).
„Danziger Zeitung”, 11 III 1911 (nekrolog).
