CZIHAK EUGEN von, architekt, historyk złotnictwa
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Eugen_von_Czihak.jpg|thumb|Eugen von Czihak]] | [[File:Eugen_von_Czihak.jpg|thumb|Eugen von Czihak]] | ||
| − | '''EUGEN von CZIHAK''' (8 VII 1853 Aschaffenburg – 21 VIII 1918 Berlin), architekt. W latach 1871-1874 studiował w Technische Hochschule w Darmstadt. Od 1874 do 1875 kreślarz i architekt w biurze garnizonu we Friedrichsort (obecnie dzielnica Kilonii (Kiel)). Od grudnia 1895 nauczyciel w zawodowej szkole budowlanej w Salza oraz szkole rzemieślniczej w Legnicy. Od 1878 przygotowywał się do zdobycia uprawnień „budowniczego rządowego” i po drugim egzaminie państwowym w 1886 uzyskał tytuł asesora. W latach 1888–1892 we Wrocławiu był nauczycielem w zawodowej szkole budowlanej, od 1892 dyrektorem nowoutworzonej szkoły zawodowej w Królewcu (Königsberg) i jednocześnie tamtejszej Prowincjonalnej Szkoły Sztuki i Rzemiosła. Od 1902 radca do spraw szkół zawodowych w zarządzie rejencji w Düsseldorfie, od 1905 pracował w Landesgewerbeamt w pruskim ministerstwie handlu w Berlinie, gdzie zmarł w randze tajnego radcy krajowego.<br/><br/> | + | '''EUGEN von CZIHAK''' (8 VII 1853 Aschaffenburg – 21 VIII 1918 Berlin), architekt. W latach 1871-1874 studiował w Technische Hochschule w Darmstadt. Od 1874 do 1875 kreślarz i architekt w biurze garnizonu we Friedrichsort (obecnie dzielnica Kilonii (Kiel)). Od grudnia 1895 nauczyciel w zawodowej szkole budowlanej w Salza oraz szkole rzemieślniczej w Legnicy. Od 1878 przygotowywał się do zdobycia uprawnień „budowniczego rządowego” i po drugim egzaminie państwowym w 1886 uzyskał tytuł asesora. W latach 1888–1892 we Wrocławiu był nauczycielem w zawodowej szkole budowlanej, od 1892 dyrektorem nowoutworzonej szkoły zawodowej w Królewcu (Königsberg) i jednocześnie tamtejszej Prowincjonalnej Szkoły Sztuki i Rzemiosła. Od 1902 radca do spraw szkół zawodowych w zarządzie rejencji w Düsseldorfie, od 1905 pracował w Landesgewerbeamt (Krajowy Urząd Rzemiosła) w pruskim ministerstwie handlu w Berlinie, gdzie zmarł w randze tajnego radcy krajowego.<br/><br/> |
| − | Interesował się muzealnymi zbiorami sztuki, szczególnie Śląska i Prus. W latach 1888–1892 zarządzał zbiorami | + | Interesował się muzealnymi zbiorami sztuki, szczególnie Śląska i Prus. W latach 1888–1892 zarządzał zbiorami Muzeum Śląskich Starożytności (Museum Schlesischer Altertümer) we Wrocławiu. Opracował i opublikował katalog dolnośląskich zbiorów szkła (''Führer durch die Sammlungen des Museums Schlesischer Altertümer in Breslau'' (''Przewodnik po zbiorach Muzeum Śląskich Starożytności we Wrocławiu''), |
| + | Breslau 1891). W Królewcu, wspólnie z Walterem Simonem, zainteresował się sklepieniami tamtejszych budowli (''Königsberger Stuckdecken'' | ||
| + | (''Sztukaterie królewieckich sklepień''), Leipzig 1899), później zajął się muzealnymi zbiorami złotnictwa. Efekty swych studiów dla Królewca i Prus Wschodnich opublikował w 1903 (''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'' (''Sztuka kowalska metali szlachetnych dawnych czasów w Prusach''), Erster Teil: I. Allgemeines, II. Königsberg und Ostpreussen, Düsseldorf 1903), w 1908 wydał katalog dla Prus Zachodnich ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen. Westpreussen'' (Leipzig 1908), do dziś podstawowe kompendium wiedzy dla badaczy dawnego gdańskiego złotnictwa. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:43, 2 kwi 2024
EUGEN von CZIHAK (8 VII 1853 Aschaffenburg – 21 VIII 1918 Berlin), architekt. W latach 1871-1874 studiował w Technische Hochschule w Darmstadt. Od 1874 do 1875 kreślarz i architekt w biurze garnizonu we Friedrichsort (obecnie dzielnica Kilonii (Kiel)). Od grudnia 1895 nauczyciel w zawodowej szkole budowlanej w Salza oraz szkole rzemieślniczej w Legnicy. Od 1878 przygotowywał się do zdobycia uprawnień „budowniczego rządowego” i po drugim egzaminie państwowym w 1886 uzyskał tytuł asesora. W latach 1888–1892 we Wrocławiu był nauczycielem w zawodowej szkole budowlanej, od 1892 dyrektorem nowoutworzonej szkoły zawodowej w Królewcu (Königsberg) i jednocześnie tamtejszej Prowincjonalnej Szkoły Sztuki i Rzemiosła. Od 1902 radca do spraw szkół zawodowych w zarządzie rejencji w Düsseldorfie, od 1905 pracował w Landesgewerbeamt (Krajowy Urząd Rzemiosła) w pruskim ministerstwie handlu w Berlinie, gdzie zmarł w randze tajnego radcy krajowego.
Interesował się muzealnymi zbiorami sztuki, szczególnie Śląska i Prus. W latach 1888–1892 zarządzał zbiorami Muzeum Śląskich Starożytności (Museum Schlesischer Altertümer) we Wrocławiu. Opracował i opublikował katalog dolnośląskich zbiorów szkła (Führer durch die Sammlungen des Museums Schlesischer Altertümer in Breslau (Przewodnik po zbiorach Muzeum Śląskich Starożytności we Wrocławiu),
Breslau 1891). W Królewcu, wspólnie z Walterem Simonem, zainteresował się sklepieniami tamtejszych budowli (Königsberger Stuckdecken
(Sztukaterie królewieckich sklepień), Leipzig 1899), później zajął się muzealnymi zbiorami złotnictwa. Efekty swych studiów dla Królewca i Prus Wschodnich opublikował w 1903 (Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen (Sztuka kowalska metali szlachetnych dawnych czasów w Prusach), Erster Teil: I. Allgemeines, II. Königsberg und Ostpreussen, Düsseldorf 1903), w 1908 wydał katalog dla Prus Zachodnich Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen. Westpreussen (Leipzig 1908), do dziś podstawowe kompendium wiedzy dla badaczy dawnego gdańskiego złotnictwa.
