MACIEJEWSKI MACIEJ, aktor
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''MACIEJ MACIEJEWSKI''' (1 X 1914 Augustów – 17 V 2018 Warszawa), aktor. Debiutował w 1938 partią Janusza w ''Halce'' Stanisława Moniuszki jako adept Studia Operowego przy Operze Warszawskiej, gdzie uczył się w latach 1936–1938. Jako dowódca plutonu brał udział w kampanii wrześniowej 1939, w trakcie walk pod Lwowem został ciężko ranny. W latach 1940-1941 występował w polskim Teatrze Lalki i Aktora w Grodnie. W 1941 powrócił do Warszawy i podjął pracę w Banku Cukrowniczym, jednocześnie ucząc się w konspiracyjnym Studiu Dramatycznym [[GALL IWO | Iwo Galla]]. W latach 1944–1946 występował w Teatrze Rapsodycznym Mieczysława Kotlarczyka w Krakowie, jeden sezon 1945/1946 pracował także w krakowskim Teatrze Lalki i Aktora „Groteska”. W 1946 | + | '''MACIEJ MACIEJEWSKI''' (1 X 1914 Augustów – 17 V 2018 Warszawa), aktor. Debiutował w 1938 partią Janusza w ''Halce'' Stanisława Moniuszki jako adept Studia Operowego przy Operze Warszawskiej, gdzie uczył się w latach 1936–1938. Jako dowódca plutonu brał udział w kampanii wrześniowej 1939, w trakcie walk pod Lwowem został ciężko ranny. W latach 1940-1941 występował w polskim Teatrze Lalki i Aktora w Grodnie. W 1941 powrócił do Warszawy i podjął pracę w Banku Cukrowniczym, jednocześnie ucząc się w konspiracyjnym Studiu Dramatycznym [[GALL IWO, reżyser, dyrektor Teatru Wybrzeże | Iwo Galla]]. W latach 1944–1946 występował w Teatrze Rapsodycznym Mieczysława Kotlarczyka w Krakowie, jeden sezon 1945/1946 pracował także w krakowskim Teatrze Lalki i Aktora „Groteska”. W 1946 ukończył Studio Dramatyczne Iwo Galla w Krakowie; w 1947 zdał eksternistyczny egzamin aktorski. <br/><br/> |
| − | W latach 1946–1948 był aktorem [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]] w Gdyni. Zagrał tytułową rolę Homera z [[PERCZYŃSKA-ŻARNECKA ZOFIA | Zofią Perczyńską]] jako Orchideą w inauguracyjnym działalność teatru przedstawieniu ''Homer i Orchidea'' Tadeusza Gajcego w reżyserii Iwo Galla (premiera 20 XI 1946). Wystąpił jeszcze w siedmiu spektaklach reżyserowanych przez Galla: jako Doktor w sztuce Tadeusza Rittnera ''W małym domku'' (14 XII 1946), Stary marynarz w ''Żeglarzu'' Jerzego Szaniawskiego (6 II 1947), Książę Henryk w ''Jak wam się podoba'' Williama Shakespeare’a (13 V 1947), brał udział w ''Trasie'' Kazimierza Barnasia (5 VII 1947), jako Ojciec w ''Trzech synach i córce'' Rogera Ferdinanda (15 IV 1948), Fon Kostryn w ''Balladynie'' Juliusza Słowackiego (27 X 1948). Grał także w sztukach reżyserowanych przez [[GALL HALINA, aktorka, reżyser | Halinę Gall]] i [[GOŁĘBSKA NATALIA| Natalię Gołębską]] : ''Mickiewiczowskich balladach'' (6 X 1946), jako tytułowa postać w ''Ocaleniu'' Jakuba Jerzego Zawieyskiego (19 II 1948), w spektaklu piosenek i tańca ''Z piosenką przez wieś'' (26 XII 1946). Ostatnią jego rolą w Teatrze Wybrzeże była postać Gospodarza w ''Weselu'' Stanisława Wyspiańskiego (12 VI 1948). <br/><br/> | + | W latach 1946–1948 był aktorem [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]] w Gdyni. Zagrał tytułową rolę Homera z [[PERCZYŃSKA-ŻARNECKA ZOFIA, aktorka | Zofią Perczyńską]] jako Orchideą w inauguracyjnym działalność teatru przedstawieniu ''Homer i Orchidea'' Tadeusza Gajcego w reżyserii Iwo Galla (premiera 20 XI 1946). Wystąpił jeszcze w siedmiu spektaklach reżyserowanych przez Galla: jako Doktor w sztuce Tadeusza Rittnera ''W małym domku'' (14 XII 1946), Stary marynarz w ''Żeglarzu'' Jerzego Szaniawskiego (6 II 1947), Książę Henryk w ''Jak wam się podoba'' Williama Shakespeare’a (13 V 1947), brał udział w ''Trasie'' Kazimierza Barnasia (5 VII 1947), jako Ojciec w ''Trzech synach i córce'' Rogera Ferdinanda (15 IV 1948), Fon Kostryn w ''Balladynie'' Juliusza Słowackiego (27 X 1948). Grał także w sztukach reżyserowanych przez [[GALL HALINA, aktorka, reżyser | Halinę Gall]] i [[GOŁĘBSKA NATALIA, reżyser| Natalię Gołębską]] : ''Mickiewiczowskich balladach'' (6 X 1946), jako tytułowa postać w ''Ocaleniu'' Jakuba Jerzego Zawieyskiego (19 II 1948), w spektaklu piosenek i tańca ''Z piosenką przez wieś'' (26 XII 1946). Ostatnią jego rolą w Teatrze Wybrzeże była postać Gospodarza w ''Weselu'' Stanisława Wyspiańskiego (12 VI 1948). <br/><br/> |
| − | W sezonie 1948/1949 występował w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi, a od 1949 w teatrach warszawskich: w latach 1949–1956 w Teatrze Polskim, 1956–1959 w Teatrze Dramatycznym i od 1959 do emerytury w 1978 ponownie w Teatrze Polskim. Zagrał ponad sto ról teatralnych. Wystąpił w kilkudziesięciu filmach fabularnych (między innymi jako porucznik „Gustaw” w ''Kanale'' [[WAJDA ANDRZEJ | Andrzeja Wajdy]] z 1956) oraz spektaklach Teatru Telewizji (między innymi Edypus w ''Vatzlavie'' Sławomira Mrożka w reżyserii Kazimierza Dejmka, 1 I 1990). W latach 1950–2005 stale współpracował z Teatrem Polskiego Radia, gdzie również zagrał blisko sto ról. Pracował także w dubbingu, jego głosem mówił między innymi Przysięgły nr 6 w polskiej wersji językowej filmu ''Dwunastu gniewnych ludzi'' (1959), Marszałek Michel Ney w filmie ''Waterloo'' (1972), James Forsyte w serialu ''Saga rodu Forsyte’ów'' (1970) oraz Pallas w serialu ''Ja, Klaudiusz'' (1977).<br/><br/> | + | W sezonie 1948/1949 występował w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi, a od 1949 w teatrach warszawskich: w latach 1949–1956 w Teatrze Polskim, 1956–1959 w Teatrze Dramatycznym i od 1959 do emerytury w 1978 ponownie w Teatrze Polskim. Zagrał ponad sto ról teatralnych. Wystąpił w kilkudziesięciu filmach fabularnych (między innymi jako porucznik „Gustaw” w ''Kanale'' [[WAJDA ANDRZEJ, reżyser, honorowy obywatel Gdańska | Andrzeja Wajdy]] z 1956) oraz spektaklach Teatru Telewizji (między innymi Edypus w ''Vatzlavie'' Sławomira Mrożka w reżyserii Kazimierza Dejmka, 1 I 1990). W latach 1950–2005 stale współpracował z Teatrem Polskiego Radia, gdzie również zagrał blisko sto ról. Pracował także w dubbingu, jego głosem mówił między innymi Przysięgły nr 6 w polskiej wersji językowej filmu ''Dwunastu gniewnych ludzi'' (1959), Marszałek Michel Ney w filmie ''Waterloo'' (1972), James Forsyte w serialu ''Saga rodu Forsyte’ów'' (1970) oraz Pallas w serialu ''Ja, Klaudiusz'' (1977).<br/><br/> |
Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1967), Krzyżem Oficerskim (1987) i Kawalerskim (1975) Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi (1967) oraz Medalami: 10-lecia (1955), 30-lecia (1975) i 40-lecia (1985) Polski Ludowej. Nagrodzony między innymi wyróżnieniem za rolę Wanata w ''Trzeba było iskry'' Leona Pasternaka w Teatrze Polskim w Warszawie na Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych (1951). Pochowany w grobie rodzinnym na Powązkach Wojskowych w Warszawie. {{author: HD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1967), Krzyżem Oficerskim (1987) i Kawalerskim (1975) Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi (1967) oraz Medalami: 10-lecia (1955), 30-lecia (1975) i 40-lecia (1985) Polski Ludowej. Nagrodzony między innymi wyróżnieniem za rolę Wanata w ''Trzeba było iskry'' Leona Pasternaka w Teatrze Polskim w Warszawie na Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych (1951). Pochowany w grobie rodzinnym na Powązkach Wojskowych w Warszawie. {{author: HD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 21:06, 17 lut 2023
MACIEJ MACIEJEWSKI (1 X 1914 Augustów – 17 V 2018 Warszawa), aktor. Debiutował w 1938 partią Janusza w Halce Stanisława Moniuszki jako adept Studia Operowego przy Operze Warszawskiej, gdzie uczył się w latach 1936–1938. Jako dowódca plutonu brał udział w kampanii wrześniowej 1939, w trakcie walk pod Lwowem został ciężko ranny. W latach 1940-1941 występował w polskim Teatrze Lalki i Aktora w Grodnie. W 1941 powrócił do Warszawy i podjął pracę w Banku Cukrowniczym, jednocześnie ucząc się w konspiracyjnym Studiu Dramatycznym Iwo Galla. W latach 1944–1946 występował w Teatrze Rapsodycznym Mieczysława Kotlarczyka w Krakowie, jeden sezon 1945/1946 pracował także w krakowskim Teatrze Lalki i Aktora „Groteska”. W 1946 ukończył Studio Dramatyczne Iwo Galla w Krakowie; w 1947 zdał eksternistyczny egzamin aktorski.
W latach 1946–1948 był aktorem Teatru Wybrzeże w Gdyni. Zagrał tytułową rolę Homera z Zofią Perczyńską jako Orchideą w inauguracyjnym działalność teatru przedstawieniu Homer i Orchidea Tadeusza Gajcego w reżyserii Iwo Galla (premiera 20 XI 1946). Wystąpił jeszcze w siedmiu spektaklach reżyserowanych przez Galla: jako Doktor w sztuce Tadeusza Rittnera W małym domku (14 XII 1946), Stary marynarz w Żeglarzu Jerzego Szaniawskiego (6 II 1947), Książę Henryk w Jak wam się podoba Williama Shakespeare’a (13 V 1947), brał udział w Trasie Kazimierza Barnasia (5 VII 1947), jako Ojciec w Trzech synach i córce Rogera Ferdinanda (15 IV 1948), Fon Kostryn w Balladynie Juliusza Słowackiego (27 X 1948). Grał także w sztukach reżyserowanych przez Halinę Gall i Natalię Gołębską : Mickiewiczowskich balladach (6 X 1946), jako tytułowa postać w Ocaleniu Jakuba Jerzego Zawieyskiego (19 II 1948), w spektaklu piosenek i tańca Z piosenką przez wieś (26 XII 1946). Ostatnią jego rolą w Teatrze Wybrzeże była postać Gospodarza w Weselu Stanisława Wyspiańskiego (12 VI 1948).
W sezonie 1948/1949 występował w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi, a od 1949 w teatrach warszawskich: w latach 1949–1956 w Teatrze Polskim, 1956–1959 w Teatrze Dramatycznym i od 1959 do emerytury w 1978 ponownie w Teatrze Polskim. Zagrał ponad sto ról teatralnych. Wystąpił w kilkudziesięciu filmach fabularnych (między innymi jako porucznik „Gustaw” w Kanale Andrzeja Wajdy z 1956) oraz spektaklach Teatru Telewizji (między innymi Edypus w Vatzlavie Sławomira Mrożka w reżyserii Kazimierza Dejmka, 1 I 1990). W latach 1950–2005 stale współpracował z Teatrem Polskiego Radia, gdzie również zagrał blisko sto ról. Pracował także w dubbingu, jego głosem mówił między innymi Przysięgły nr 6 w polskiej wersji językowej filmu Dwunastu gniewnych ludzi (1959), Marszałek Michel Ney w filmie Waterloo (1972), James Forsyte w serialu Saga rodu Forsyte’ów (1970) oraz Pallas w serialu Ja, Klaudiusz (1977).
Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1967), Krzyżem Oficerskim (1987) i Kawalerskim (1975) Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi (1967) oraz Medalami: 10-lecia (1955), 30-lecia (1975) i 40-lecia (1985) Polski Ludowej. Nagrodzony między innymi wyróżnieniem za rolę Wanata w Trzeba było iskry Leona Pasternaka w Teatrze Polskim w Warszawie na Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych (1951). Pochowany w grobie rodzinnym na Powązkach Wojskowych w Warszawie.
