STECH ANDREAS, malarz
| (Nie pokazano 32 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Andreas Stech, Martwa natura z wiewiórką, 1672–1678.JPG|thumb|Andreas Stech | + | [[File:Andreas_Stech.jpg|thumb|Andreas Stech ''Autoportret'']] |
| + | [[File:Andreas_Stech_Zimowa_panorama.jpg|thumb| Andreas Stech ''Zimowa panorama Gdańska'', 1678, widok z [[GRODZISKO | Grodziska]], obraz namalowany na zamówienie Jana Heweliusza i podarowany przez niego Królewskiemu Towarzystwu Promocji Wiedzy Naturalnej w Londynie (The Royal Society of London for Promoting Natural Knowledge)]] | ||
| + | [[File:Andreas Stech, Portret Gabriela Schumanna, 1685.JPG|thumb|Andreas Stech ''Portret Gabriela Schumanna'', 1685]] | ||
| + | [[File:Andreas Stech, Martwa natura z wiewiórką, 1672–1678.JPG|thumb|Andreas Stech ''Martwa natura z wiewiórką'', 1672–1678]] | ||
| + | [[File:Andreas Stech, Portret Heinricha Schwarzwaldta, 1682.JPG|thumb|Andreas Stech ''Portret Heinricha Schwarzwaldta'', 1682]] | ||
| + | [[File:Andreas Stech, Portret patrycjuszki gdańskiej, 1685.JPG|thumb|Andreas Stech ''Portret patrycjuszki gdańskiej'', 1685]] | ||
| + | |||
| + | '''ANDREAS STECH''' (Steg, Stecher) (ochrzczony 9 IX 1635 Słupsk – 12 I 1697 Gdańsk), malarz. Syn Heinricha (zm. 1653 Gdańsk) mieszkającego od 1642 w Gdańsku, od 26 IX 1652 posiadającego [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE| obywatelstwo tego miasta]], malarza i portrecisty przybyłego przez Słupsk z Lubeki, oraz Anny z domu Krasen. <br/><br/> | ||
| + | Przypuszczalnie uczył się malarstwa u ojca, od 1653 zapewne u [[BOY ADOLF, malarz | Adolfa Boya]]. W 1658 wyzwolony na czeladnika, od 28 III 1662 mistrz cechowy na podstawie prac: ''Powołanie św. Andrzeja'' i ''Krezus rzucający się w płomienie'', 30 VIII 1667 otrzymał gdańskie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo]]. Był witrykiem [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]], w 1673 ławnikiem cechowym, w latach 1675, 1680 i 1696 starszym cechu malarzy gdańskich, w 1674, 1684, 1689 i 1694 kompanem mistrza. <br/><br/> | ||
| + | Wpływ na jego styl wywarło malarstwo holenderskie i flamandzkie. Malował głównie obrazy religijne (''Św. Róża z Limy'' w [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | kościele św. Mikołaja]]) oraz dla cystersów z klasztoru w [[OLIWA | Oliwie]] (między innymi obraz w ołtarzu głównym, siedem kompozycji w nawie głównej) i Pelplinie (na przykład ''Ukrzyżowanie'', sceny z Dziejów Apostolskich) i portrety (będące najbardziej cenioną częścią jego spuścizny, w tym [[HEWELIUSZ JAN, astronom | Jana Heweliusza]], Gabriela Fryderyka Schumanna, syna burmistrza [[SCHUMANN GABRIEL, burmistrz Gdańska | Gabriela Schumanna]], Petera Fabri, Johanna Heina). Tworzył sceny historyczne i alegoryczne (między innymi do [[DWÓR ARTUSA | Dworu Artusa]], niezachowane: ''Walka Horacjuszy z Kuriacjuszami'', kartony do gobelinów ''Sąd Salomona'' i ''Herkules'', zachowane obrazy w [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polskiej Akademii Nauk Bibliotece Gdańskiej]]: ''Płaczący filozof – Heraklit'' i ''Śmiejący się filozof – Demokryt'') oraz martwe natury. Osobne miejsce w jego dorobku zajmują ilustracje naukowe do dzieł gdańskich uczonych: Jana Heweliusza i botanika [[BREYN JACOB, kupiec, uczony | Jakoba Breyna]]. Jego uczniem był Christian Friedrich Falckenberck (1675 Kopenhaga – 1745 Gdańsk), malarz tematów historycznych (''Cyrus i królowa Amazonek'') i religijnych (rysunki scen pasyjnych). <br/><br/> | ||
| + | 24 VIII 1660 w kościele św. Katarzyny ożenił się z Anne Marie, córką [[BOY ADOLF, malarz | Adolfa Boya]], od 1653 wdową po gdańskim mistrzu malarskim Auguście Ranischu. Miał córki Concordię (ochrzczona w kościele św. Katarzyny 13 VI 1661), Annę Katherinę (ochrzczona tamże 11 IV 1667) i Annę Marię ((ochrzczona tamże 18 XII 1672) oraz synów Johannesa Adolfa (ochrzczony tamże 15 I 1663), Andreasa Gotffrieda (ochrzczony tamże 19 IV 1669); jego ojcem chrzestnym został Jan Heweliusz. Po raz drugi żonaty był od 8 VIII 1683 z Adelgundą, córką Nicolausa Wulfa z parafii kościoła św. Jana. Z tego związku doczekał się synów Andreasa (ochrzczony w kościele św. Katarzyny 16 VII 1684) i Jacoba Gabriela (ochrzczony tamże 17 IV 1689) oraz córek Marii Elizabeth (ochrzczona tamże 7 X 1685) i Adelgundy (ochrzczona tamże 9 III 1687). Pochowany na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZESPÓŁ U PODNÓŻA GRODZISKA| cmentarz Bożego Ciała]]. {{author: MJB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 15:48, 14 wrz 2024
ANDREAS STECH (Steg, Stecher) (ochrzczony 9 IX 1635 Słupsk – 12 I 1697 Gdańsk), malarz. Syn Heinricha (zm. 1653 Gdańsk) mieszkającego od 1642 w Gdańsku, od 26 IX 1652 posiadającego obywatelstwo tego miasta, malarza i portrecisty przybyłego przez Słupsk z Lubeki, oraz Anny z domu Krasen.
Przypuszczalnie uczył się malarstwa u ojca, od 1653 zapewne u Adolfa Boya. W 1658 wyzwolony na czeladnika, od 28 III 1662 mistrz cechowy na podstawie prac: Powołanie św. Andrzeja i Krezus rzucający się w płomienie, 30 VIII 1667 otrzymał gdańskie obywatelstwo. Był witrykiem kościoła św. Katarzyny, w 1673 ławnikiem cechowym, w latach 1675, 1680 i 1696 starszym cechu malarzy gdańskich, w 1674, 1684, 1689 i 1694 kompanem mistrza.
Wpływ na jego styl wywarło malarstwo holenderskie i flamandzkie. Malował głównie obrazy religijne (Św. Róża z Limy w kościele św. Mikołaja) oraz dla cystersów z klasztoru w Oliwie (między innymi obraz w ołtarzu głównym, siedem kompozycji w nawie głównej) i Pelplinie (na przykład Ukrzyżowanie, sceny z Dziejów Apostolskich) i portrety (będące najbardziej cenioną częścią jego spuścizny, w tym Jana Heweliusza, Gabriela Fryderyka Schumanna, syna burmistrza Gabriela Schumanna, Petera Fabri, Johanna Heina). Tworzył sceny historyczne i alegoryczne (między innymi do Dworu Artusa, niezachowane: Walka Horacjuszy z Kuriacjuszami, kartony do gobelinów Sąd Salomona i Herkules, zachowane obrazy w Polskiej Akademii Nauk Bibliotece Gdańskiej: Płaczący filozof – Heraklit i Śmiejący się filozof – Demokryt) oraz martwe natury. Osobne miejsce w jego dorobku zajmują ilustracje naukowe do dzieł gdańskich uczonych: Jana Heweliusza i botanika Jakoba Breyna. Jego uczniem był Christian Friedrich Falckenberck (1675 Kopenhaga – 1745 Gdańsk), malarz tematów historycznych (Cyrus i królowa Amazonek) i religijnych (rysunki scen pasyjnych).
24 VIII 1660 w kościele św. Katarzyny ożenił się z Anne Marie, córką Adolfa Boya, od 1653 wdową po gdańskim mistrzu malarskim Auguście Ranischu. Miał córki Concordię (ochrzczona w kościele św. Katarzyny 13 VI 1661), Annę Katherinę (ochrzczona tamże 11 IV 1667) i Annę Marię ((ochrzczona tamże 18 XII 1672) oraz synów Johannesa Adolfa (ochrzczony tamże 15 I 1663), Andreasa Gotffrieda (ochrzczony tamże 19 IV 1669); jego ojcem chrzestnym został Jan Heweliusz. Po raz drugi żonaty był od 8 VIII 1683 z Adelgundą, córką Nicolausa Wulfa z parafii kościoła św. Jana. Z tego związku doczekał się synów Andreasa (ochrzczony w kościele św. Katarzyny 16 VII 1684) i Jacoba Gabriela (ochrzczony tamże 17 IV 1689) oraz córek Marii Elizabeth (ochrzczona tamże 7 X 1685) i Adelgundy (ochrzczona tamże 9 III 1687). Pochowany na cmentarz Bożego Ciała.
