ZANGIUS NICOLAUS, kompozytor
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''NICOLAUS ZANGIUS''' (Zange; około 1570 prawdopodobnie Woltersdorf koło Berlina – po 1618 Berlin), kompozytor. Do Gdańska przybył z Iburga koło Osnabrück, gdzie pełnił funkcję kapelmistrza na dworze | + | '''NICOLAUS ZANGIUS''' (Zange; około 1570 prawdopodobnie Woltersdorf koło Berlina – po 1618 Berlin), kompozytor. Do Gdańska przybył z Iburga koło Osnabrück, gdzie od 1597 pełnił funkcję kapelmistrza na dworze księcia biskupa (Fürstbischof) Filipa Zygmunta. W 1599 zastąpił chorego [[WANNING JOHANNES, śpiewak, kompozytor | Johannesa Wanninga]]; przejął funkcję kapelmistrza miejskiego i kapeli [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]]. W 1602, w obawie przed panująca w Gdańsku [[EPIDEMIE NOWOŻYTNE | epidemią dżumy]], opuścił miasto. Przebywał w Pradze, prawdopodobnie także w Wenecji. W 1607 powrócił do Gdańska, ale jeszcze tego samego roku wyjechał. Po pobycie w Szczecinie i Pradze, od 1612 przebywał na dworze w Berlinie jako kapelmistrz elektora brandenburskiego Jana Zygmunta Hohenzollerna.<br/><br/> |
| − | Pisał muzykę religijną i świecką. Jego msze i motety należą do późnorenesansowej polifonii niderlandzkiej. Pojawia się w nich technika ''cori spezzati''. W pieśniach świeckich zauważyć można wyraźne wpływy włoskiej villanelli. {{author: DP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Pisał muzykę religijną i świecką. Jego msze i motety należą do późnorenesansowej polifonii niderlandzkiej. Pojawia się w nich technika ''cori spezzati''. W pieśniach świeckich zauważyć można wyraźne wpływy włoskiej villanelli.<br/><br/> |
| + | Dwukrotnie żonaty, po raz pierwszy z poślubioną 2 XI 1599 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] Barbarą (pochowana 20 VI 1601 tamże w Kaplicy Zbawiciela), wdową po Jakobie Utaschu, z którym miała ochrzczonego 21 XII 1582 tamże syna Jacoba. Po raz drugi ożenił się tamże 29 IV 1602 z wdową Gertrudą, córką Josta Heina (zm. 1592), wdową po poślubionym 26 I 1592 Jakobie Kolbergu (zm. 1602). {{author: DP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Eitner Robert, ''Zangius Nicolaus'', w: Allgemeine Deutsche Biographie, Bd. 44, Leipzig 1898, s. 688. <br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 388; 3, 133; 4, 483; 5, 227. | ||
Aktualna wersja na dzień 14:35, 28 gru 2023
NICOLAUS ZANGIUS (Zange; około 1570 prawdopodobnie Woltersdorf koło Berlina – po 1618 Berlin), kompozytor. Do Gdańska przybył z Iburga koło Osnabrück, gdzie od 1597 pełnił funkcję kapelmistrza na dworze księcia biskupa (Fürstbischof) Filipa Zygmunta. W 1599 zastąpił chorego Johannesa Wanninga; przejął funkcję kapelmistrza miejskiego i kapeli kościoła Najświętszej Marii Panny. W 1602, w obawie przed panująca w Gdańsku epidemią dżumy, opuścił miasto. Przebywał w Pradze, prawdopodobnie także w Wenecji. W 1607 powrócił do Gdańska, ale jeszcze tego samego roku wyjechał. Po pobycie w Szczecinie i Pradze, od 1612 przebywał na dworze w Berlinie jako kapelmistrz elektora brandenburskiego Jana Zygmunta Hohenzollerna.
Pisał muzykę religijną i świecką. Jego msze i motety należą do późnorenesansowej polifonii niderlandzkiej. Pojawia się w nich technika cori spezzati. W pieśniach świeckich zauważyć można wyraźne wpływy włoskiej villanelli.
Dwukrotnie żonaty, po raz pierwszy z poślubioną 2 XI 1599 w kościele Najświętszej Marii Panny Barbarą (pochowana 20 VI 1601 tamże w Kaplicy Zbawiciela), wdową po Jakobie Utaschu, z którym miała ochrzczonego 21 XII 1582 tamże syna Jacoba. Po raz drugi ożenił się tamże 29 IV 1602 z wdową Gertrudą, córką Josta Heina (zm. 1592), wdową po poślubionym 26 I 1592 Jakobie Kolbergu (zm. 1602).
Bibliografia:
Eitner Robert, Zangius Nicolaus, w: Allgemeine Deutsche Biographie, Bd. 44, Leipzig 1898, s. 688.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 388; 3, 133; 4, 483; 5, 227.
