ZIEMS JOHANN JULIUS, fortepianmistrz
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JOHANN JULIUS ZIEMS''' (22 II 1823 – 27 I 1872 Gdańsk), fortepianmistrz. W latach 1853–1859 stroiciel u [[WISZNIEWSKI JACOB BERNHARD | Jacoba Bernharda Wiszniewskiego]], notowany przy Häkergasse 50 (ul. Straganiarska), od połowy 1853 przy Tagnetergasse 2 (ul. Tandeta, mieszkanie żony). Od 1860 prowadził pracownię fortepianów przy Heilige-Geist-Gasse 22 (ul. św. Ducha). W 1861 polecał własne fortepiany skrzydłowe, stołowe i pianina z kilkuletnią gwarancją. Muzeum Instrumentów w Poznaniu posiada jego fortepian stołowy (nr inw. MNP-I.955). <br/><br/> | + | '''JOHANN JULIUS ZIEMS''' (22 II 1823 Malbork – 27 I 1872 Gdańsk), fortepianmistrz. W latach 1853–1859 stroiciel u [[WISZNIEWSKI JACOB BERNHARD, budowniczy organów i fortepianów | Jacoba Bernharda Wiszniewskiego]], notowany przy Häkergasse 50 (ul. Straganiarska), od połowy 1853 przy Tagnetergasse 2 (ul. Tandeta, mieszkanie żony). Od 1860 prowadził pracownię fortepianów przy Heilige-Geist-Gasse 22 (ul. św. Ducha). W 1861 polecał własne fortepiany skrzydłowe, stołowe i pianina z kilkuletnią gwarancją. Muzeum Instrumentów w Poznaniu posiada jego fortepian stołowy (nr inw. MNP-I.955). <br/><br/> |
| − | Ożeniony 16 X 1853 z Florentiną Renatą z domu Taube ( | + | Ożeniony 16 X 1853 z Florentiną Renatą z domu Taube (17 IV 1824 Gdańsk – 11 VII 1905 Oliwa, pochowana w Gdańsku), wdową po kupcu Pardeyke, miał troje dzieci, m.in. Gustava Maxa (3 IX 1854 – 8 VIII 1884), nauczyciela, oraz Johannę Amalię Berthę Sietz (11 V 1856 Gdańsk – 22 IX 1931 Gdańsk). Zmarł śmiercią samobójczą. Wdowa prowadziła skład jeszcze w 1875. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 11:12, 2 sty 2024
JOHANN JULIUS ZIEMS (22 II 1823 Malbork – 27 I 1872 Gdańsk), fortepianmistrz. W latach 1853–1859 stroiciel u Jacoba Bernharda Wiszniewskiego, notowany przy Häkergasse 50 (ul. Straganiarska), od połowy 1853 przy Tagnetergasse 2 (ul. Tandeta, mieszkanie żony). Od 1860 prowadził pracownię fortepianów przy Heilige-Geist-Gasse 22 (ul. św. Ducha). W 1861 polecał własne fortepiany skrzydłowe, stołowe i pianina z kilkuletnią gwarancją. Muzeum Instrumentów w Poznaniu posiada jego fortepian stołowy (nr inw. MNP-I.955).
Ożeniony 16 X 1853 z Florentiną Renatą z domu Taube (17 IV 1824 Gdańsk – 11 VII 1905 Oliwa, pochowana w Gdańsku), wdową po kupcu Pardeyke, miał troje dzieci, m.in. Gustava Maxa (3 IX 1854 – 8 VIII 1884), nauczyciela, oraz Johannę Amalię Berthę Sietz (11 V 1856 Gdańsk – 22 IX 1931 Gdańsk). Zmarł śmiercią samobójczą. Wdowa prowadziła skład jeszcze w 1875.
