STEFFENS FRANZ WILHELM, artysta plastyk
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę STEFFENS FRANZ WILHELM, atrysta plastyk na STEFFENS FRANZ WILHELM, artysta plastyk) |
|||
(Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
− | '''FRANZ WILHELM STEFFENS''' (28 II 1819 Gdańsk – 29 VIII 1910 Berlin), artysta plastyk. Syn [[STEFFENS CARL WILHELM GUSTAV | Carla Wilhelma Gustava Steffensa]]. Studiował i przez całe dorosłe życie pracował artystycznie w Berlinie, uczestnicząc w wystawach na terenie dzisiejszych Niemiec. Malował sceny historyczne i pejzaże. Od 1848 brał udział w wystawach gdańskiego [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]], prezentując głównie olejne pejzaże. 30 XI 1894 ofiarował Gdańskowi 50 000 talarów na założenie obecnego [[PARK im. STEFFENSÓW | Parku im. Steffensów]]. Został pochowany 3 IX 1910 w Gdańsku na cmentarzu przy Wielkiej Alei ([[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | cmentarze we Wrzeszczu]]). <br/><br/> | + | '''FRANZ WILHELM STEFFENS''' (28 II 1819 Gdańsk – 29 VIII 1910 Berlin), artysta plastyk. Syn [[STEFFENS CARL WILHELM GUSTAV, kupiec, radca | Carla Wilhelma Gustava Steffensa]]. Studiował i przez całe dorosłe życie pracował artystycznie w Berlinie, uczestnicząc w wystawach na terenie dzisiejszych Niemiec. Malował sceny historyczne i pejzaże. Od 1848 brał udział w wystawach gdańskiego [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]], prezentując głównie olejne pejzaże. 30 XI 1894 ofiarował Gdańskowi 50 000 talarów na założenie obecnego [[PARK im. STEFFENSÓW | Parku im. Steffensów]]. Został pochowany 3 IX 1910 w Gdańsku na cmentarzu przy Wielkiej Alei ([[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | cmentarze we Wrzeszczu]]). <br/><br/> |
− | 31 III 1851 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] zawarł związek małżeński z kuzynką Rosalią Caroliną (18 II 1825 Gdańsk – 3 X 1913 Sopot), córką [[STEFFENS EDUARD LUDWIG FERDINAND | Eduarda Ludwiga Ferdinanda]]. W 1913 roku Rosalia zapowiedziała przekazanie Gdańskowi 200 000 marek, a [[MUZEUM MIEJSKIE | Muzeum Miejskiemu]] zbioru akwarel i rysunków swego męża; spoczęła obok niego na gdańskim cmentarzu. <br/><br/> | + | 31 III 1851 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] zawarł związek małżeński z kuzynką Rosalią Caroliną (18 II 1825 Gdańsk – 3 X 1913 Sopot), córką [[STEFFENS EDUARD LUDWIG FERDINAND, kupiec, radny | Eduarda Ludwiga Ferdinanda]]. W 1913 roku Rosalia zapowiedziała przekazanie Gdańskowi 200 000 marek, a [[MUZEUM MIEJSKIE | Muzeum Miejskiemu]] zbioru akwarel i rysunków swego męża; spoczęła obok niego na gdańskim cmentarzu. <br/><br/> |
Jego prace znajdują się w zbiorach niemieckich muzeów oraz w rękach prywatnych. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Jego prace znajdują się w zbiorach niemieckich muzeów oraz w rękach prywatnych. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 19:30, 2 sty 2023
FRANZ WILHELM STEFFENS (28 II 1819 Gdańsk – 29 VIII 1910 Berlin), artysta plastyk. Syn Carla Wilhelma Gustava Steffensa. Studiował i przez całe dorosłe życie pracował artystycznie w Berlinie, uczestnicząc w wystawach na terenie dzisiejszych Niemiec. Malował sceny historyczne i pejzaże. Od 1848 brał udział w wystawach gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, prezentując głównie olejne pejzaże. 30 XI 1894 ofiarował Gdańskowi 50 000 talarów na założenie obecnego Parku im. Steffensów. Został pochowany 3 IX 1910 w Gdańsku na cmentarzu przy Wielkiej Alei ( cmentarze we Wrzeszczu).
31 III 1851 w kościele Najświętszej Marii Panny zawarł związek małżeński z kuzynką Rosalią Caroliną (18 II 1825 Gdańsk – 3 X 1913 Sopot), córką Eduarda Ludwiga Ferdinanda. W 1913 roku Rosalia zapowiedziała przekazanie Gdańskowi 200 000 marek, a Muzeum Miejskiemu zbioru akwarel i rysunków swego męża; spoczęła obok niego na gdańskim cmentarzu.
Jego prace znajdują się w zbiorach niemieckich muzeów oraz w rękach prywatnych.