PRESSDING NATHANIEL I, złotnik
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę PRESSDING NATHANIEL I na PRESSDING NATHANIEL I, złotnik) |
|||
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''NATHANIEL PRESSDING I''' (Pröbsting, Presting, Prästing) (zm. 1670 Gdańsk), złotnik. Syn Johanna Pressdinga (pochowany 4 III 1652 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny (NMP)]]. W 1656 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo miejskie]]. W 1658 został mistrzem, majstersztyk wykonując u Johanna Georga Schmidta. Używał znaków warsztatowych złożonych z wiązanego monogramu NP w trzech wariantach: w polu zbliżonym do owalu, w obrysie liter oraz w czteroliściu z trójkątnymi wypustkami. Z jego dorobku wymienić można nieliczne sprzęty sakralne: dzban chrzcielny (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościół św. Piotra i Pawła w Gdańsku]]), dzban liturgiczny (dawniej Marynowy), oraz świeckie, takie jak kubki, flasze, czarki i kilkanaście okazałych kufli, wśród nich naczynie wykonane z okazji ślubu [[TITIUS JOHANN PETER | Johanna Petera Titiusa]], profesora [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] (Polska, zbiory prywatne). <br/><br/> | + | '''NATHANIEL PRESSDING I''' (Pröbsting, Presting, Prästing) (zm. 1670 Gdańsk), złotnik. Syn Johanna Pressdinga (pochowany 4 III 1652 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny (NMP)]]. W 1656 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo miejskie]]. W 1658 został mistrzem, majstersztyk wykonując u Johanna Georga Schmidta. Używał znaków warsztatowych złożonych z wiązanego monogramu NP w trzech wariantach: w polu zbliżonym do owalu, w obrysie liter oraz w czteroliściu z trójkątnymi wypustkami. Z jego dorobku wymienić można nieliczne sprzęty sakralne: dzban chrzcielny (dawniej [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościół św. Piotra i Pawła w Gdańsku]]), dzban liturgiczny (dawniej Marynowy), oraz świeckie, takie jak kubki, flasze, czarki i kilkanaście okazałych kufli, wśród nich naczynie wykonane z okazji ślubu [[TITIUS JOHANN PETER, profesor Gimnazjum Akademickiego | Johanna Petera Titiusa]], profesora [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] (Polska, zbiory prywatne). <br/><br/> |
| − | 7 VII 1658 ożenił się w kościele NMP z Marią (1624–1679), córką złotnika Lucasa Schnittera | + | 7 VII 1658 ożenił się w kościele NMP z Marią (1624–1679), córką złotnika [[SCHNITTER LUCAS, złotnik | Lucasa Schnittera]], wdową po złotniku Michaelu Johnie. Ojciec [[PRESSDING NATHANIEL II, złotnik | Nathaniela II]] i Cathariny Elisabeth, żony [[MACKENSEN ANDREAS II, złotnik | Andreasa Mackensena II]]. Pochowany w kościele NMP, po jego śmierci warsztat prowadziła wdowa. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
| − | + | ||
| − | + | ||
Aktualna wersja na dzień 11:09, 12 wrz 2023
z Bachusem i Amorem, srebro, częściowo złocone, 1658–1670
NATHANIEL PRESSDING I (Pröbsting, Presting, Prästing) (zm. 1670 Gdańsk), złotnik. Syn Johanna Pressdinga (pochowany 4 III 1652 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP). W 1656 otrzymał obywatelstwo miejskie. W 1658 został mistrzem, majstersztyk wykonując u Johanna Georga Schmidta. Używał znaków warsztatowych złożonych z wiązanego monogramu NP w trzech wariantach: w polu zbliżonym do owalu, w obrysie liter oraz w czteroliściu z trójkątnymi wypustkami. Z jego dorobku wymienić można nieliczne sprzęty sakralne: dzban chrzcielny (dawniej kościół św. Piotra i Pawła w Gdańsku), dzban liturgiczny (dawniej Marynowy), oraz świeckie, takie jak kubki, flasze, czarki i kilkanaście okazałych kufli, wśród nich naczynie wykonane z okazji ślubu Johanna Petera Titiusa, profesora Gimnazjum Akademickiego (Polska, zbiory prywatne).
7 VII 1658 ożenił się w kościele NMP z Marią (1624–1679), córką złotnika Lucasa Schnittera, wdową po złotniku Michaelu Johnie. Ojciec Nathaniela II i Cathariny Elisabeth, żony Andreasa Mackensena II. Pochowany w kościele NMP, po jego śmierci warsztat prowadziła wdowa.
