SIERADZIŃSKI JAN, aktor

Aktualna wersja na dzień 13:34, 14 paź 2022

JAN SIERADZIŃSKI (ur. 6 XI 1938 Kałuszyn), aktor teatralny, telewizyjny, filmowy i radiowy. Syn Stefana. W 1962 absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. 1 V 1962 w spektaklu dyplomowym Sceny z dramatów Juliusza Słowackiego w reżyserii Zofii Małynicz zagrał Chochlika z Balladyny i Gianiego z Beatrix Cenci, występując między innymi w towarzystwie koleżanek z roku Marty Lipińskiej i Igi Cembrzyńskiej. Jeszcze w czasie studiów, 16 V 1962, zagrał w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku Edka w Pannie Maliczewskiej Gabrieli Zapolskiej w reżyserii Stanisława Milskiego, a od jesieni 1962 związał się na stałe z gdańskim teatrem, pracując w nim do emerytury w 2003, grając jeszcze do 2006. Zamieszkał w Gdańsku–Przymorzu przy ul. Chłopskiej.

Zadebiutował zawodowo w Teatrze Wybrzeże 18 III 1963 w roli Henryka księcia Walii w Królu Henryku IV Williama Shakespeare'a w reżyserii Jerzego Golińskiego. Zagrał w Gdańsku ponad 110 ról, między innymi Gościa w Śmierci Gubernatora w reżyserii Kazimierza Brauna (12 IX 1964), Algernona Moncrieffa w Moim bracie niepoprawnym Oskara Wilde’a w reżyserii Barbary Kilkowskiej (15 IV 1966), Stefana Dedalusa w Ulissesie Jamesa Joyce’a w reżyserii Zygmunta Hübnera (14 II 1970), Herolda Sparty w Bojomirze Arystofanesa w reżyserii Ryszarda Ronczewskiego (23 VIII 1986), Szymona w Wolności dla Barabasza Krzysztofa Wójcickiego w reżyserii Andrzeja Markowicza (30 X 1988), Bena Zcharię w Zmierzchu Izaaka Babla w reżyserii Tadeusza Bradeckiego (23 II 1997), czy Ojca Eugene w Sprawie miasta Ellmit Ingvara Villqista w reżyserii autora (3 III 2003). Ostatnią rolę na deskach Teatru Wybrzeże, Baszira w Parawanach Jeana Geneta w reżyserii Krzysztofa Babickiego, zagrał 2 II 2006. Kilkukrotnie był grającym asystentem reżysera, grając Chama w Araracie Artura Marii Swinarskiego w reżyserii Jerzego Golińskiego (18 III 1967), Kuruta w Kordianie Juliusza Słowackiego w reżyserii Krzysztofa Babickiego (19 XI 1982) czy Henryka w Teorii Einsteina Antoniego Cwojdzińskiego w reżyserii Zbigniewa Bogdańskiego (15 I 1989). Był też grającym reżyserem, występując jako Dziennikarz I w spektaklu Krzysztofa Kąkolewskiego i Melchiora Wańkowicza Wańkowicz Krzepi w adaptacji Wiesława Nowickiego, wystawianym na Czarnej Scenie Teatru Wybrzeże od 1985.

Występował gościnnie w Teatrze Muzycznym im. Danuty Baduszkowej w Gdyni jako disc-jockey w Wielkim świecie Jarosława Kukulskiego w reżyserii Stefana Wenty (23 V 1981). Występował 18-krotnie w Teatrze Telewizji. Debiutował w Igraszkach trafu i miłości Pierre’a de Marivaux w reżyserii Kazimierza Łastawieckiego (24 IV 1970), a także między innymi w Medytacjach o życiu godziwym Tadeusza Kotarbińskiego w reżyserii Marka Okopińskiego 26 XI 1972), Koszulce Ottona Zelenki w reżyserii Jerzego Afanasjewa (29 III 1975), Krystynie Augusta Strindberga w reżyserii Ryszarda Majora (21 VI 1980), Człowieku śmiechu Wiktora Hugo w reżyserii Ryszarda Ronczewskiego (8 VI 1987) czy Jaskini filozofów Zbigniewa Herberta w reżyserii Stefana Chazbijewicza (10 I 1996). Stworzył kilkanaście kreacji w Teatrze Polskiego Radia, debiutował w Dzwonach zwycięstwa Stanisława Goszczurnego w reżyserii Jana Bołgatego (29 VIII 1971), zakończył Wyjazdem Pawła Huelle w reżyserii Andrzeja Piszczatowskiego (18 VIII 2000). Występował w filmach i serialach TV, między innymi Ostatni po Bogu (1968), Bilans kwartalny (1974), w trzecim odcinku Życia na gorąco (1978), w 15 odcinku Pogranicza w ogniu (1991), Reich (2001), w 98 i 115 odcinku Lokatorów (2002), Break Point (2002), w 13 odcinku Facetów do wzięcia (2006).

W latach 1981–1991 zajmował się edukacją teatralną młodzieży, prowadząc warsztaty teatralne, a także współtworząc cykle edukacyjnych przedstawień Ośrodka Metodycznego Edukacji Teatralnej Dzieci i Młodzieży przy Wojewódzkim Ośrodku Kultury (od 1984 Centrum Edukacji Teatralnej Dzieci i Młodzieży) w Gdańsku: „Poznajemy teatr”, w którym wyreżyserował wspólnie z Lucyną Legut O teatrze na wesoło (1981), Planetę Bajkę (19 II 1984) i Jacka Rozróbę (1 VI 1991), zaś samodzielnie Rekreacje Mikołajka (1984), brał udział między innymi w spektaklach Teatr Renesansowy, Czy potrafię zrozumieć ciebie, Stradforczyku?, Moralitet gdański, Bohater romantyczny, Świątynia sztuki (wszystkie 1985) oraz cykl „Rozmowy o teatrze”, w którym zagrał w spektaklu Teatr czy laboratorium? (1986).

Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1985). Podczas Jubileuszu 70-lecia Teatru Wybrzeże wyróżniony Nagrodą Prezydenta Miasta Gdyni (2016). 10 XI 2018, z okazji 80 urodzin, odbył się jego benefis zorganizowany przez rodzinę oraz Republikę Marzeń Gdańskiej Szkoły Artystycznej na terenie Garnizonu Kultury (ul. Słowackiego 21). JANSZ